ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΧΟΛΙΩΝ ! - π. Α.Κ.Γ.

Έλαβα από τον π. Α.Κ.Γ. τους παρακάτω σχολιασμούς

για τα σχόλια της επιστολής του με θέμα:

“Παναγιώτατε, ποια πανορθόδοξη απόφαση ;” http://anastasiosk.blogspot.com/2009/10/blog-post_07.html

την οποία και δημοσιεύω.

Α.

Αγαπητέ Αναστάσιε χαίρε !Δόξα τω Θεώ! που υπάρχει πλέον και στην πόλη μας ιστολόγιο που ασχολείται με τα κρίσιμα θέματα των διαχριστιανικών σχέσεων με την ενδεδειγμένη σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Παρέχεις εδώ βήμα έκφρασης εν ελευθερία και δικαιοσύνη, όπως θα έπρεπε να είναι όλη η δημόσια και γιατί όχι και η ιδιωτική πορεία στη ζωή… Αλλά και οι αναγνώστες σου αντιμετωπίζουν με υψηλό αίσθημα την προσφορά σου για δυνατότητα σχολιασμού, όχι ως εκτόνωση των όποιων προσωπικών απωθημένων και άδηλων ψυχοπαθολογικών προβλημάτων. Μπορείς να καυχιέσαι ότι το επίπεδο του ιστολογίου σου δεν παρέχει στέγη σε αγοραίες εκφράσεις, ύβρεις και λεκτικούς προπηλακισμούς για τους διαφωνούντες ! Δόξα τω Θεώ, σε ευχαριστούμε και σε συγχαίρουμε …
Ευχαριστώ εσένα για τη δημοσίευση της επιστολής μου και όσους έκαναν τον κόπο να τη διαβάσουν και να τη σχολιάσουν. Ζητώ συγγνώμη που “φορτώθηκα” σε κάποιους ! Επιτρέψτε μου κάποιες αναγκαίες απαντήσεις - παρατηρήσεις στα 34 σχόλια που με αφορούν :

