Βέλη - p.

Βέλη

Ζώ ανάμεσα σ’ ανθρώπους, κ’ όμως είμαι μόνος
Εγώ κ’ ο πόνος μου.
Γύρω μου οι άνθρωποι γελούν,
κωφεύουν στην κραυγή μου.

Μόνος είναι ο καθείς στη δύσκολη στιγμή.
Αυτός κ’ οι λογισμοί.
Χαμένοι κόσμοι αδιάφοροι
στου βίου το μακρύ ταξίδι.

Βέλη πύρινα πετούν γεμάτα με φαρμάκι.
Στόχο έχουν την καρδιά.
Εκεί, στο κέντρο της ζωής.
στ’ αδύνατο, το καίριο σημείο.

Μαύρα σύννεφα καπνού σκλαβώνουν την ψυχή μου.
Μου κρύβουνε το Φως.
Αχτίδα χρυσή, ελπίδα φευγαλέα.
Βάλσαμο, Ζωής ελπίδα.

p.