Επενδύοντας
Στον φίλο Στέλιο
Ό,τι
σαν όντα μας ορίζει,
μήδε
στο χθες, μήτε στο μέλλον κείται.
Μονάχα
στο παρόν.
Γι’
αυτό, ό,τι πολύτιμο και ό,τι ακριβό
στο
σήμερα γοργά να επενδύσεις.
Να
μη σε μέλει που σχεδόν μηδενικό το επιτόκιο είναι
και
κέρδη δεν προβλέπεται πολλά να βγάλεις.
Οι
τόκοι αυτοί μπορούν
το
μέλλον σου με σιγουριά να εξασφαλίσουν.
Αιωνία σου η μνήμη
φίλε Στέλιο
Στάχυς
8 σχόλια:
Στάχυ, νομίζω ότι για τον αγαπητό μας Στέλιο ταιριάζει απόλυτα το τέλος ενός προηγούμενου ποιήματός σου:αν γύρω σου και μέσα σου όλα καίγονται στο φως, το θάνατο γιατί να λογαριάζεις;
Ο Στέλλιος ήταν απο αυτούς που ζούσαν και επένδυαν στο παρόν για το μέλλον....Ταιριαστό το ποιήμα.
Είμαι σίγουρος οτι είσαι και χαίρεσαι στον ουρανό με το Θεό και τους αγγέλους...Να εύχεσαι απο εκεί και για μας....
Στειλε χαιρετισματα στον αγιο Βαρσανουφιο της Οπτινα...π
Όποιος γνώριζε τον Στέλιο αμέσως τον συμπαθούσε. Ξεχώριζε στην παρέα. Ήταν μέχρι τέλους χαρούμενος αγωνιστής. Αυτές τις ημέρες ο νους μου ταξίδεψε στο παρελθόν όταν τον είχα ομαδόπουλο στην κατασκήνωση της Άγκυρας. Αγαπημένε μου Στέλιο καλό σου ταξίδι. Καλή αντάμωση!! Ο κατηχητής σου Π. Παναγιώτης Θωμάς
Εξαιρετικό Στάχυ! Και πολύ ταιριαστό για την περίπτωση του φίλου μας Στέλιου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του. Ο Θεός να δώσει δύναμη και κουράγιο στους δικούς του και ιδιαιτέρως στη σύζυγό του Ειρήνη.
Δεν σε γνώριζα πολύ, από άλλους άκουγα για σένα (κοινούς φίλους). Από τότε που έμαθα για το ταξίδι σου προς τον ουρανό, είμαι "κάπως", ανάμεικτα συναισθήματα παλεύουν μέσα μου. Και συ, Στάχυ, με το ποίημα σου με ταρακούνησες πολύ...για τον απλούστατο λόγο οτι στο παρόν που ζω έχω αφεθεί όσον αφορά στα πνευματικά, τα έχω κάνει χάλια.
Άγνωστέ μου φίλε Στέλιο να εύχεσαι απο εκεί που είσαι και για μας.
H εξόδιος ακολουθία σήμερα δεν ήταν μόνο μυσταγωγία, ήταν η πιό συγκλονιστική ομολογία πίστης ζωντανής και έμπρακτης που παρέπεμπε σε πρωτοχριστιανικά χρόνια. Ζεί Κύριος και δοξάζεται το όνομά Του μέσα στην απύθμενη, ακατανόητη ανθρώπινη οδύνη. Καλό παράδεισο για όλους!
"...Συνομιλώ με προτεστάντες κυρίως...τους φαίνονται όλα παραμύθια. Στο άκουσμα της κόλασης γελάνε. Μιλάνε για παραμύθια φόβου, αδυνατούν να καταλάβουν την απουσία της αγάπης. Φοβάμαι Βασίλη πως ο κόσμος ζει πλέον στην κόλαση...απομονωμένος, αυτοικανοποιημένος, ανίκανος για την πιο απλή πράξη κοινωνικότητας. Δε χαιρετάνε εδώ Βασίλη...βαριούνται. Η αγάπη θέλει δύο. ΌΛοι αρέσκονται στην αποξένωση. Κάνουν δε θραύση κάτι νέες αιρέσεις συγκρητιστικές. Ψήνω έναν. Μονάχα έναν. Θα του ζητήσω να πάμε μαζί εκκλησία μια Κυριακή. Κάνε προσευχή να έρθει. Το γυρεύει. Του είπα για τον Τόνι Μπλερ, που από προτεστάντης έγινε καθολικός. Αν ήταν καθολικός, τώρα θα είχε γίνει Ορθόδοξος του λέω. Σιγά σιγά. Η κρίση, η γενικευμένη διαφθορά, η αποτυχία του συστήματος καταδεικνύουν τα κενά. Το νέο μοντέλο απαιτεί πιο παραδοσιακή προσέγγιση, πιο κοινωνική. Στην Αθήνα πεθαίνεις και πλέον δε σε κλαίνε. Ακόμα και ο θάνατος, αφορμή κοινωνικής συνοχής στην παράδοσή μας, εδώ είναι μια κιτς τελετή απλής συμπαράστασης. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΕΛΠΙΔΑΣ, ΩΡΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ, ΩΡΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ. ΚΑΛΗ Η ΕΣΠΕΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΧΑΙΡΕ!!...''
(Βοστώνη, 08-03-2009 ώρα 16.26 Στέλιος..)
- Στέλιο έφυγες νωρίς...είχες να δώσεις πολλά... μα πάρα πολλά όμως...
Καλή αντάμωση αδελφέ μου...
Β.Στ
Δημοσίευση σχολίου