«Δεν είναι μέρος για να μένουν άνθρωποι» - Ιστορίες προσφύγων που ζουν εγκλωβισμένοι σε ένα οικόπεδο στη Λέσβο

Μωρό από τη Συρία βρίσκεται ξαπλωμένο στο έδαφος του καταυλισμού Καρά Τεπέ. Η οικογένεια του δεν έχει χρήματα ούτε για γάλα για να το ταΐσει ©Georgios Makkas  

 Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται εγκλωβισμένοι κάτω από απαράδεκτες συνθήκες σε νησιά του Αιγαίου. Έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την έλλειψη των απαραίτητων δομών και τις εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες υποδοχής.

Περίπου 5.000 άνθρωποι, κυρίως από Συρία, Αφγανιστάν και Ιράκ, έχουν φτάσει στη Λέσβο τις τελευταίες ημέρες. Ωστόσο, η υπάρχουσα δομή υποδοχής στη Μόρια μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 700 άτομα, γεγονός που έχει ως άμεση συνέπεια τον  συνωστισμό στις εγκαταστάσεις, τις κακές συνθήκες υγιεινής και την έλλειψη τροφίμων.

Χιλιάδες άνθρωποι που φθάνουν στο νησί αναγκάζονται να διαμένουν στο ύπαιθρο, κυρίως στο Καρά Τεπέ, ένα οικόπεδο χωρίς καμία μορφή διαχείρισης, με ελάχιστη ή καθόλου πρόσβαση σε νερό, στέγαση, εγκαταστάσεις υγιεινής και ιατρική φροντίδα. Παρά τις προσπάθειες των Αρχών να διανείμουν τρόφιμα, οι μερίδες είναι ανεπαρκείς για να καλύψουν τις ανάγκες όλων αυτών των ανθρώπων.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν από τον Μάρτιο ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια στους μετανάστες που φτάνουν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και μεταφέρουν στο in.gr μαρτυρίες προσφύγων που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στη Λέσβο.

«Δεν είναι μέρος για να μένουν άνθρωποι εδώ»

Η Λέιλα, 31 ετών, και ο Τζοραχάν, 35 ετών, από την επαρχία Κουντούζ του Αφγανιστάν βράζουν νερό για να φτιάξουν τσάι στο στρατόπεδο του Καρά Τεπέ. Καθισμένη δίπλα στη φωτιά, η Λέιλα ετοιμάζει λίγο τσάι για τον άντρα και τα παιδιά της. Έφτασαν στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ πριν από επτά μέρες και μένουν σε μια μικρή σκηνή που αγόρασαν από ένα τοπικό κατάστημα.

«Η ζωή είναι πολύ δύσκολη για εμάς. Δεν έχουμε αρκετό φαγητό και έχουμε σχεδόν ξεμείνει από χρήματα. Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις για μαγείρεμα και έτσι ετοιμάζουμε το φαγητό και το τσάι σε φωτιά. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι από το Αφγανιστάν σε αυτό τον καταυλισμό. Όλοι θέλουμε απλά να πάρουμε τα χαρτιά μας και να φύγουμε από το νησί. Δεν είναι μέρος για να μένουν άνθρωποι εδώ. Θέλω να ευχαριστήσω την ελληνική ακτοφυλακή που έσωσε τις ζωές μας. Ήρθαμε με μία πολύ μικρή βάρκα, γεμάτη ανθρώπους. Είχε πολύ αέρα, η θάλασσα ήταν άγρια και η βάρκα ανατράπηκε. Δόξα τω Θεώ, το λιμενικό ήρθε. Είμαστε ευγνώμονες που είμαστε ζωντανοί».

«Δεν υπάρχει τίποτα εδώ για μας»

Ένα μωρό από τη Συρία βρίσκεται ξαπλωμένο στο έδαφος του καταυλισμού Καρά Τεπέ. Η οικογένειά του δεν έχει χρήματα ούτε για γάλα για να το ταΐσει.

