«Προσοχὴ στὶς ἐπιλογές μας»
Τί κακὸ εἶναι πάλι ἐτοῦτο ἀσταμάτητο καὶ ἀδιόρθωτο. Σὰν μανιτάρια φυτρώνουν
οἱ γυναικοκτονίες! Πολλὰ τὰ ἀποτρόπαια ἐγκλήματα. Ἀνελέητος ὁ πόνος κυρίως στὶς
οἰκογένειες τῶν θυμάτων. Ἀνήσυχη καὶ ἀνάστατη ἡ κοινωνία… Ἀλήθεια γιὰ ποιὸ λόγο
ἀλλὰ καὶ ποῦ βρίσκουν τὴ δύναμη οἱ θρασύδειλοι θύτες νὰ ἀφαιροῦν τὴ ζωὴ μίας
γυναίκας, τὴν ὁποία μάλιστα ἀγάπησαν;
Πάλι τὰ Μ.Μ.Ε. ἐνημερώνουν καὶ διαμαρτύρονται συμπάσχοντας. Πάλι οἱ ὑπεύθυνοι
ἀπολογοῦνται γιὰ τὴν ἐλλιπῆ προστασία τῶν πολιτῶν. Πάλι οἱ δύστυχοι γονεῖς ὀδύρονται
στὰ κανάλια καὶ στὰ κοιμητήρια… Πάλι ξέχειλος ὁ ἀθεράπευτος πόνος! Καὶ
προσευχόμαστε ὅλοι: Αὐτὰ τὰ θύματα, οἱ νέες γυναῖκες, ποὺ ἔφυγαν τόσο ἄδικα,
τόσο βίαια καὶ μαρτυρικὰ νὰ ἀναπαυθοῦν στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ βροῦν μία ἀγγελικὴ
θέση στὴν αἰώνια ζωή…! Καὶ ἐμεῖς, ποὺ μένουμε πίσω, νὰ σκεφτοῦμε καὶ νὰ
λογικευτοῦν, νὰ προστατευτοῦμε ἀπ’ ὅσους ἀπειλοῦν τὴ ζωή μας… Βέβαια οἱ τραγικοὶ
θύτες, οἱ ἐγκληματίες γυναικών, ἔχουν τὸ ἀκαταλόγιστο. Ἂς τοὺς ἀναλάβουν οἱ εἰδικοὶ
στὰ δικαστήρια, στὶς φυλακές, στὰ ψυχιατρεῖα, ὅλοι οἱ εἰδικοὶ μαζί…
Ἐμεῖς οἱ γυναῖκες ὅμως, μήπως πρέπει νὰ ἀναλάβουμε τὴ δική μας εὐθύνη, στὸ ὀδυνηρὸ φαινόμενο τῆς γυναικοκτονίας καὶ νὰ προστατεύουμε τὸν ἑαυτὸ μᾶς πρῶτα ἀπ’ ὅλους, καὶ πρὶν ἀνοίξει ὁ δρόμος μας πρὸς εὐτυχία = τὸν ἀπρόσμενο φόνο μας; Γιατί νὰ συμβαίνει αὐτὸ τὸ κακὸ σέ μας; Γιατί τὸ ἐπιτρέπουμε στὸν ἑαυτό μας καὶ στὴν οἰκογένειά μας;
Κορίτσια, γυναῖκες, προσέξτε καλὰ τὶς ἐπιλογές σας: Σὲ ποιοὺς χώρους
γνωρίζετε τοὺς φίλους σας, κάτω ἀπὸ ποιὲς συνθῆκες; Πῶς ἐμπιστεύεστε, τόσο
πρόχειρα, ἀγνώστους ἀνθρώπους; Πῶς κοιμάστε μὲ ἀγνώστους, ποῦ κυρίως στὴν ἀνηθικότητα
ἐπιμένουν; Ἄνθρωποι μὲ οὐσίες, ψυχοφάρμακα, ἄνεργοι, μὲ ἄγνωστο, καλὰ κρυμμένο
τὸ βεβαρημένο τοὺς παρελθόν, δύο καὶ τρεῖς φορὲς διαζευγμένοι, μεταχειρισμένοι ἄνθρωποι,
πῶς σᾶς ἐμπνέουν, πῶς ἀναπαύεστε μαζί τους, τί περιμένετε ἀπὸ αὐτούς; Μὴν
πέφτετε στὴν συναισθηματικὴ παγίδα ὅτι ἐσεῖς θὰ τοὺς βοηθήσετε, θὰ τοὺς
διορθώσετε, θὰ τοὺς ἀλλάξετε. Ἀδύνατον, μείνετε μακριά, φύγετε ἀμέσως. Κίνδυνος
θάνατος, αὐτὴ ἡ σχέση. Μὴν παίζετε μὲ τὴ ζωή σας. Εἶστε πλασμένες γιὰ τὰ ὑψηλὰ
καὶ τὰ ἱερά. Ὄχι ἄλλο κακὸ στὶς γυναῖκες!
Γυναῖκες, ἂς μποῦμε στὶς Ἐκκλησίες μας, ἂς κοιτάξουμε στὰ μάτια τὴν Παναγία
μας. Ἐκεῖ ὑπάρχει καὶ ὁ τρόπος καὶ ὁ χρόνος νὰ πάρουμε τὴ ζωὴ σᾶς σωστά, νὰ ἀλλάξουμε
τὴν κοσμικὴ νοοτροπία, νὰ διορθώσουμε καὶ νὰ προλάβουμε τὸ κακὸ σὲ βάρος μας.
Μποροῦμε… ἀλλὰ μὴν ἀργήσουμε… Προσοχὴ στὶς ἐπιλογές μας! Μὲ βαθὺ σεβασμὸ σὲ ὅσους
θρηνοῦν. Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν ἄλλα θύματα… Ἀμήν.
«Κ.Π.»
2 σχόλια:
Ωραία αυτά τα λόγια. Αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από τη στιγμή κατά την οποία τα παιδιά μας δεν ακολουθούν αυτόν τον σωστό δρόμο, αλλά τον εφήμερο. Τους αρέσει να επιδεικνύονται, να βάφονται, να φτιάχνονται, να το παίζουν μανεκέν και να ψάχνουν να βρουν όχι τίμια παλικάρια, αλλά κάποιους όμορφους, κάποιους γοητευτικούς προκειμένου να τους έχουν δίπλα τους. Σε αυτό τον κόσμο πάντα υπάρχει ένα τίμημα. Ιδιαίτερα στον τόπο και τον τρόπο της κοσμικότητας. Αλλά γιατί όχι και στο δικό μας… τα δικά μας τα παιδιά πάνε καλύτερα.
Το ρεύμα της εποχής παρέσυρε τους πάντες και τα πάντα. Βλέπω την κόρη μου την ενδιαφέρει να χτενίζεται να βάφεται και να πηγαίνει συνέχεια να φτιάχνει τα νύχια της να τα βάφει να προσθέτει… και μη χειρότερα. Η Παναγία να βοηθήσει. Δεν πάμε καθόλου καλά.
Δυστυχώς, τέτοιου είδους συζήτηση δεν γίνεται ποτέ, ούτε όταν υπάρχουν γυναικοκτονιες. Αν κάποιος μιλήσει για τις ευθύνες των γυναικών ως προς την επιλογή συντρόφου, κατηγορείται ότι κάνει "victim blaming". Σαν να ρίχνει, δηλαδή, το φταίξιμο στα θύματα. Κρίμα.
Δημοσίευση σχολίου