Χριστιανισμός χωρίς θυσία είναι νόθος, κάλπικος Χριστιανισμός!

 Να είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας και με τον Θεό. 

Μια βαριά σκιά απλώθηκε στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή (Λουκ. 18, 18-27) στο πρόσωπο του νεαρού άρχοντα, όταν άκουσε τον Κύριο να τον προτρέπει να πουλήσει «πάντα όσα είχε» και να τον ακολουθήσει. Σ’ αυτές τις στιγμές κρίνεται η γνησιότητα της πνευματικής μας ζωής. Τί θα κάνουμε; Θα προχωρήσουμε με χαρά στη θυσία που μας ζητείται, στη θυσία του χρήματος, θέσης, άνεσης, αξιώματος, για να Τον ακολουθήσουμε πιστά στο δρόμο της αγάπης με θυσίες, αρνούμενοι χρήματα με πρόφαση συγκαλυμμένες ή θα απομακρυνθούμε από κοντά του; 

Είμαστε πρόθυμοι να ανοίξουμε μακρές συζητήσεις για σπουδαιότατα θέματα μαζί του, για το νόημα της ζωής, για τη δικαιοσύνη, για τον θείο νόμο σε πνευματικές συγκεντρώσεις, κύκλους, συμβούλια σωματείων κλπ. 

Μόλις όμως ο Κύριος βάλει το χέρι του στην κρυφή μας πληγή, στη συγκεκριμένη αδυναμία μας, συννεφιάζουμε. Υπάρχουν πάρα πολλοί που προτιμούν να ακολουθήσουν τον πλούσιο, που συζητούν με τον Χριστό μόνο εφόσον δεν τους στοιχίζει.

Προσοχή, μην κάνουμε ποτέ ένα τέτοιο λάθος. Και στη δική μας τη ζωή ο Χριστός θα ζητήσει κάτι παραπάνω από αυτό που ίσως προβλέπουμε. Μη διστάσουμε να του το δώσουμε. 

Χριστιανισμός χωρίς θυσία είναι νόθος, κάλπικος Χριστιανισμός!