Αυτήν την εβδομάδα πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αποφασίστηκε παράταση της κατάληψης μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου. Ως φοιτητής αυτού του τμήματος, λοιπόν, πήγα και ο ίδιος να παρακολουθήσω τη διαδικασία.
Η κατάσταση ήταν απελπιστική. Νεαροί φοιτητές και φοιτήτριες, που ανήκουν σε κομματικές παρατάξεις, ζητούσαν δράση και κινητοποίηση με στόχο την ανατροπή του νόμου της κυρίας Διαμαντοπούλου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, καλούσαν τους φοιτητές σε «Πολιτειακό πραξικόπημα», διότι ο νόμος ψηφίστηκε από τα 5/6 της Βουλής και η αμφισβήτησή τους είναι όχι απένταντι στο νόμο αλλά στην Αντιπροσωπευτική Αρχή -που αποτελεί το θεμέλιο του Πολιτεύματός μας.
Έπεται και συνέχεια. Μέσα στο αμφιθέατρο βρίσκονταν και πάρα πολλοί ανεξάρτητοι (από κομματικές γραμμές) φοιτητές. Όμως, οι εκπρόσωποι των παρατάξεων δεν σεβάστηκαν ούτε αυτούς. Επιδόθηκαν σε φτηνούς βερμπαλισμούς και σε λογύδρια, που δύσκολα θα μπορούσαν να εκπλήξουν οποιονδήποτε έχει στοιχειώδη οικειότητα με τους ελληνικούς πανεπιστημιακούς χώρους του όψιμου 20ού και πρώιμου 21ου αιώνα.
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι το φοιτητικό ακροατήριο άκουγε τους ομιλητές με εκείνο το είδος εκκωφαντικής απάθειας, που μόνο ένας ακριβής συνδυασμός ρουτίνας και ανίας μπορεί να επιτύχει.
Το επίπεδο έπεσε ακόμα πιο χαμηλά όταν ένας φοιτητής, ο οποίος δεν είναι στέλεχος κάποιας παράταξης, επιχείρησε να κατεβάσει από μόνος του ένα πλαίσιο κατά της κατάληψης. Μια κοπέλα από την Αριστερά του φώναξε: «Πώς μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος»; Και ένας άλλος από τον ίδιο χώρο του επιτέθηκε. Ευτυχώς, παρενέβησαν κάποιοι και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Ρωτώ όλους αυτούς: Πώς μπορεί να παραχθεί ουσιαστικό έργο από τους πανεπιστημιακούς φορείς, όταν οι καταλήψεις δεν επιτρέπουν ούτε τη συμπλήρωση των απαραίτητων 13 διδακτικών εβδομάδων ανά εξάμηνο ή για ποια Δημοκρατία μιλάμε όταν ένας φοιτητής, που δεν είναι παιδί του κομματικού συστήματος, δεν μπορεί να εκφράσει την άποψή του;
Ας απασχολήσει κάποτε αυτό το θέμα τους συνδικαλιστικούς ηγήτορες, των οποίων θύματα αποτελούν καθηγητές και φοιτητές, γιατί η Δημοκρατία που εδραιώθηκε πριν από τριάντα κάτι χρόνια, τείνει να καταργηθεί!
Γιάννης Μπαξεβάνος
Πηγή: aixmi.gr
3 σχόλια:
Και που είσαι ακόμη….. έχεις να δεις και να μάθεις πολλά !
Καλημερα σας.Ειμαι κι εγω φοιτητρια στο ΑΠΘ,δεν εχω παει ποτε σε συνελευση και λογικα δε θα παω και στο μελλον.Χανω την εξεταστικη μου,παει πισω ολη μου η ζωη,γιατι το πτυχιο φανταζει μακρινο ονειρο,αλλα αναρωτιεμαι...Ακομα κι αν δε γινουν καταληψεις και ολα κυλησουν "κανονικα",οπως καθε χρονο,το πολυποθητο πτυχιο τι θα μου προσφερει ουσιαστικα?Μεχρι στιγμης εκτος απο τις ατελειωτες ωρες απογοητευσης(μιας και αρνουμαι να παω φροντιστηριο ή να κανω σκονακι) δε μου εχει προσφερει τιποτα αλλο,όσο για γνωση ούτε λόγος(εχω ξεχασει και αυτα που ηξερα)!!!!
Αγαπητέ Γιάννη,
Σε συγχαίρω που θες να συνεχίσεις απρόσκοπτα τις σπουδές σου. Όμως από αυτά που γράφεις νομίζω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα ενημέρωσής σου. "Η Δημοκρατία που θεμελιώθηκε εδώ και τριάντα χρόνια" όπως λές, εσύ, είναι αυτή που ΚΑΤΑΡΓΕΙ η κ. Διαμαντοπούλου. Ο νέος νόμος για την παιδεία ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ τον νόμο του 1983 ( ΠΑΣΟΚ ). Αν είναι έτσι, όπως εσύ λές, τότε καλά κάνουν οι συνάδελφοί σου και αγωνίζονται. Βέβαια πάντα οι αγώνες έχουν κόστος.(χάσιμο εξαμήνων κ.λ.π.)
Εγώ πιστεύω ότι ο νόμος του 1983 ήταν πλήρως αντιεκπαιδευτικός, και ουσιατικά αντιδημοκρατικός. Γι'αυτό κατέρρευσαν τα πανεπιστήμια. Με τον νέο νόμο βελτιώνεται πάρα πολύ η κατάσταση.
Η συμπεριφορά της ελαχίστης μειοψηφίας των συναδέλφων σου που σου στερούν το δικαίωμα να σπουδάσεις είναι απόρροια της φιλισοφίας του προηγούμενου νόμου του 1983 τον οποίο κακώς χαρακτηρίζεις δημοκρατικό, και ελλείψεων του νέου. Ο νόμος του 1983 ήταν αντιεκπαιδευτικός , αντιδημοκρατικός και καταστροφικός για τα ΑΕΙ της χώρας μας που υποβαθμίσθηκαν σοβαρά στην διεθνή κατάταξη.
Δημοσίευση σχολίου