Ο πατέρας του παιδιού, ο 26χρονος Ντεσεβάν λέει: «Είμαι εδώ με την οικογένειά μου: τη γυναίκα μου, το παιδί μου και την αδελφή μου. Είμαστε μέρος μιας ομάδας 19 ατόμων από τη Συρία. Μένουμε στον καταυλισμό εδώ και πέντε ημέρες. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ για εμάς. Και οι 19 κοιμόμαστε σε μία σκηνή. Παντού βλέπεις βρώμικο νερό και σκουπίδια. Δεν υπάρχουν τουαλέτες. Όλα είναι τόσο βρώμικα. Υπάρχει μια μικρή βρύση για να πίνουμε νερό και να πλενόμαστε.

»Δεν υπάρχει αρκετό φαγητό για όλους. Αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό για εμάς. Αυτό που χρειαζόμαστε, και δεν έχουμε, είναι πληροφορίες για τα χαρτιά μας. Το λιμενικό μάς έδωσε ένα χαρτί αλλά από τότε περιμένουμε εδώ και δεν έχουμε μάθει τίποτα. Κανείς δεν μας λέει τίποτα. Δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος να μας δώσει πληροφορίες. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Καμία αρχή, καμία αστυνομία, καμία πληροφορία, τίποτα.

»Δεν υπάρχει γάλα για το μωρό, κανείς δεν μας έδωσε, και πρέπει να πάμε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουμε. Δεν έχουμε αρκετά χρήματα. Όμως για το μωρό θα βρούμε τον τρόπο».

«Αυτό είναι απάνθρωπο»

Η 28χρονη Τζεϊλάν από το Χαλέπι της Συρίας με το άντρα της και την τεσσάρων χρονών κόρη της μένει κι αυτή στον καταυλισμό προσφύγων του Καρά Τεπέ της Λέσβου. Έχει περάσει ήδη πέντε μέρες στον καταυλισμό περιμένοντας να εκδοθούν τα χαρτιά της από την αστυνομία.

«Είμαι εδώ με τον άντρα μου και την τετράχρονη κόρη μου. Έπρεπε να φύγουμε από το Χαλέπι εξαιτίας των βομβαρδισμών. Τρέξαμε για σωθούμε. Δεν φέραμε τίποτα μαζί μας. Τα αφήσαμε όλα πίσω.

»Ταξιδέψαμε νύχτα από την Τουρκία. Ήταν πολύ επικίνδυνα, ο αέρας ήταν δυνατός και η θάλασσα άγρια. Το παιδί δεν σταμάτησε να κλαίει. Ήταν μια μικρή βάρκα, περίπου 4 μέτρα. Υπήρχαν 50 άνθρωποι μέσα χωρίς καμία προστασία. Πήρε μιάμιση ώρα για να φτάσουμε στην ακτή.

»Περπατήσαμε με τα παιδιά για 5,5 χιλιόμετρα. Δεν υπήρχε κανένας να μας παραλάβει. Τα αμάξια δεν σταματούσαν. Πρώτα πήγαμε στο λιμενικό για να καταγραφούμε. Δώσαμε τα ονόματά μας και μας είπαν ότι θα είχαν τα χαρτιά μας σε μία με δύο μέρες και ότι μετά θα μπορούσαμε να φύγουμε για την Αθήνα.

»Είναι άλλες τέσσερις οικογένειες μαζί μας, 10-11 άνθρωποι όλοι μαζί. Είμαστε εδώ πέντε μέρες και ακόμα περιμένουμε τα χαρτιά μας» λέει.

«Όταν πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα χθες για να πάρουμε τα έγγραφα, μας είπαν ότι δεν έχουν τα ονόματά μας. Είχαν κάνει λάθος. Ο αστυνομικός μου φώναξε, "Φύγε! Απλά φύγε!". Δεν έδωσε καμία εξήγηση και δεν είπε πότε πρέπει να ξαναπάμε.

»Μένουμε σε μια βρώμικη σκηνή. Δεν υπάρχουν στρώματα για να κοιμηθούμε, μόνο χάρτινα κουτιά. Δεν υπάρχουν κουβέρτες, τίποτα, μόνο χώμα. Δεν θέλουμε καν να πλησιάσουμε τις τουαλέτες. Το νερό δεν είναι καθαρό, δεν μπορούμε να πλυθούμε. Το φαγητό δεν είναι καλό. Για πρωινό τρώμε ένα κομμάτι ψωμί μοιρασμένο σε τρεις ανθρώπους.

»Μια γυναίκα έφτασε σήμερα με δύο μικρά μωρά. Τα ρούχα τους ήταν βρεγμένα αλλά δεν είχαν άλλα. Ρωτούσε πού μπορεί να βρει λίγο γάλα, αλλά κανείς δεν της έδωσε κι έτσι θα χρειαστεί να αγοράσει από κάπου.

»Δεν βλέπουμε να μας παρέχεται καμία βοήθεια στην Ελλάδα. Δεν θέλουμε να μείνουμε εδώ. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ζούμε σε τέτοιες συνθήκες με την οικογένειά μου. Ήμουν δασκάλα και ο άντρας μου λογιστής. Δείτε μας τώρα! Αυτό είναι απάνθρωπο».

Γιατροί Χωρίς Σύνορα: Η Ελλάδα χρειάζεται χρηματοδότηση από την ΕΕ

Στην Κω όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια στους ανθρώπους που φτάνουν στο νησί, 700 άτομα κοιμούνται στο πάτωμα ανάμεσα σε χαλάσματα και σπασμένα γυαλιά σε ένα ερειπωμένο κτίριο με μέγιστη χωρητικότητα τα 200 άτομα. Οι ιατρικές ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εξετάζουν συχνά ασθενείς που υποφέρουν από παθήσεις, όπως ψώρα και άλλες δερματικές μολύνσεις, ως άμεση συνέπεια των ανθυγιεινών συνθηκών διαβίωσης.

«Δεδομένης της βαθιάς οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την περίοδο, η χώρα δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τη συγκεκριμένη κατάσταση χωρίς βοήθεια. Η ΕΕ και τα κράτη-μέλη της θα πρέπει να ενεργοποιήσουν επειγόντως τους απαραίτητους μηχανισμούς και να διαθέσουν χρηματοδότηση έκτακτης ανάγκης και υλική βοήθεια για να στηρίξουν την Ελλάδα στην αντιμετώπιση των βασικών αναγκών των νεοαφιχθέντων προσφύγων» δηλώνει ο Στάθης Κυρούσης, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα.

«Δεν είναι απλώς απαράδεκτο να αφήνεις τους ανθρώπους να φροντίζουν μόνοι για τον εαυτό τους σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο ή ένα χώρο γεμάτο σκουπίδια όπου δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου νερό ή τουαλέτες αλλά θέτει και την υγεία τους σε κίνδυνο» αναφέρει η Ελισαμπέτα Φάγκα, συντονίστρια της επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο.

«Οι ελληνικές Αρχές θα πρέπει να προσφέρουν επιπλέον χώρους, υπό τη διοικητική ευθύνη του κράτους, όπου θα μπορούν και άλλες οργανώσεις να παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια, όπως τροφή, στέγαση, υγιεινή και ιατρική περίθαλψη. Επίσης, οι αρχές πρέπει να διασφαλίσουν ότι θα εφαρμόζονται αποτελεσματικές διαδικασίες καταγραφής και θα παρέχονται στους νεοαφιχθέντες επαρκείς πληροφορίες σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν και πού να πάνε» τονίζει.

Επιμέλεια: Κική Μαργαρίτη

Πηγή: in.gr