Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Θεολόγου (25 Ιανουαρίου)

Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου (ή Ναζιανζηνού) «τὸν δεύτερον Ἐπιστήθιον, τὸν τοῦ Λόγου αὐτόπτην».
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το έτος 330 μ.Χ. Από τον πατέρα του επίσκοπο Ναζιανζού, επίσης Γρηγόριο, διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα και από τη μητέρα του Νόννα έλαβε θεοπρεπή ανατροφή.
Όταν σπούδαζε συνδέθηκε φιλικά με το Μ. Βασίλειο και μαζί του συνασκήτεψε για κάποιο διάστημα στο Ασκητήριο που οι ίδιοι δημιούργησαν πλησίον του Ίρη ποταμού στον Πόντο. Οι μεγάλες ανάγκες της Εκκλησίας και τα προβλήματα που δημιουργούσαν οι αιρέσεις, επέβαλαν την επιστροφή του στην Καππαδοκία, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Αναδείχθηκε, παρά τη θέλησή του, επίσκοπος Σασίμων.
Ο ενάρετος βίος, η ρητορική του δεινότητα, τα καταπληκτικά ποιήματα και τα δογματικά συγγράμματά του και μαζί οι αγώνες του κατά των Αρειανών συνέτειναν να αναδειχθεί σε αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και να διακριθεί ως πρόεδρος, της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, που καταδίκασε τους πνευματομάχους.
Παραιτήθηκε από το θρόνο της Κωνσταντινούπολης και την προεδρία της Συνόδου, όταν διαπίστωσε ότι κάποιοι συνεπίσκοποί του τον αμφισβητούσαν, γινόμενος με τον τρόπο αυτόν υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης και αληθινής αγάπης προς την Εκκλησία. Μετά το θάνατό του το 390 μ.Χ., η Εκκλησία, εκτιμώντας το ήθος, το έργο και τους αγώνες του για την Ορθοδοξία, τον ονόμασε Θεολόγο.
Γράφει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ή Ναζιανζηνός όπως αλλιώς ονομάζεται: «Τι είναι η βασιλεία του Θεού; Θεωρία του Θεού, δοξολογία και υμνωδία μαζί με τους αγγέλους».
Χαρακτηρίστηκε ως «πληγωμένος αετός της θεολογίας». Υπήρξε όντως αετός της θεολογίας, αλλά και πληγωμένος από το φθόνο και την αλαζονεία των ανθρώπων.
Αυτή είναι η κοινή πορεία των μεγάλων ανδρών της Εκκλησίας. Δεν ταυτίζονται ούτε με το ψέμα, ούτε με την υποκρισία, ούτε με τους επαίνους. Αντίθετα, ενώ έχουν επίγνωση της δικής τους αδυναμίας, ζουν με υπομονή, στο φως που πηγάζει από το ανεπανάληπτο παράδειγμα της θυσίας του Λυτρωτή.
Εορτάζει και μαζί με τους δύο μεγάλους φωστήρες της Οικουμένης, τον Ιωάννη Χρυσόστομο και το Μέγα Βασίλειο  στις 30 Ιανουαρίου.
 

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου