Όπως είναι γνωστό, το πολίτευμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι συνοδικό, και οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειονοψηφία• γι' αυτό και λέγεται και δημοκρατικό κατ' αντιδιαστολή προς το μοναρχικό.
Σε πολλές ενορίες της Ελλάδας υπηρετούν· περισσότεροι του ενός πρεσβύτεροι, οι οποίοι όμως δεν λαμβάνονται υπ' όψιν κατά τη συγκρότηση των ενοριακών συμβουλίων.
Και όχι μόνον δεν' συμμετέχουν ως μέλη αυτών των ενοριακών συμβουλίων, αλλ' ούτε η γνώμη τους λαμβάνεται υπ' όψιν για τη συγκρότηση αυτών των συμβουλίων.
Τούτο βεβαίως δημιουργεί πολλές φορές -και δικαιολογημένα- παράπονα εκ μέρους των πρεσβυτέρων αυτών, γιατί με αυτό τον τρόπο' παραθεωρούνται, και επί πλέον ίσως θεωρούνται ως υποδεέστεροι του προϊσταμένου του Ναού κληρικού. Πέραν τούτου το φαινόμενα αυτό δεν φαίνεται να είναι και κανονικό. Το γεγονός ότι σε μία ενορία υπηρετούν περισσότεροι του ενός πρεσβύτεροι, σημαίνει σε τελευταία ανάλυση, ότι σ' αυτή τη μεγάλη ενορία για διαφόρους λόγους έχουν συγχωνευθεί περισσότερες μικρές ενορίες.
Επομένως, όλοι οι κληρικοί - πρεσβύτεροι που υπηρετούν σ' αυτή τη μεγάλη ενορία, αν ήσαν στις δικές τους μικρές - κανονικές ενορίες, θα ήσαν προϊστάμενοι - πρόεδροι και των ενοριακών συμβουλίων. Δεν είναι, λοιπόν, λογικό και κανονικό να μη λαμβάνονται υπ' όψιν κατά τη συγκρότηση των ενοριακών συμβουλίων της μεγάλης ενορίας, αφού κατά κάποιο τρόπο' αντιπροσωπεύουν τις μικρές ενορίες, τις ένεκα των διαφόρων συγχρόνων αναγκών και καταστάσεων συγχωνευθείσες στις μεγάλες.
Για να θεραπευθεί το παράλογο και αντικανονικό αυτό φαινόμενο, πρέπει να έχουν λόγο, αποφασιστική γνώμη, όλοι οι ιερείς που υπηρετούν σε μία ενορία. Άλλωστε ένας από αυτούς τους κληρικούς μπορεί να γνωρίζει καλλίτερα από τον προϊστάμενο ταυ ναού τους πιστούς ενορίτες (π.χ. γιατί σε αυτόν εξομολογούνται), μεταξύ των οποίων είναι και οι υποψήφιοι επίτροποι.
Γι’ αυτό, νομίζουμε, ότι στα ενοριακά συμβούλια πρέπει να συμμετέχουν ως μέλη όλοι οι ιερείς του ναού με δικαίωμα ψήφου και οι αποφάσεις τους να λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν, ή τουλάχιστον να έχουν λόγο στην εκλογή των (υποψηφίων) ενοριακών συμβούλων ή επιτροπών και σε περίπτωση διαφωνίας το λόγο να έχει πάλι η πλειοψηφία.
Σε πολλές ενορίες της Ελλάδας υπηρετούν· περισσότεροι του ενός πρεσβύτεροι, οι οποίοι όμως δεν λαμβάνονται υπ' όψιν κατά τη συγκρότηση των ενοριακών συμβουλίων.
Και όχι μόνον δεν' συμμετέχουν ως μέλη αυτών των ενοριακών συμβουλίων, αλλ' ούτε η γνώμη τους λαμβάνεται υπ' όψιν για τη συγκρότηση αυτών των συμβουλίων.
Τούτο βεβαίως δημιουργεί πολλές φορές -και δικαιολογημένα- παράπονα εκ μέρους των πρεσβυτέρων αυτών, γιατί με αυτό τον τρόπο' παραθεωρούνται, και επί πλέον ίσως θεωρούνται ως υποδεέστεροι του προϊσταμένου του Ναού κληρικού. Πέραν τούτου το φαινόμενα αυτό δεν φαίνεται να είναι και κανονικό. Το γεγονός ότι σε μία ενορία υπηρετούν περισσότεροι του ενός πρεσβύτεροι, σημαίνει σε τελευταία ανάλυση, ότι σ' αυτή τη μεγάλη ενορία για διαφόρους λόγους έχουν συγχωνευθεί περισσότερες μικρές ενορίες.
Επομένως, όλοι οι κληρικοί - πρεσβύτεροι που υπηρετούν σ' αυτή τη μεγάλη ενορία, αν ήσαν στις δικές τους μικρές - κανονικές ενορίες, θα ήσαν προϊστάμενοι - πρόεδροι και των ενοριακών συμβουλίων. Δεν είναι, λοιπόν, λογικό και κανονικό να μη λαμβάνονται υπ' όψιν κατά τη συγκρότηση των ενοριακών συμβουλίων της μεγάλης ενορίας, αφού κατά κάποιο τρόπο' αντιπροσωπεύουν τις μικρές ενορίες, τις ένεκα των διαφόρων συγχρόνων αναγκών και καταστάσεων συγχωνευθείσες στις μεγάλες.
Για να θεραπευθεί το παράλογο και αντικανονικό αυτό φαινόμενο, πρέπει να έχουν λόγο, αποφασιστική γνώμη, όλοι οι ιερείς που υπηρετούν σε μία ενορία. Άλλωστε ένας από αυτούς τους κληρικούς μπορεί να γνωρίζει καλλίτερα από τον προϊστάμενο ταυ ναού τους πιστούς ενορίτες (π.χ. γιατί σε αυτόν εξομολογούνται), μεταξύ των οποίων είναι και οι υποψήφιοι επίτροποι.
Γι’ αυτό, νομίζουμε, ότι στα ενοριακά συμβούλια πρέπει να συμμετέχουν ως μέλη όλοι οι ιερείς του ναού με δικαίωμα ψήφου και οι αποφάσεις τους να λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν, ή τουλάχιστον να έχουν λόγο στην εκλογή των (υποψηφίων) ενοριακών συμβούλων ή επιτροπών και σε περίπτωση διαφωνίας το λόγο να έχει πάλι η πλειοψηφία.
Παναγιώτης Μπούμης
3 σχόλια:
Ευχαριστούμε για το απόσπασμα.ΑΝ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ σκεπτόμασταν χριστιανικά αυτά θα ήταν αυτονόητα !Οσον αφορά τις ψηφοφορίες κι αυτές χρειάζονται πνεύμα Χριστού.ΑΜΗΝ.
Καλές οι σκέψεις του κ. Καθηγητή αλλά πότε διαπίστωσε την δημοκρατικότητα στην εκκλησία; Οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφία μεν, αλλά υπό διορισμένων υπό του προέδρου εκκλησιαστικών συμβούλων. Πότε και σε ποια ενορίας της πατρίδας μας ζητήθηκε η γνώμη των ενοριτών; Στην εκκλησία υπάρχει πάντα η αρχή του ενός. Αν κάποιος επίτροπος δε συμφωνεί με τον προϊστάμενο του ζητά την παραίτηση.
Για τους συνεφημερίους του προέδρου ούτε λόγος για συμμετοχή. Οι περισσότεροι των προϊσταμένων ως «γνήσια» τέκνα του Χριστού ούτε στο γραφείο δεν αφήνουν να μπουν οι συνεφημέριοι, αυτό είναι μόνο για τον προϊστάμενο και τους εκλεκτούς του.
Το διοικητικό πολίτευμα της εκκλησίας είναι η απολυταρχία σε όλο της το μεγαλείο.
Καλή η πρόταση να μετέχουν οι ιερείς και οι διάκονοι. Αλλά για να είναι κάπως ποίο δημοκρατική η διοίκηση θα πρέπει τους Εκκλησιαστικούς Συμβούλους να τος ψηφίζει ο πιστός λαός, όπως σε πολλά μέρη του κόσμου. Για να είναι ακόμα δημοκρατικότερη τον υπεύθυνο του ναού να μην τον διορίζει ο Μητροπολίτης αλλά να τον ψηφίζει ο πιστός λαός. Όμως αυτά μπορούν να γίνουν σε δημοκρατικές κοινωνίες και στην Εκκλησία δεν υπάρχει αυτό. Ας το πάρουμε χαμπάρι μας θέλουν μόνο για ακροατές και χειροκροτητές. Όλα τα άλλα είναι λόγια.. λόγια… λόγια… χορτάσαμε από αυτά. Πάω για σόδα.
Δημοσίευση σχολίου