Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου επί τη 1η Σεπτεμβρίου

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Καθώς εγκαινιάζομεν το νέον εκκλησιαστικόν έτος, στοχαζόμεθα εκ νέου την κατάστασιν της του Θεού κτίσεως. Αναλογιζόμεθα το παρελθόν και μετανοούμεν δι όλα όσα έχομεν πράξει η αμελήσει να πράξωμεν δια την φροντίδα της γης· προσβλέπομεν εις το μέλλον και προσευχόμεθα να μας χορηγηθή σοφία δια να μας καθοδηγή εις όλας μας τας σκέψεις και τας πράξεις.
Οι τελευταίοι δώδεκα μήνες υπήρξαν εποχή μεγάλης αβεβαιότητος δι ολόκληρον τον κόσμον. Τα χρηματοοικονομικά συστήματα, τα οποία ενεπιστεύοντο τόσον πολλοί άνθρωποι δια να τους παράσχουν τα αγαθά της ζωής, παρέσχον αντιθέτως φόβον, αβεβαιότητα και πενίαν.
Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία είχεν ως αποτέλεσμα να πληγούν όλοι – ακόμη και οι πλέον πτωχοί, οι οποίοι ευρίσκονται πολύ μακράν των συναλλαγών των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η παρούσα κρίσις δίδει την ευκαιρίαν αντιμετωπίσεως των προβλημάτων με διαφορετικόν τρόπον, διότι αι μέθοδοι αι οποίαι εδημιούργησαν τα προβλήματα αυτά δεν είναι δυνατόν να είναι και η καλλιτέρα λύσις των.

Χρειάζεται να εισαγάγωμεν την αγάπην εις όλας τα συναλλαγάς μας, την αγάπην η οποία εμπνέει θάρρος και συμπόνοιαν. Ανθρωπίνη πρόοδος δεν σημαίνει απλώς συσσώρευσιν πλούτου και άκριτον ανάλωσιν των πόρων της γης. Η αντιμετώπισις της παρούσης κρίσεως έχει αποκαλύψει τας αξίας των ολίγων οι οποίοι διαμορφώνουν τας τύχας της κοινωνίας μας.
Εκείνων οι οποίοι δύνανται να εξεύρουν χρηματικά ποσά πέραν πάσης φαντασίας δια την στήριξιν του χρηματοοικονομικού συστήματος το οποίον τους επρόδωσεν, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να διαθέσουν ούτε το ελάχιστον κλάσμα των ποσών αυτών δια την θεραπείαν της οικτράς καταστάσεως εις την οποίαν έχει περιέλθει η κτίσις, εξ αιτίας αυτών ακριβώς των αξιών των, η δια την σίτισιν των πεινώντων του κόσμου η δια την εξασφάλισιν ποσίμου ύδατος εις τους διψώντας του κόσμου, θύματα και αυτούς των ιδίων αξιών.
Εις το πρόσωπον εκάστου πεινασμένου παιδιού αναγράφεται εν ερώτημα δι ἡμᾶς και δεν πρέπει να αποστρέψωμεν το βλέμμα δια να αποφύγωμεν την απάντησιν. Διατί συνέβη αυτό; Είναι πρόβλημα ανθρωπίνης ανικανότητος η ανθρωπίνης βουλήσεως;
Έχομεν καταστήσει την αγοράν το επίκεντρον του ενδιαφέροντός μας, της δράσεώς μας και, εν τέλει, της ζωής μας, λησμονούντες ότι η επιλογή μας αυτή θα επηρεάση την ζωήν των μελλοντικών γενεών, και θα περιορίση τον αριθμόν των ιδικών των επιλογών, αι οποίαι θα είναι πιθανώς περισσότερον προσανατολισμέναι προς την ευημερίαν του ανθρώπου και της κτίσεως.
Η ανθρωπίνη οικονομία μας, η οποία μας έχει καταστήσει καταναλωτάς, χωλαίνει. Η Θεία Οικονομία, η οποία μας έχει πλάσει κατ εικόνα του αγαπώντος Δημιουργού, μας καλεί να αγαπήσωμεν και να φροντίσωμεν άπασαν την κτίσιν. Η εικών την οποίαν έχομεν δια τον εαυτόν μας αντανακλάται εις τον τρόπον με τον οποίον συμπεριφερόμεθα προς την κτίσιν.
Εάν πιστεύωμεν ότι δεν είμεθα τίποτε άλλο παρά καταναλωταί, τότε επιδιώκομεν την καταξίωσιν καταναλίσκοντες σύμπασαν την γην· αν όμως πιστεύωμεν ότι είμεθα πλασμένοι καθ ομοίωσιν του Θεού, τότε δρώμεν μετά φροντίδος και ελέους και προσπαθούμεν να γίνωμεν εκείνο το οποίον επλάσθημεν να είμεθα.
Ας προσευχηθώμεν δια την ευλογίαν του Θεού κατά την Διάσκεψιν των Ηνωμένων Εθνών δια την Κλιματικήν Αλλαγήν εις την Κοπεγχάγην τον Δεκέμβριον, ώστε αι ανεπτυγμέναι βιομηχανικώς χώραι να συνεργασθούν με τας αναπτυσσομένας δια την μείωσιν των βλαβερών ρυπογόνων εκπομπών, ώστε να υπάρξη βούλησις δια την συγκέντρωσιν και συνετήν διαχείρισιν των απαιτουμένων χρημάτων προς λήψιν των αναγκαίων μέτρων και ώστε να συνεργασθώμεν άπαντες δια να διασφαλίσωμεν ότι τα τέκνα μας θα δύνανται να απολαμβάνουν τα αγαθά της γης την οποίαν καταλείπομεν εις αυτά.
Πρέπει να υπάρξη δικαιοσύνη και αγάπη εις όλας τας πτυχάς της οικονομικής δραστηριότητος· το κέρδος, και δη το βραχυπρόθεσμον, δεν ημπορεί και δεν πρέπει να αποτελή το μοναδικόν κίνητρον των πράξεών μας.
Ας ανανεώσωμεν άπαντες την δέσμευσίν μας να συνεργασθώμεν προκειμένου να επιφέρωμεν τας αλλαγάς δια τας οποίας προσευχόμεθα, να απορρίψωμεν κάθε τι το οποίον βλάπτει την κτίσιν, να μεταβάλωμεν τον τρόπον σκέψεώς μας και, ως εκ τούτου, να μεταβάλωμεν ριζικώς τον τρόπον ζωής.
Η χάρις του Δημιουργού και Προνοητού Θεού, συν τη πατρική ευχή και Πατριαρχική ημών ευλογία, είη μετά πάντων υμών.

βθ’ Σεπτεμβρίου α’

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
Αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών