Ο Μ Ι Λ Ι Α ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΝ ΝΑΟΝ (DOM) ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΦΡΑΓΚΦΟΥΡΤΗΣ

 Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΝ ΝΑΟΝ (DOM)

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΦΡΑΓΚΦΟΥΡΤΗΣ

(12 Μαΐου 2014)

Ἱερώτατε καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ Μητροπολῖτα Γερμανίας κύριε Αὐγουστῖνε,

Θεοφιλέστατε Βοηθὲ Ἐπίσκοπε Δρα Thomas Löhr,

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιερατικὲ Ἐπίτροπε Φραγκφούρτης, Πρωθιερέα Johannes zu Eltz,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Αἰσθήματα βαθυτάτης συγκινήσεως συνέχουν τὴν καρδίαν ἡμῶν διότι ἠξιώθημεν νὰ προσκυνήσωμεν διὰ πρώτην φορὰν τὴν τιμίαν Κάραν τοῦ προστάτου ἡμῶν ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Βαρθολομαίου, τὴν ἀποτεθησαυρισμένην ἀπὸ τοῦ ἔτους 1239 ἐν τῷ ἱερῷ καθεδρικῷ ναῷ τῆς Φραγκφούρτης, ὅστις  ἔκτοτε τιμᾶται ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ.

Καὶ παρότι ὁ ἅγιος ἀπόστολος Βαρθολομαῖος μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν ἐκήρυξε τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ Ἀνατολῇ καὶ δὴ ἐν τῇ Ἀρμενίᾳ, ἔνθα καὶ ἐμαρτύρησε διὰ σταυρικοῦ θανάτου, τὸ μαρτυρικὸν αὐτοῦ λείψανον, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, ἐρρίφθη μετὰ τῆς λάρνακος εἰς ἣν ἐτοποθετήθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ εὑρέθη εἰς τὰς παρὰ τὴν Σικελίαν νήσους Lipari, ἔνθα τιμᾶται μεγάλως ἕως τῆς σήμερον. Ἀργότερον τμήματα τούτου διεσπάρησαν εἰς τὴν Δύσιν καὶ τὴν Ἀνατολὴν μεταφέροντα ἅμα καὶ τὴν ἐν αὐτοῖς ἐνοικοῦσαν θείαν Χάριν πρὸς ἁγιασμὸν τῶν ἐν πίστει προσκυνούντων καὶ ἐπικαλουμένων τὴν βόηθειαν τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Βαρθολομαίου ἀνθρώπων, ἐνεργοῦντος πλεῖστα ὅσα θαυμάσια, ὡς πληροφορούμεθα ἐκ τοῦ βίου τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ ὑμνογράφου, τοῦ καταγομένου ἐκ Σικελίας καὶ μετακομίσαντος περὶ τὰ μέσα τοῦ 9ου αἰῶνος τεμάχιον τοῦ ἱεροῦ λειψάνου εἰς τὴν ὑπ᾽ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν ἐν Κωνσταντινουπόλει  μονήν.

Ὑμῖν ἐπεφυλάχθη ἡ εὐλογία ὅπως κατέχητε ὡς θησαυρὸν πολύτιμον τὴν χαριτόβρυτον κάραν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Βαρθολομαίου καὶ πλουτεῖτε τοῦτον ὡς προστάτην τοῦ περιωνύμου καθεδρικοῦ ναοῦ τῆς μεγαλουπόλεως ὑμῶν.

Διὸ καὶ ἐκφράζομεν πρὸς ὑμᾶς τὴν εὐγνωμοσύνην τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὴν παρασχεθεῖσαν εὐκαιρίαν ὅπως προσκυνήσωμεν τὸ ἱερὸν τοῦτο λείψανον τοῦ κοινοῦ ἡμῶν προστάτου, καὶ μνησθῶμεν δύο ἐκ τῶν διακρινόντων αὐτὸν γνωρισμάτων.

Τὸ πρῶτον εἶναι ἡ ἁπλότης καὶ ἡ ἀφελότης τῆς καρδίας αὐτοῦ. Τὸ τοιοῦτον ἐμαρτύρησεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπευθυνόμενος, συμφώνως τῷ εὐαγγελιστῇ Ἰωάννῃ πρὸς τὸν Ναθαναήλ, ὅστις ταυτίζεται κατὰ τοὺς ἑρμηνευτὰς μετὰ τοῦ Βαρθολομαίου, ὅτε τὸ πρῶτον συνήντησεν αὐτόν, λέγων «Ἴδε ἀγαθὸς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι». Τὸ δεύτερον εἶναι ὁ ἀποστολικὸς αὐτοῦ ζῆλος πρὸς διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης εἰς τοὺς λαοὺς τῆς Ἀρμενίας καὶ ὁ μαρτυρικὸς αὐτοῦ θάνατος χάριν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς εἰς Αὐτὸν πίστεως καὶ ἀγάπης.