1. Πιθανόν για το σύνολο των απαξιωτικών χαρακτηρισμών που μου απονέμουν οι σχολιαστές να έχουν απόλυτο δίκιο. Όμως, τι σχέση έχει η άσχημη πνευματική μου κατάσταση με το περιεχόμενο της υπό κρίσιν αναρτήσεώς μου ; Παρουσιάζω πράξεις – δημοσίως τελεσθείσες, που δεν εμπίπτουν σε προσωπικά δεδομένα παθών και αμαρτιών για τα οποία απαγορεύεται αυστηρά η δημοσιοποίηση και ο διασυρμός των αμαρτανόντων – και κυρίως θέτω ερωτήματα. Κυρίως ερωτήματα θέτω ! Βάσει ποιας λογικής απαγορεύονται τα ερωτήματα και πρέπει να καταπνίγονται για να μην ζητούν απαντήσεις ; από πότε φταίει αυτός που ερωτά και στέκεται στο απυρόβλητο ο αρνούμενος την απάντηση και την αιτιολόγηση των ενεργειών του σε θεολογικά θέματα ;
2. Η ανάρτησή μου ήταν πρόσκληση σε διάλογο για το μείζον θέμα του διαχριστιανικού διαλόγου. Στοιχειώδης αρχή του διαλόγου και μάλιστα του θεολογικού : εξετάζονται στη βάσανο της εκκλησιαστικής παραδόσεως οι απόψεις αν είναι ορθές ή αστήρικτες καθ’ εαυτές και όχι αναλόγως του ποιος τις υποστηρίζει, “ου ζητητέον τις ο λέγων, αλλά τι το λεγόμενον” κατά την αρχαία ρήση ! Και το “λεγόμενο” και μόνο αυτό οφείλουμε να διερευνούμε ! Επίσης, διαφωνούμε πιθανόν με τις απόψεις του άλλου, αλλά δεν τον απαξιώνουμε με προσβλητικές εκφράσεις. Διαφωνούμε με τις θέσεις του, αλλά αφήνουμε στον Θεό την έρευνα των κινήτρων του.
3. Δυστυχώς στο χώρο της Εκκλησίας μας δεν έχουμε μάθει να κάνουμε διάλογο - ανησυχεί αντί να χαίρεται ένας σχολιαστής (8.10. - 6:06)! Και αν αυτή η αδυναμία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα ημών των κληρικών (έχουμε συνηθίσει την ασφάλεια και το απυρόβλητο - για πόσο ακόμη; - του άμβωνα), η αδυναμία αυτή εκτείνεται και στους λαϊκούς και μάλιστα και στους νέους. Απόδειξη το “κρυφτούλι” πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου. Όσον αφορά στην “ανωνυμία” μου, είναι σαφές ότι μόνο ως ανώνυμος δεν εμφανίστηκα … Κάποιος σχολιαστής δεν το κατάλαβε . του ζητώ συγγνώμη.
4. Ανεξάρτητα με την δική μου πνευματική αθλιότητα και αυθάδεια και αναίδεια και προπέτεια και φανατισμό και κλπ γιατί δεν παραθέτετε, αγαπητοί, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ εναντίον των απόψεών μου; Γιατί δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε κανένα ερώτημά μου ; Εκτός αν κάποιοι θεωρούν ως απάντηση την πρόταση για απαγόρευση υποβολής των ερωτημάτων !
5. Ας μου επιτραπεί να επισημάνω ότι στα σχόλια στα οποία εκφράζεται κάποια δυσαρέσκεια για την επιστολή μου παρατηρούνται τρία αρνητικά στοιχεία που δεν προάγουν το διάλογο :
a. Χρησιμοποιούνται οι “ταμπέλες” ως εύκολη λύση, αντί για τον κουραστικό αντίλογο, ωσάν να ανήκουμε σε διαφορετικές ποδοσφαιρικές ή κομματικές παρατάξεις. Έτσι νομίζουν κάποιοι ότι ξεμπερδεύουν. Ενδεικτικά : “υπερΟρθόδοξοι” (δυστυχώς από πατριαρχικό στόμα !), “φανατικοί παλαιοημερολογίτες”, “φανατισμένος” κοκ
b. Βάζουν στο στόμα μου λόγια που ποτέ δεν είπα ούτε έγραψα. Ενδεικτικά :
1. “ο Βαρθολομαίος υπολείπεται σε αγάπη προς την Εκκλησία”. Κύριε ελέησον ! ξέρει κάποιος ότι διαθέτω καντάρι για να μετρώ την αγάπη των άλλων ;!
