" Ο κατηχητής και ο παπάς........." - Βασίλης Αργυριάδης

" ΚΑΙ ΤΙ ΣΚΟΠΕΥΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΣ";   ΡΩΤΗΣΕ Ο ΙΕΡΕΑΣ.

 "Μα τί άλλο πάτερ μου; Για το μεγαλείο της πίστης μας! Για την αξία του να είναι κανείς στρατιώτης του Χριστού! Για τον καλόν αγώνα του μηνύματος του Κυρίου μας:". Ο ιερέας κοιτούσε το παλληκάρι περισσότερο με κούραση, παρά με ειρωνεία ή λύπηση. Ο νεαρός είχε έλθει σταλμένος από κάποια χριστιανική οργάνωση για να προτείνει στον εφημέριο να αναλάβει αυτός ο ίδιος το κατηχητικό της ενορίας. Είχε μεγαλεπίβολα σχέδια για τη δημιουργία μιας χριστιανικής ομάδας παιδιών,  με γενναίο φρόνημα και " υψιπετείς στόχους".

 " Στρατιώτης του Χριστού"! Δηλαδή στρατιώτης κάποιου που νικήθηκε και θανατώθηκε πάνω στον σταυρό από τους αντιπάλους του...". είπε προβοκατόρικα ο ιερέας.

 " Ναι, αλλά αναστήθηκε".

 " Οι αντίπαλοί Του ακόμα το αμφισβητούν αυτό...Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, θες να πεις εδώ στα παιδιά να γίνουν στρατιώτες κάποιου που μας λέει πως όταν μας χτυπάνε, πρέπει να γυρίζουμε κι απ' την άλλη πλευρά  για να μας ξαναχτυπήσουν...Καταλαβαίνω καλά;".

"Ναι, αλλά όχι να γίνουμε υποχείρια του ενός και του αλλουνού...", είπε ο νεαρός κάπως θορυβημένος από την τροπή της συζήτησης.  " Υπάρχουν πολλοί που υποσκάπτουν τα ηθικά θεμέλια της κοινωνίας μας. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να τους αφήσουμε ανενόχλητους. Ζούμε σε έσχατους καιρούς και πρέπει να παλέψουμε για την αλήθεια του Χριστού".

 " Μιλάς για πάλη, για αγώνες, για στρατιώτες και μεγαλεία...Αρέσουν αυτά στα παιδιά. Τα παιδιά σαγηνεύονται από την ισχύ. Έχουν πρότυπα δύναμης στο μυαλό τους. Για το καθένα από αυτά, " ο μπαμπάς του είναι ο δυνατότερος μπαμπάς του κόσμου"... Αλλά η αλήθεια είναι πως ο Πατέρας ο δικός μας είπε "ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν" και " εν τω κόσμω τούτω θλίψιν έξετε" και " η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου"... Πρόσεξε τί θα υποσχεθείς στα μικρά παιδιά. Πρόσεξε μην τα διδάξεις κάτι που δεν είναι ο Χριστός...".

 "Μα το είπατε και μόνος σας: αρέσουν αυτά στα παιδιά. Πρέπει να τα εμπνεύσουμε!".

 "Ναι, να τα εμπνεύσουμε. Όχι όμως με λόγια. Κυρίως όχι με παραπλανητικά λόγια. Όχι με λόγια που λένε μισή την αλήθεια. Να τα εμπνεύσουμε με πράξεις, με πράξεις αυτοθυσίας και διακονίας του αδερφού, του φτωχού, του ξένου, του αδύναμου, του ασθενή, του φυλακισμένου, του μετανάστη, του αναγκεμένου ακόμα και του εχθρού. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις σε κάποιο παιδί για την αναγκαιότητα του να είναι "έσχατος πάντων". Καλύτερα να μην του μιλήσεις καθόλου γι'  αυτό. Απλά να του δείξεις πώς γίνεται μέσα από το παράδειγμά  σου. Όσο μπορείς...".

  Ο νεαρός έφυγε κάπως μπερδεμένος: τελικά ο ιερέας του είχε δώσει την άδεια να αναλάβει το κατηχητικό η όχι;

 ( Από το βιβλίο του Βασίλη Αργυριάδη: "Όσο μπορείς").

 ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