Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024

Περί της λεγόμενης ‘’Μυστηριακής Διακοινωνίας’’ (Intercommunio) - Του Β. Χαραλάμπους

Περί της λεγόμενης ‘’Μυστηριακής Διακοινωνίας’’ (Intercommunio)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
______________
Η λεγόμενη ‘’Μυστηριακή Διακοινωνία’’ (Intercommunio), η οποία προβάλλεται από τον Παπισμό, αποτελεί ένα τρόπο  ‘’ενότητας’’, ο οποίος επιτυγχάνει την περιθωριοποίηση των δογματικών και άλλων διαφορών.  Η σκοπιμότητα ενός τέτοιου ατοπήματος είναι προφανής. 
 
Η παλαιότερη αναφορά του Καρδινάλιου Walter Kasper το έτος 2016, ο οποίος ήταν και πρόεδρος της Παπικής επιτροπής για την ‘’ενότητα’’, ότι στην «επόμενη δήλωση του Πάπα θα πρέπει να επιτραπεί ‘’κοινή ευχαριστιακή κοινωνία’’ με τους Προτεστάντες» (συνέντευξη του Καρδινάλιου Walter Kasper στην Avvenire), κατέδειξε τις προσπάθειες για τη λεγόμενη μυστηριακή διακοινωνία (intercommunio).
 
Η αναφορά αυτή του Καρδινάλιου Walter Kasper, προβαλλόταν σε αρκετούς διαδικτυακούς ιστότοπους πέραν της Avvenire, και στους  www.thecatholicthing.orgwww.catholicculture.orgwww.agensir.it  κλπ.
 
Για το πώς αντιλαμβάνονται οι Παπικοί την Χριστιανική ενότητα, ερμηνεύει κάλλιστα η στάση του Πάπα Φραγκίσκου στη συνάντηση των Παπικών με τους Πεντηκοστιανούς στην Αμερική.  Τον Μάϊο του 2015 η Παπική ‘’επισκοπή’’ Phoenix των ΗΠΑ, σε συνεργασία με μια ομάδα ‘’Πεντηκoστιανών’’ παστόρων, στους οποίους συμπεριλαμβάνετο και ο γνωστός για τις πλάνες του ‘’Πεντηκοστιανός’’ πάστορας John Taettino, διοργάνωσε την «Ημέρα της χριστιανικής ενότητας», για την οποία ο Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε ότι «σήμερα ζούμε, αγαπητοί αδελφοί τον οικουμενισμό του αίματος» και πρόσθεσε ότι «σήμερα, μαζί, εσείς εκεί και εγώ από τη Ρώμη, να ζητήσουμε από τον Πατέρα να στείλει το Πνεύμα του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα, και να μας δώσει την χάρη, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να γίνουμε όλοι ένα, έτσι ο κόσμος να πιστέψει».
 
«Και μπορώ να σκεφτώ κάτι που θα μπορούσε να είναι ανόητο, ή ίσως μια αίρεση, δεν ξέρω», συνέχισε ο Πάπας Φραγκίσκος, «αλλά υπάρχει κάποιος που ‘’ξέρει’’ ότι παρά τις διαφορές, είμαστε ένα».  Το τι εννοούσε ο ηγήτωρ του Βατικανού με το, «αλλά υπάρχει κάποιος που ‘’ξέρει’’ ότι παρά τις διαφορές, είμαστε ένα», είναι πασιφανές.  Αυτό που είπε ο Πάπας Φραγκίσκος, το οποίο προλόγισε ως ‘’κάτι που θα μπορούσε να είναι ανόητο, ή ίσως μια αίρεση’’, είναι όντως αιρετικό και έκφραση του συγκρητιστικού οικουμενισμού.
 
Αντιλαμβανόμαστε το συγκρητιστικό άτοπο εκ μέρους των Παπικών, για εφαρμογή της λεγόμενης μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio).  Οι Παπικοί θα περιοριστούν για την εφαρμογή της λεγόμενης μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio) μόνο στους Προτεστάντες; Δεν θα στραφούν και προς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς;
 
Ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης εις το σύγγραμμά του ‘’Η κρίσις Θεολογίας και Οικουμενισμού’’ αναφέρει ότι «…ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης είχε αποκαλύψει ότι Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος του είχε εκμυστηρευτεί ότι κατά το σχέδιο του Βατικανού η ένωσις δεν θα γίνει εκ των άνω, δηλαδή των επισκόπων, των θεολόγων και των διαλόγων, αλλά μάλλον μέσω του λεγομένου λαϊκού οικουμενισμού, δηλαδή των αμοιβαίων επαφών και της σταδιακής εφαρμογής της μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio), η οποία τουλάχιστον από την Ρώμη ήδη εφαρμόζεται». 
 
