Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων ο οποίος εορτάζει σήμερα τιμάται πάλι το
πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Το δια κολλύβων θαύμα του Αγίου
Θεοδώρου του Τήρωνος.
Τι είναι τα κόλλυβα;
Είναι βρασμένο σιτάρι. Στην Εκκλησία γνωρίζουμε τα κόλλυβα ως προσφορά στα μνημόσυνα κεκοιμημένων και ως προσφορά σε μνήμες Αγίων.
Η λέξη κόλλυβα έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική λέξη «κόλλυβος» (Αριστοφάνης, Ειρήνη), η οποία ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. προσδιόριζε μια μικρή νομισματική, πιθανότατα χάλκινη, υποδιαίρεση. Ήταν συνώνυμο με το κέρμα για αυτό εκείνοι που άλλαζαν νομίσματα σε μικρά, ονομάζονταν “κολλυβισταί”. “Κολλυβίζειν” ονομάζονταν το κέρδος από αυτή τη συναλλαγή.
Ο Θεόφραστος στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. στο έργο του «Περί Φυτών Ιστορίας», κατά την απαρίθμηση των σταθμίων αναφέρει το «κόλλυβον» μεταξύ άλλων, χωρίς ωστόσο να γίνεται σαφές εάν πρόκειται για την ελάχιστη νομισματική υποδιαίρεση ή για το σιτάρι. Στην ύστερη αρχαία ελληνική γραμματεία η λέξη «κόλλυβον» με την έννοια του σιταριού πρωτοεμφανίζεται τον 5ο αι. μ.Χ. στο λεξικό του Ησύχιου του Αλεξανδρινού, γνωστό και ως «Λεξικό Ησυχίου», ενώ αργότερα τον 10 ο αιώνα μ.Χ. η λέξη αναφέρεται και στο λεξικό του Σουίδα, στο αντίστοιχο λήμμα του οποίου σημειώνεται: «κόλλυβα, σίτος εψιτός».
Τι είναι τα κόλλυβα;
Είναι βρασμένο σιτάρι. Στην Εκκλησία γνωρίζουμε τα κόλλυβα ως προσφορά στα μνημόσυνα κεκοιμημένων και ως προσφορά σε μνήμες Αγίων.
Η λέξη κόλλυβα έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική λέξη «κόλλυβος» (Αριστοφάνης, Ειρήνη), η οποία ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. προσδιόριζε μια μικρή νομισματική, πιθανότατα χάλκινη, υποδιαίρεση. Ήταν συνώνυμο με το κέρμα για αυτό εκείνοι που άλλαζαν νομίσματα σε μικρά, ονομάζονταν “κολλυβισταί”. “Κολλυβίζειν” ονομάζονταν το κέρδος από αυτή τη συναλλαγή.
Ο Θεόφραστος στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. στο έργο του «Περί Φυτών Ιστορίας», κατά την απαρίθμηση των σταθμίων αναφέρει το «κόλλυβον» μεταξύ άλλων, χωρίς ωστόσο να γίνεται σαφές εάν πρόκειται για την ελάχιστη νομισματική υποδιαίρεση ή για το σιτάρι. Στην ύστερη αρχαία ελληνική γραμματεία η λέξη «κόλλυβον» με την έννοια του σιταριού πρωτοεμφανίζεται τον 5ο αι. μ.Χ. στο λεξικό του Ησύχιου του Αλεξανδρινού, γνωστό και ως «Λεξικό Ησυχίου», ενώ αργότερα τον 10 ο αιώνα μ.Χ. η λέξη αναφέρεται και στο λεξικό του Σουίδα, στο αντίστοιχο λήμμα του οποίου σημειώνεται: «κόλλυβα, σίτος εψιτός».
Το βραστό σιτάρι ως φαγητό ήταν γνωστό και στους Έλληνες και στους
Ρωμαίους.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες λάμβαναν 30 κιλά σιτάρι το μήνα, τυρί, λάδι, καπνιστό χοιρινό, κρασί και ξύδι.
Το σιτάρι το έτρωγαν με δύο τρόπους:
α) βραστό με λαχανικά και μπαχάρια
β) ψωμί
Στα στρατόπεδα οι στρατιώτες μαγείρευαν σε ομάδες των οκτώ ατόμων. Κι όταν έπρεπε να ταξιδέψουν είχαν προμήθειες για 3 ημέρες.
Το βρασμένο σιτάρι, λοιπόν, που πρότεινε ο Άγιος Θεόδωρος στον Πατριάρχη ήταν φαγητό γνωστό στους στρατιωτικούς.
Και μία ακόμα ενδιαφέρουσα πληροφορία. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες κουβαλούσαν μαζί τους νερό. Το οποίο δεν ήταν πάντοτε φρέσκο και μερικές φορές μύριζε άσχημα. Έριχναν μέσα ξύδι ώστε να αντιμετωπίζουν την άσχημη οσμή και το χρησιμοποιούσαν και ως δροσιστικό, κάτι αντίστοιχο με την λεμονάδα…
Το ξύδι με το νερό σας θυμίζει κάτι;…
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες λάμβαναν 30 κιλά σιτάρι το μήνα, τυρί, λάδι, καπνιστό χοιρινό, κρασί και ξύδι.
Το σιτάρι το έτρωγαν με δύο τρόπους:
α) βραστό με λαχανικά και μπαχάρια
β) ψωμί
Στα στρατόπεδα οι στρατιώτες μαγείρευαν σε ομάδες των οκτώ ατόμων. Κι όταν έπρεπε να ταξιδέψουν είχαν προμήθειες για 3 ημέρες.
Το βρασμένο σιτάρι, λοιπόν, που πρότεινε ο Άγιος Θεόδωρος στον Πατριάρχη ήταν φαγητό γνωστό στους στρατιωτικούς.
Και μία ακόμα ενδιαφέρουσα πληροφορία. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες κουβαλούσαν μαζί τους νερό. Το οποίο δεν ήταν πάντοτε φρέσκο και μερικές φορές μύριζε άσχημα. Έριχναν μέσα ξύδι ώστε να αντιμετωπίζουν την άσχημη οσμή και το χρησιμοποιούσαν και ως δροσιστικό, κάτι αντίστοιχο με την λεμονάδα…
Το ξύδι με το νερό σας θυμίζει κάτι;…
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου