Αποχαιρετώ την σεβαστή αλλά και πολυαγαπημένη μου κυρία Αικατερίνη Ι. Μυτιλήνη

Με μια παράξενη χαρμολύπη αποχαιρετώ την σεβαστή αλλά και πολυαγαπημένη μου 

κυρία Αικατερίνη Ι. Μυτιλήνη

«τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα.

λοιπόν, ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος...».

Τους λόγους αυτούς του Αποστόλου Παύλου έφερα στον νου μου, όταν πληροφορήθηκα την εκδημία της. Έφυγε σχεδόν ξαφνικά σήμερα το πρωί στα χέρια του γιού της π. Χριστοφόρου, την ώρα που της έκανε συντροφιά, και της έψελνε την ιερά Παράκληση, τότε η αγαθή ψυχή της πέταξε για τα Ουράνια.

Χαρά, γιατί ταξιδεύει στον Ουρανό με την προοπτική να συναντήσει τον Κύριό μας και τα αγαπημένα της πρόσωπα, τον σύζυγό της Ιωάννη τον καλόκαρδο και αρχοντικό, τους γονείς της ιερέα Νικόλαο και πρεσβυτέρα Νικολίτσα Μπακάλη, που πολλές φορές έκανε αναφορά σε αυτούς, καθώς και όσα από τα αδέλφια της προηγήθηκαν, και τους θείους της Χρήστο και Γκόλφω που τους συμπαραστάθηκε ως κόρη.

Λύπη, γιατί η ανθρώπινη παρουσία της και το γλυκό της χαμόγελο θα μου λείψουν για πάντα από τις συναντήσεις στο φιλόξενο σπίτι της στον Ψαθόπυργο. Αυτό το σπίτι για μένα -και πολλούς άλλους- επί δεκαετίες ήταν ένα καταφύγιο. Της έλεγα τους πόνους, τους καημούς μου, τα προβλήματά μου, τις αγωνίες μου, και η κ. Κατερίνα με μητρική αγάπη, με σοφία και σύνεση με συμβούλευε, με συγκρατούσε. Κι όταν με μάλωνε, γνώριζα ότι κίνητρό της ήταν η ανιδιοτελής αγάπη της για εμένα. Κι όλα αυτά τα έλεγε με μια λεπτή ευγένεια, κάτι που λείπει τόσο πολύ, ακόμη και σε περιβάλλοντα «χριστιανικά». Σήμερα πονώ γιατί έχασα δικό μου άνθρωπο. Άνθρωπο της Οικογένειάς μου.

Στην ζωή της ήταν προς όλους με άνοιγμα καρδιάς, και δύναμη ψυχής. Με πολλές αρετές, της προσφοράς και της συμπαράστασης, ήπιου χαρακτήρα, διακριτική, ειλικρινής και ανιδιοτελής, απλή, χαρούμενη, δοτική, υπομονετική, καρτερική, φιλόξενη. Πάντα με το χαμόγελο, τον δυναμισμό και τον αυθορμητισμό, την εσωτερική φλόγα, τη χαρά της ζωής κοντά στον Χριστό, μια ψυχή γεμάτη αγάπη. Αληθινή χριστιανή, υπόδειγμα θερμής πίστης στο Θεό. Υπόδειγμα καρτερίας, υπομονής, ευσέβειας, ταπείνωσης, προσφοράς, διακονίας. Ήταν ευαίσθητη, εξυπηρετική, μια σύγχρονη Ταβιθά, «πλήρης ἐλεημοσυνῶν καὶ ἀγαθῶν ἔργων». Το σπίτι στον Ψαθόπυργο πάντα ανοικτό σε όλους.

Ο Θεός να δώσει δύναμη στα παιδιά της π. Χριστοφόρο, Νίκο και Μαρία, στην εγγονή της Κατερίνα, και στα αδέλφια της.

Ας έχουμε πάντα όλοι την ευχή και  τη μεσιτεία της προς τον Δικαιοκρίτη και Κύριο της Δόξης. Ας την αναπαύσει «ἐν χώρᾳ ζώντων», «ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Του». «Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Αυτή την Ουράνια πολιτεία διάλεξε το πρωινό αυτό να κατοικήσει.

Θα της είμαι πάντα ευγνώμων για τα όσα μου πρόσφερε. Την απουσία της ήδη την αισθάνομαι.

Αιωνία η μνήμη της.

Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος

Το Σάββατο  5 Οκτωβρίου 2024 θα τελεστεί 12 το μεσημέρι η εξόδιος Ακολουθία στον Ιερό ναό Αγίας Τριάδος Ψαθοπύργου.

Το πρωί στον ίδιο Ναό με την παρουσία του Λειψάνου της θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία 7-9.30.