Η σκοπιμότητα ενός τέτοιου συγκρητιστικού ατοπήματος είναι προφανής.  Αυτό δεν εφαρμόζεται στις μέρες μας σε κάποιο βαθμό, και μάλιστα και από κάποιους Ορθόδοξους Κληρικούς, οι οποίοι εν γνώσει τους κοινωνούν ετεροδόξους; 

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

O κύριος Χαραλάμπους ηθελημένα ή αθέλητα προσπαθεί να μας πείσει ότι η Καθολική Εκκλησία προωθεί την διακοινωνία (communio in sacris) με τις Προτεσταντικές Ομολογίες. Πρώτα από όλα σημειώνω ότι στους υπεσυνδέσμους που παρέθεσε δεν βρήκα παρόμοιες αναφορές.
Για την οικονομία του χρόνου δεν θα παραθέσω αρκετές αναφορές που γίνονται στην Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας και το Κανονικό Δίκαιο που απαγορεύουν τη διακοινωνία με τους Προτεστάντες. Κατ’ οικονομίαν επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (πχ επικείμενος θάνατος) όταν ο μη καθολικός δεν έχει πρόσβαση σε ιερέα της δικής του ομολογίας και με απόφαση του τοπικού επισκόπου (Kανόνας 844 §4). Επίσης η Ευχαριστιακή διακοινωνία περιορίζεται σε περιπτώσεις εκκλησιών που έχουν έγκυρα μυστήρια όπως οι Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Σε ότι αφορά τις δηλώσεις του Καρδινάλιου Walter Kasper, o Καρδινάλιος πράγματι εξέφρασε την ελπίδα για διερεύνηση συγκεκριμένων περιπτώσεων κοινής ευχαριστιακής κοινωνίας με τους Προτεστάντες, ιδίως σε περιπτώσεις όπως οι μικτοί γάμοι. Ωστόσο, δεν υποστήριξε γενική έγκριση διακοινωνίας. Η δήλωση του Kasper αντανακλά μία ποιμαντική ευαισθησία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις παρά μια προώθηση της απεριόριστης μυστηριακής συμμετοχής.
Το άρθρο αναφέρεται επίσης σε δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης το 2015 με Πεντηκοστιανούς Χριστιανούς στο Phoenix της Αριζόνας. Ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε για τον «οικουμενισμό του αίματος», υποδεικνύοντας ότι οι Χριστιανοί διαφορετικών ομολογιών είναι πνευματικά ενωμένοι στις κοινές εμπειρίες τους από διώξεις. Αυτό δεν υπονοεί δογματική ή μυστηριακή ενότητα, αλλά είναι μια πρόσκληση για αμοιβαίο σεβασμό και κατανόηση μεταξύ των Χριστιανών. Τα λόγια του Πάπα για το ότι «είμαστε ένα παρά τις διαφορές» αναφέρονται σε πνευματική συγγένεια και όχι σε θεολογική υποστήριξη της κοινής κοινωνίας.
Το άρθρο υπονοεί ότι οι οικουμενικές προσπάθειες της Καθολικής Εκκλησίας μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρητισμό (συγχώνευση διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων). Ωστόσο, η Καθολική Εκκλησία έχει επανειλημμένα τονίσει ότι ο αληθινός οικουμενισμός δεν συνεπάγεται συμβιβασμό των βασικών δογμάτων ή συγχώνευση θεολογικών διαφορών. Αντιθέτως, επιδιώκει την ενότητα μέσω σεβαστικού διαλόγου, θεολογικής μελέτης και περιοχών κοινής πίστης, με σκοπό την επίτευξη πληρέστερης δογματικής συμφωνίας στο μέλλον.
Τέλος μια γλωσσική επισήμανση. Οι όροι ‘παπισμός’ και ‘παπικοί’ είναι παρωχημένοι και υποδηλώνουν πολεμική διάθεση υπονοώντας ότι η πίστη των Καθολικών περιστρέφεται κυρίως γύρω από τον Πάπα και όχι γύρω από τη διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων. Φυσικά τα κίνητρα είναι πρόδηλα αλλά δεν βοηθούν στην καλλιέργεια ενός γόνιμου διαλόγου παρά αναπαράγουν σχήματα πολεμικών του παρελθόντος.

Δημήτρης Ρόδης είπε...

Ὑπάρχει ἕνας καθηγητὴς τῆς Νομικῆς γνωστός, ὁ Κώστας Μπέης. Λέει λοιπόν, ὅτι κάποια φορὰ κάναμε κάποια οἰκουμενικὴ συνάντηση στὴ Σύρο, Παπικοί, Προτεστάντες, μιὰ ὀρθόδοξη χορωδία, μιὰ παπικὴ καὶ στὸ τέλος ὁ Παπικὸς Ἐπίσκοπος βουτοῦσε τὴν ὄστια μέσα στὸν οἶνο, στὸ ''αἷμα Χριστοῦ'', καὶ μᾶς κοινώνησε ὅλους. Κι ἦταν ''χαρὰ Θεοῦ''...