2. Πότε μίλησα για “προδότες”, ή πού υπονόησα ότι “το να θεωρούμε ως μειοδότες της πίστεως επισκόπους και συνόδους αδιακρίτως και ορθοδόξους τους αντιτιθέμενους είναι πάντοτε μαρτυρία της πίστεως” ;! σε ποιόν είπα ότι “εγώ θα σώσω την Εκκλησία και όχι ο Κύριος, ότι εγώ εκφράζω την πίστη και τήν αλήθειά Της” ;! Πότε και που ισχυρίστηκα ότι οι Σύνοδοι και οι Προκαθήμενοι “έχουν αποκλίνει από την Ορθόδοξον πίστιν” ;! ή που χαρακτήρισα τα στελέχη του Θρόνου “αγράμματους και συνειδητά διαστρεβλωτές” ;! Ήμαρτον Κύριε ! πότε είπα τέτοια πράγματα ! Δυστυχώς όλο το σχόλιο του ανωνύμου (7.10.09 6:44 μμ) με την ομιλία του Πατριάρχου δεν αφορά σε αντιλήψεις δικές μου ! Που είπα αυτά τα πράγματα που γράφει εναντίον του διαλόγου και των Προκαθημένων ;
Αγαπητοί, επώνυμοι και ανώνυμοι, ντροπή, μεγάλη ντροπή ! Η πράξη της διαστρέβλωσης των λόγων και απόψεων του άλλου, εκτός από αδυναμία αντίκρουσης των επιχειρημάτων του, υποδηλώνει και ήθος που ρέπει σε συκοφαντία. Τέτοιο ήθος είναι πολύ επικίνδυνο για όλους μας και ως πρόσωπα και ως Εκκλησία !
c. Παρατηρείται έντονος εκνευρισμός και απώλεια ψυχραιμίας με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο αντίλογος σε γενικότητες, χαρακτηρισμούς και αναπόδεικτους ισχυρισμούς χωρίς στοιχεία και επιχειρήματα. Ενδεικτική περίπτωση ο “οικουμενικός” με το σχόλιο 7.10.09 – 9:44μμ. Τι διάλογο να κάνεις μαζί του, όταν ανάμεσα σε πολλούς άλλους χαρακτηρισμούς μου πετάει από την ασφάλεια της ανωνυμίας του και το “πούλα λιγότερη ορθοδοξία πάτερ”; Το αστείο, ή μάλλον το τραγικό, είναι ότι αυτός είναι υπέρ του Θεολογικού … διαλόγου !
Αγαπητοί ας προσέξουμε το επίπεδο του Olivier Clement (που παρατίθεται σε άλλη ανάρτηση) : Γράφει για αυτούς με τους οποίους διαφωνεί “παντού ειλικρινείς πιστοί, με την αγωνία που τους προκαλεί το νεωτερικό πνεύμα, αντιδρούν βεβαιώνοντας με σφοδρότητα την ταυτότητά τους, και συχνά το κάνουν αυτό με τον απλούστερο τρόπο, την αντίθεση”. Ούτε ειρωνείες για “υπερΟρθοδόξους”, για παλιοημερολογίτες, για φανατικούς, για … Πραγματικά άλλο, αξιομίμητο, ήθος !
6. Αγαπητοί, ανώνυμε και “Αριμαθαίε”, το τι είναι “κουνουπάκι” και ποια πράγματα έχουν ή δεν έχουν αξία στην Εκκλησία, νομίζω ότι δεν είναι σωστό να το κρίνετε ούτε εσείς, ούτε εγώ, αλλά αποκλειστικά και μόνο η ζωή της Εκκλησίας μας ! Όταν π.χ. τις συμπροσευχές με αιρετικούς τις καταδικάζουν 16 Κανόνες επικυρωμένοι από τρεις Οικουμενικές Συνόδους, και την πάγια πράξη της Εκκλησίας μέσα στους αιώνες, μέχρι και σήμερα, θέλει πολύ θράσος να χαρακτηρίζω την συντελούμενη δημόσια συμπροσευχή “κουνουπάκι” για να υπηρετήσω σκοπιμότητες αμνήστευσης! Υπάρχει αντίρρηση επ’ αυτού ; Επί πλέον, αγαπητέ “Αριμαθαίε”, η υποβολή ερωτήματος από το Πατριαρχείο και η δημοσίευση στο ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ εργασίας (23 σελίδων !) του καθηγητού Φειδά για τις συμπροσευχές, υποδηλώνει τη σοβαρότητα του θέματος στο διορθόδοξο χώρο, είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι !
7. Ευχαριστώ τον Ν. Μεσσαλά και τον “Αριμαθαίου” για τα σχόλια. Όμως εκτός των ήδη λεχθέντων :
a. Τα θέματα που θίγω είναι πολύ συγκεκριμένα. Γιατί εκ μέρους σας μόνο γενικότητες ; π.χ. “καλή ανησυχία – εγώ θα σώσω την Εκκλησία και όχι ο Κύριος”, “άλλης τάξεως θέμα”, “μην τα βλέπεις όλα με καχυποψία” ή “είμαι κάπως ποιο ανεκτικός σε κάποια εκκλησιαστικά θέματα”, ή “οι Ιεροί Κανόνες δεν πρέπει να απομονώνονται από την πρακτική της Εκκλησίας”. Τι σημαίνουν αυτά ; Κρίνετε ότι δεν χρειάζονται συγκεκριμένες διευκρινήσεις ;
