Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024

Δουλείά - Αλεξανδρεύς


Δουλείά
 
«Πάλιν πλοῖα καὶ δίκτυα
καὶ ἄγρα οὐδαμοῦ».
Τρία χρόνια - μια ζωή
που πέταξε μακρυά μας.
 
Πάλιν πλοῖα καὶ δίκτυα…
κι ούτε τα εκατόν πενήντα τρία ψάρια
με χορταίνουν πια
αδειάζει η ψυχή απ' την αμφιβολία.
 
Πάλιν πλοῖα καὶ δίκτυα…
και δεν αντέχω να «χαλάσω» πια το δίχτυ
ούτε τη νύχτα ούτε  -πιο πολύ αυτό-
το μεσημέρι.
 
Πάλιν πλοῖα καὶ δίκτυα…
και όταν πιάνω τα κουπιά στα χέρια
νιώθω ότι τραβώ –δεμένη-
τη στεριά μαζί μου.
 
Αλεξανδρεύς
 
Μου αρέσει τελικά που όλοι οι δεύτεροι στίχοι ξεκινούν με το «και»

1 σχόλιο:

Αναστάσιος είπε...

Διαβάζοντάς το ήλθαν στο νου μου…

Αγαπημένα τα προστατευτικά χέρια του πατέρα, τα χέρια που του τα ’δωσε ο Θεός και τα ευλόγησε να δημιουργούν και να καθοδηγούν. Αυτά που γνώριζαν πως να χτίζουν την ευτυχία του σπιτιού, της οικογένειας, της κοινωνίας. Ηρωικά πραγματικά που φρόντιζαν στιβαρά και καρτερικά την οικογένεια, που ακούραστα δούλευαν μέσα κι έξω από το σπίτι . Χέρια αγιασμένα, ιερά. Και τι δεν είχαν κάνει!

Αναμνήσεις πολλές και ευλογημένες!