Ὑπάρχει κοινὸ ποτήριο ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ μᾶς κοροϊδεύουν; Ἔχει γίνει ἤδη ἡ Ἕνωση ἢ δὲν ἔχει γίνει; Ὑπάρχουν καταγγελίες ἀπὸ ἀξιοπίστους μοναχοὺς κληρικοὺς ποῦ ἐπισκέπτονται μητρόπολη Ἰταλίας. Μοῦ τὰ στέλνουνε τώρα καὶ φανερώνονται...

Καὶ ἔγινε τὸ κοινὸ ποτήριο, γιατί τὸ θέλει τὸ Φανάρι καὶ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο οἱ πιστοί. Ἂν δὲν τὸ ἀνεχόταν τὸ Φανάρι, ἂν δὲν τὸ προωθοῦσε «διπλωματικά», θὰ εἶχε ἀντιδράσει σ’ αὐτὲς τὶς καταγγελίες. Ὅπως ἐπεμβαίνει σὲ θέματα διοικητικὰ καὶ παπικῶ τῷ τρόπῳ καθαιρεῖ Ἀρχιεπισκόπους ἢ τιμωρεῖ ἄλλους κληρικούς, ἔτσι καὶ στὰ κορυφαῖα αὐτὰ θέματα τῆς Πίστεως θὰ ἐπενέβαινε...

Ἀλλὰ τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις. Τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τὴν ὡριμάζουν, τὴν χτυποῦν, ὅπως ὁ ψαρὰς τὸ χταπόδι, γιὰ νὰ τρώγεται καὶ νὰ χωνεύεται, γιατί ὅταν εἶναι γνήσια, εἶναι ἀχώνευτη...

~ Μαρτυρία του Πρωτ. Θεόδωρου Ζήση.

Ανώνυμος είπε...

1)Η μυστηριακή διακοινωνια με τους εκτός ορθ. Εκκλησίας, είναι αδύνατον να γίνει, αφού ενότης εν τη Θεία Ευχαριστεία, θα πει ενότης εν τη Ορθοδοξία!!! Διαφορετικά θα πάμε στην θεωρία των κλάδων ότι "όπου υπάρχουν επικλήσεις πνεύματος, εκεί κ εκκλησία '(θεωρία των κλάδων), που σημαίνει ότι δε χρειάζεται να έχουμε ίδια πίστη, αρκεί να είμαστε ενωμενοι.

Ανώνυμος είπε...

2)Οι διάλογοι έχουν εξερευνητικό χαρακτήρα η είναι ανοιχτές γέφυρες? Αυτό το" ίνα ωσιν εν" που λέει η Γραφη, το έχει αναλύσει ο αββας Ησαιας α Ιω4, 13)α Ιωαν2 ,,3-6)
Εφ4,4-6)Εφ 5,30).Σημαινει είμαστε ενωμενοι μεταξύ μας και με Τον Κύριο! Γιαυτό η ενότητα είναι έργον ΑΓ. Πνεύματος!! Μόνο αυτή η ενότητα ενώνει και σώζει!

Ανώνυμος είπε...

3)Οποιαδήποτε άλλου είδους ένωση, γκρεμίζει το σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας, αφού χωρίς την αλήθεια πως θα οδηγηθούμε στην αγιότητα... Είναι θέμα ΟΡΘ. ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΊΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!!!
Η πρακτική σχετικοποίησης των ορθ. Δογματων, να θεωρούνται απλές παραδόσεις για μια συνεργασία αιρέσεων και ΟΡΘ. ΠΙΣΤΕΩΣ, για εμάς είναι αιρετική γραμμή. Αυτό θα πει ότι έχοντας διαφορετική πίστη, ας είμαστε ενωμενοι.

Ανώνυμος είπε...

4)Ουτε κ με αμφιβολία μπορεί να βάπτιση ορθοδοξα καποιος...
Βλέπουμε παράδειγμα τον Συμωνα τον Μάγο, για τον οποίον λέγει ο ΑΓ. Κύριλλος στις κατηχησεις του, ότι προσήλθε στο Βάπτισμα με αμφιβολία κ είδαμε στις πρξ. των Αποστολων,τι κατάληξη είχε...

Ανώνυμος είπε...

5)ΤΑ ΔΌΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΌΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΊΝΑΙ
έκφραση του είναι της πραγματικής σχέσεως με Τον Τριαδικο Θεό!!!
Εδώ μιλάμε για θεϊκή συγγένεια, ανωτερα πάσης άλλης συγγενειας!!!
Έτσι κινδυνεύουμε να χάσουμε τον θησαυρό μας, την Χάρη Του Αγίου Πνεύματος με τέτοιου είδους ενότητες με κοσμικά κριτήρια!
Αυτοί οι δεσμοί είναι αταίριαστοι
Γιατί, γιατί εάν δεν πιστεύει κάποιος την ΔΩΡΕΆ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, πως θα πιστέψει την μοναδικότητα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολίδης Εκκλησίας και πως δεν θα αλλάξει την αυθεντική διδασκαλία αφού πάλι η Γραφή μας ενημερωνει