Πολλοὶ τῶν συγχρόνων παρεξηγοῦντες, δυστυχῶς, τὰς ἐννοίας, ταυτίζουν τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀφελότητα τῆς καρδίας, περὶ τῆς ὁποίας γίνεται λόγος εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ ἀποστόλου Βαρθολομαίου ὡς καὶ εἰς ἄλλα σημεῖα τῶν Εὐαγγελίων, διὰ τῆς ἀφελείας καὶ ἀνοησίας, κρίνοντες ἐξ ἰδίων καὶ διὰ κοσμικῶν μέτρων. Ὁ κατὰ κόσμον ὅμως ἄνθρωπος, γέμων ματαίων καὶ δολίων διαλογισμῶν ὑποκινουμένων ὑπὸ τοῦ προσωπικοῦ συμφέροντος ἑνὸς ἑκάστου καὶ ἐπιδιώκων αὐτὸ παντὶ τρόπῳ, διαστρέφει τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν εἰλικρινῆ στάσιν ἔναντι τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἀπασχολούντων αὐτοὺς θεμάτων. Διὸ καὶ ἡ ἐπιχειρουμένη ταύτισις τῆς κατὰ Θεὸν ἁπλότητος μετὰ τῆς ἀφελείας πόρρω ἀπέχει τῆς ἀληθείας, διότι ὁ ἁπλοῦς καὶ ἄδολος τῇ καρδίᾳ ἄνθρωπος, ὡς ἔχων ταύτην καθαρὰν καὶ ἀπηλλαγμένην πονηρῶν ἐννοιῶν καὶ ἐπιθυμιῶν, ἔχει  ἐν ἑαυτῷ ἐνοικοῦσαν τὴν σοφίαν τοῦ Θεοῦ, ἥτις σοφίζει αὐτὸν καὶ τὸν ἀποδεικνύει ὑπέρτερον τῶν γραμματέων καὶ τῶν συζητητῶν τοῦ κόσμου τούτου (πρβλ. Α΄ Κορ. α΄ 20), ἱκανὸν ἵνα εὐαγγελισθῇ ἐν τῷ κόσμῳ τὸν λόγον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διότι, ἄλλως, ὁ Χριστὸς θὰ ἀνεζήτει τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ μεταξὺ τῶν κατὰ κόσμον σοφῶν καὶ δὲν θὰ ἀπέστελλε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἵνα φωτίσῃ καὶ σοφίσῃ αὐτούς.

Τοῦτο, βεβαίως, οὐδόλως ἀθετεῖ ἢ ἀναιρεῖ τὴν σημασίαν καὶ ἀξίαν τῆς κατὰ κόσμον γνώσεως καὶ ἐπιστήμης, ἣν ἔδωκεν ἀνθρώποις ὁ Θεὸς ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ (πρβλ. Σοφ. Σολ. ΛΗ΄ 6), ὑποδεικνύει ὅμως εἰς ἡμᾶς τοὺς συνεχίζοντας τὸ ἔργον τῶν ἁγίων ἀποστόλων τὸν τρόπον διὰ τοῦ ὁποίου δυνάμεθα νὰ ἐπιτύχωμεν εἰς τοῦτο, συμβάλλοντες δι᾽ αὐτοῦ εἰς τὴν διάδοσιν τῆς ἐν τῷ κόσμῳ εἰρήνης καὶ τῶν ἀγαθῶν αὐτῆς καὶ διδόντες τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προητοιμασμένοι καὶ δι᾽ αὐτὸ τοῦτο τὸ μαρτύριον κατὰ τὸν λόγον τοῦ προφήτου ἐπαναλαμβανόμενον ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν˙ ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς» (Ρωμ. η΄ 36-37).

Εὐχαριστοῦντες ὑμᾶς καὶ αὖθις διὰ τὴν προσγενομένην τιμὴν καὶ εὐλογίαν εὐχόμεθα ὅπως ὁ Πανάγαθος Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου ἀπόστολου Βαρθολομαίου, κατευθύνῃ τὰ διαβήματα ὑμῶν καὶ φυλάττῃ τὴν πόλιν ὑμῶν ἀπὸ πάσης ὁρατῆς καὶ ἀοράτου ἐπιβουλῆς.