Η ποιμαντική "διαχείριση" του κειμένου της Ραβέννης, όπως και των προηγουμένων εναπόκειται στην ευθύνη και την ευσυνειδησία των Ορθοδόξων Επισκόπων και των τοπικών Συνόδων, στα όρια της Εκκλησιαστικής τους δικαιοδοσίας, ενώ με την συγκεκριμένη εκκλησιολογική προοπτική του Κειμένου καταρρίπτεται κάθε κινδυνολογία περί "αλλοιώσεως του εκκλησιολογικού πιστεύω και του φρονήματος της Ορθοδοξίας", όπως λέγουν, κάποιες φωνές οι οποίες ασκούν άδικη κριτική στους Ορθοδόξους Αντιπροσώπους στο συγκεκριμένο θεολογικό διάλογο.
Η οποιαδήποτε σοβαρή ένσταση ή επιφύλαξη είναι θεμιτή και οπωσδήποτε πρέπει να τύχει και της ανάλογης προσοχής και εξέτασης, όμως από τα αντίστοιχα συνοδικά όργανα και μόνο, γιατί το "βέβαιο χάρισμα της αληθείας" δεν μπορεί να εκφράζεται υπό μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων, αλλά υπό μόνου του συνόλου της Εκκλησίας, η οποία συγκεντρώνεται περί τους αληθείς ποιμένες της και συγκεκριμένως υπό τους επισκόπους της. Συνεπώς οποιαδήποτε ενδοεκκλησιαστική τάση ανάπτυξης της θεωρίας, ότι ο "επιβεβλημένος σωτήριος, κανονικός και αγιοπνευματικός δρόμος των πιστών, κληρικού και λαϊκού, είναι η ακοινωνησία, η διακοπή των μνημοσύνου των επισκόπων, οι οποίοι καθίστανται, συνυπεύθυνοι και συγκοινωνοί της αιρέσεως και της πλάνης", είναι ως προτάσεις, εκκλησιολογικώς απαράδεκτες, οι οποίες αυτόματα συνεπάγονται και την εκκλησιαστική αυτονόμηση, με κανονικές συνέπειες.
Οι ένθερμοι συντάκτες "Ομολογιών πίστεως" δεν είναι δυνατόν να δρουν ως αυτονομημένα άτομα ή εκκλησιαστικές μονάδες, μάλιστα εν ονόματι του "Λαού του Θεού", ερήμην του Λαού του Θεού και επί τη βάσει κριτηρίων της λεγόμενης λαϊκής τους έκφρασης, "ενσυνειδήτως" ή ασυνειδήτως, ή της αποκλειστικότητας μιας αόρατης αυθεντίας, με αποτέλεσμα να θεωρούν τους εαυτούς τους, ότι εκφράζουν την απόλυτη "εκκλησιαστική συνείδηση". Από την ιστορία έχουμε διδαχθεί, εάν μεν προέχει η εκκλησιαστική ενότητα, τότε η οργάνωση και η συνείδηση λειτουργούν μόνο προς οικοδομή της εκκλησιαστικής ζωής και της ενότητος της Εκκλησίας. Εάν όμως προέχει της Εκκλησιαστικής ζωής η οργάνωση και η συνείδηση, τότε η οργάνωση γίνεται αυτοσκοπός και έχομεν "τα εις μέρη πλεόνα διηρημένα". (Μ. Βασίλειος).
Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος,Οι ένθερμοι συντάκτες "Ομολογιών πίστεως" δεν είναι δυνατόν να δρουν ως αυτονομημένα άτομα ή εκκλησιαστικές μονάδες, μάλιστα εν ονόματι του "Λαού του Θεού", ερήμην του Λαού του Θεού και επί τη βάσει κριτηρίων της λεγόμενης λαϊκής τους έκφρασης, "ενσυνειδήτως" ή ασυνειδήτως, ή της αποκλειστικότητας μιας αόρατης αυθεντίας, με αποτέλεσμα να θεωρούν τους εαυτούς τους, ότι εκφράζουν την απόλυτη "εκκλησιαστική συνείδηση". Από την ιστορία έχουμε διδαχθεί, εάν μεν προέχει η εκκλησιαστική ενότητα, τότε η οργάνωση και η συνείδηση λειτουργούν μόνο προς οικοδομή της εκκλησιαστικής ζωής και της ενότητος της Εκκλησίας. Εάν όμως προέχει της Εκκλησιαστικής ζωής η οργάνωση και η συνείδηση, τότε η οργάνωση γίνεται αυτοσκοπός και έχομεν "τα εις μέρη πλεόνα διηρημένα". (Μ. Βασίλειος).
περ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009, σ. 547-548.
Υάκινθος.
7 σχόλια:
Τα ίδια θα λέει και μετά την Ιεραρχία ;
Ξεκάθαρα και διευκρινιστικά τα όσα γράφει ο Μεσσηνίας. Γιατί δεν τον ακούνε όσοι είναι στο αντίθετο χώρο από τις σκέψεις του;
Δεν προβληματίζει κάποιους από αυτούς το απλό: «Εάν όμως προέχει της Εκκλησιαστικής ζωής η οργάνωση και η συνείδηση, τότε η οργάνωση γίνεται αυτοσκοπός και έχομεν "τα εις μέρη πλεόνα διηρημένα"»
Υάκινθε "σε πάω"
Τα πάντα αλλοιώθηκαν. Το εκκλησιαστικό φρόνημα απουσιάζει από την Εκκλησία. Η Εκκλησιαστική ιστορία και πρακτική μας είναι άγνωστη. Η ημιμάθεια επικρατεί και η διαστρέβλωση υπό μεμονωμένων ομάδων της αλήθειας βασιλεύει.
Μαίρη
κα Μαίρη
εσύ ως πολυμαθής διευκρίνισε σε μας τους ημιμαθείς τι εννοείς με το "Η ημιμάθεια επικρατεί και η διαστρέβλωση υπό μεμονωμένων ομάδων της αλήθειας βασιλεύει".
Θα σου είμαι ευγνώμων.
Τη χάρηκα την ανάγνωση αυτό του κειμένου. Πράγματι είχε κάτι να πει ο συντάκτης του.
Αγαπητέ Υάκινθε, σε συγχαίρω για τις σπουδαίες επιλογές θεολογικών κειμένων τις οποίες παρουσιάζεις στον χώρο αυτό. Η έως τώρα παρουσία σου δίδει κάτι το διαφορετικό στον ιστοχώρο αυτό. Μου έκανε εντύπωση το βιβλίο «Λόγος σκληρός» το οποίο προμηθεύτηκα και φρονώ ότι θα με ωφελήσει. Σε ευχαριστώ. Διατελώ εν αναμονή νέων παρουσιάσεων.
Δημοσίευση σχολίου