b. Η φράση σας “περί του θέματος αυτού υπάρχουν υπό της Μητρός Εκκλησίας και της Ελλαδικής Εκκλησίας οι εντεταλμένοι όπου θα ασχοληθούν και ασχολούνται”, θεωρείτε ότι ισχύει και για τη γνωμοδότηση Φειδά ; Εκτιμάτε ότι δε χρειαζόταν ο σχολιασμός μου, διότι είναι ανώφελος “χαρτοπόλεμος” ; Θα βρείτε αντίθετο σε αυτή την προσέγγιση τον π. Γ. Τσέτση (Μ. Πρωτοπρεσβύτερο του Πατριαρχείου και μόνιμο εκπρόσωπό Του στο ΠΣΕ), ο οποίος ζήτησε από τους υπευθύνους του ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ στο Σαμπεζύ τη δημοσίευση του σχολιασμού μου στο άρθρο του Φειδά, διότι όπως μου έγγραψε “ο διάλογος πάντοτε ωφελεί” ! Επί πλέον η αντίληψη περί “εντεταλμένων” ή “επαγγελματιών του διαλόγου” (κατά τον Αθ. Βλέτση), οι οποίοι και μόνο αυτοί μπορούν να ασχολούνται με αυτά τα θέματα είναι εκκλησιολογικά επικίνδυνη. Παρακαλώ δέστε την επιστολή του Καθηγητού Τσελεγγίδη στην Ι. Σύνοδο για να δείτε σε τι επικίνδυνες ατραπούς μας οδηγεί (βλ. http://orthodoxia-pateriki.blogspot.com ).
8. Γιατί για κάποιους είναι αδύνατος ο συνδυασμός αγάπης και κριτικής ; Γιατί όποιος αγαπά και σέβεται δε δικαιούται να έχει διαφορετική άποψη και να την εκφράζει ; Γιατί όποιος υποδεικνύει το λάθος είναι σίγουρα εχθρός ; Αυτή η νοοτροπία συντηρείται στην πολιτική και – δυστυχώς – και στην Εκκλησία μας … Γιατί ο σεβασμός και η αγάπη στον Ιερέα, τον Επίσκοπο ή τον Πατριάρχη πρέπει να συμβαδίζει με την αποδοχή του δόγματος περί του αλαθήτου τους ;… Στον Παπισμό ενταχθήκαμε ;
9. Αναφορικά με την ερώτηση για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, δεν μπορώ να απαντήσω, διότι δε γνωρίζω το θέμα. Ασφαλώς είναι απαραίτητη η έρευνα, η οποία μόνο καλό κάνει ! Πάντως η περί του Παπισμού ως αίρεσης εκκλησιαστική συνείδηση δεν διαμορφώθηκε από τον Άγ. Κοσμά ! Έχουμε κατ’ επανάληψη αποδείξει ότι για το σύνολο των Αγίων και Διδασκάλων και Ι. Συνόδων της Εκκλησίας μας από το Σχίσμα και εφεξής ο Παπισμός είναι αίρεση ! Δεν υπάρχει Άγιος – ούτε ένας Άγιος ! – που να λέει ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση. Η άποψη, που τελευταία υποστηρίζεται μετά εντάσεως στο χώρο του οικουμενισμού, ότι δεν πρέπει οι Ορθόδοξοι να χαρακτηρίζουμε τον Παπισμό ως αίρεση –– όπως αποκαλύφθηκε στην Ημερίδα της Θεσ/νίκης –– είναι πρόταση του ίδιου του σημερινού Πάπα για να προωθηθεί ο διάλογος ! Και έτσι ορισμένοι εκ των Ορθοδόξων που υπηρετούν τον οικουμενισμό, παραβλέπουν την εκκλησιαστική συνείδηση και γραμματεία 10 αι. χάριν υπακοής στον … Πάπα ! Φίλτατοι, μετά φταίω εγώ που είμαι … “φανατικός” ;!
10. Κάνει μεγάλο λάθος ο ανώνυμος (8.10.- 6:02 μμ) όταν ισχυρίζεται, αναπόδεικτα φυσικά, ότι η κριτική που ασκούμε στις ενέργειες των οικουμενιστών στέλνει κάποιους “συστημένους στους παλαιοημερολογίτες”. Η κριτική στις οικουμενιστικές προκλήσεις λειτουργεί μάλλον ανασχετικά προς τη μετάβαση στους ΓΟΧ. Η καλύτερη επιβεβαίωση του ισχυρισμού μου είναι ότι πράγματι οι παλαιοημερολογίτες “δεν υποστήριξαν καθόλου την υπόθεση της ομολογίας”, διότι απλούστατα δεν τους βολεύει, τους χαλάει τη συνταγή. Οι ΓΟΧ υποστηρίζουν ότι όλοι οι νεοημερολογίτες είμαστε οικουμενιστές, οπότε καλά κάνανε και φύγανε από μας ! Η Ομολογία με τις υπογραφές μάλιστα των Αρχιερέων τους έκοψε το επιχείρημα … Σας διαβεβαιώ ότι αντιμετώπισα στην ενορία μου τέτοια περίπτωση. Δες αγαπητέ ανώνυμε και το σχόλιο 9.10. 4:52 και ίσως καταλάβεις αν στέλνουμε κάποιους “συστημένους” με την κριτική μας…
11. Εκκρεμεί απάντηση σε δύο ουσιαστικά σχόλια : για την έλλειψη τεκμηρίωσης στην επιστολή μου και στην αναφορά του “οικουμενικού” για την “κοινωνία τω ακοινωνήτω”. Αργότερα …

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ανοχή σας
π. Α.Κ.Γ.e-mail :

agotsopo@gmail.com