«Ὑποθῆκες ζωῆς» - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή ΙΣΤ´

Ὁμιλία εἰς τόν Ἀπόστολον

«Ὑποθῆκες ζωῆς»

(Β´Κορ. στ´1-10)

Α´ Καιρός σωτηρίας

Β´ Χριστιανοί καί στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς

          ˜˜˜˜˜˜˜˜ 

                    Ψευδαπόστολοι ἀρκετοί κυκλοφοροῦσαν στά πρῶτα ἀποστολικά χρόνια. Ἄνθρωποι πού ἔσπερναν ἀνάμεσα στούς χριστιανούς διχόνοιες καί σχίσματα. Κάποιοι ἀπ᾽αὐτούς ἀμφισβητοῦσαν τό ἀποστολικό κύρος τοῦ θείου Παύλου. Ἀναγκά­σθηκε, λοιπόν, ὁ βαθύτατα ταπεινός Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν νά ὑπερασπισθεῖ τό ἀποστολικό κύρος καί ὑποδείξει πόσο μεγάλο καί ὑψηλό εἶναι τό ἀποστολικό ἀξίωμα. Αὐτό κάμνει καί μέσα ἀπό τούς στίχους τοῦ σημερινοῦ ἀπο­στολικοῦ ἀναγνώσματος.

*****

Α´ Καιρός σωτηρίας

          Ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι, λέγει, εἴμαστε συνερ­γάτες τοῦ Θεοῦ. Εἴμαστε ὄργανα τῆς εὐδοκίας του, εἴμαστε δικοί Του ἀπεσταλμένοι πρός ἐσᾶς. Ἐκεῖνος μᾶς ἐκάλεσε στό ἔργο τοῦ Ἀποστόλου καί μᾶς ἀνέθεσε νά κηρύττουμε τό Εὐαγγέλιο. Μέ δική Του ἐντολή ἐργαζόμαστε ἀνάμεσά σας γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν σας. Σᾶς παρακαλοῦμεν ὅμως νά προσέξετε. Νά προσέξετε γιατί ὑπάρχει κίνδυνος ἡ γνώση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως νά παραμείνει χωρίς πνευματική ὠφέλεια. Προσέξετε καί μήν ἀφήνετε νά πάει χαμένη ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, πού σᾶς δίδεται. Μήν ἀφήνετε νά  περνοῦν ἄκαρπες οἱ εὐκαιρίες, πού σᾶς παρουσιάζει ὁ Θεός γιά τή σωτηρία σας. Ἡ διαγωγή σας νά εἶναι τέτοια πού νά βεβαιώνει ὅτι δέν δεχθήκατε ἐπί ματαίῳ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

          Προσθέτει δέ κάτι τό πολύ ἀξιοπρόσεκτο. Μή νομίσετε, λέγει, ὅτι πάντοτε ὁ Θεός θά σᾶς δίνει τέτοιες εὐκαιρίες. Διότι ἡ Ἁγία Γραφή καί συγκεκριμένα ὁ Προφήτης Ἡσαΐας τό λέγει ξεκά­θαρα. Τί λέγει; Λέγει ὅτι «καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καί ἐν ἡμέραις σωτηρίας ἐβοήθησά σοι». Ἄν­θρωπε, σέ ἄκουσα σέ καιρό κατά τόν ὁποῖο ὑπάρχει περιθώριο ἐλέους καί σέ ἄκουσα σέ ἡμέ­ρα πού εἶναι δυνατόν νά δοθεῖ ἡ σωτηρία. Μή ραθυμεῖς λοιπόν καί μήν ἀναβάλλεις τή σωτηρία σου γιά τό μέλλον, τό ὁποῖο εἶναι ἄγνωστο. «Ἰ­δού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας». Τώρα, σήμερα, ὅσο βρισκόμαστε στήν παρούσα ζωή, ὑπάρχει ὁ καιρός τοῦ ἐλέους καί ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία μποροῦμε νά ἀσφα­λίσουμε τή σωτηρία μας.

          Τήν ἀναβολή κάθε ἐνέργειας καί προσπά­θειας γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας θέλει νά καταπολεμήσει ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ Ἀπόστολος μέ αὐ­τά τά λόγια. Νά μή ἀναβάλλουμε, ἀδελφοί μου, τήν ἐπιστροφή μας στόν Χριστόν· ἄνθρωποι εἴμα­στε, ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ· κάνουμε λάθη, ὑποσκε­λιζόμαστε ἀπό τήν εὐπερίστατη ἁμαρτία. Μή μένουμε ὅμως ἐκεῖ. Νά ἐπιστρέφουμε κοντά Του προσπίπτοντας στό ἔλεός Του·  Μήν ἀναβάλ­λου­με τήν μετάνοιά μας καί τήν προσέλευση στόν πνευματικό. Μή ἀναβάλλουμε τήν διόρθωσή μας, τήν καταπολέμηση τῶν παθῶν μας, γιά τό ἀόρι­στο μέλλον. Διότι τό μέλλον δέν τό ἔχουμε στό χέρι μας. Ξημερώνει τό πρωΐ καί ὅλα πηγαί­νουν καλά. Δέν γνωρίζουμε ὅμως  ἄν θά φθά­σουμε καί στό βράδυ τῆς ἴδιας ἡμέρας. Εἶναι τόσο εὔκολο νά διακοπεῖ ἡ ζωή μας κατά τή διάρ­κεια τῆς ἡμέρας. Πολύ περισσότερο δέν μποροῦ­με νά εἴ­μαστε βέβαιοι ὅτι θά ζήσουμε ἀκόμη πέντε ἤ δέκα ἤ καί πιό πολλά χρόνια. Γι᾽ αὐτό τώρα, «νῦν», νά φροντίζουμε γιά τή σωτηρία μας. Μετά θάνατον δέν ἔχουμε πλέον δυνατό­τητα οὔτε τό παραμικρό νά κάνουμε γι᾽ αὐτήν. Ἀλλά νά σκεφθοῦμε καί τό ἄλλο· Σ᾽αὐτή τή ζωή πολλά ἀλλάζουν ἀπό τή μιά στιγμή στήν ἄλλη. Ἀλλάζουν οἱ διαθέσεις μας. Καί εἶναι δυνατόν σήμερα νά θέλουμε τή σωτηρία μας, αὔριο ὅμως νά ψυχρανθεῖ ἡ καρδιά μας καί νά ἀδιαφοροῦμε. Γι᾽ αὐτό τώρα, σήμερα, «νῦν». Ἀμέσως νά κά­νουμε ὅ,τι χρειάζεται. Νά μετανοήσουμε, νά ἐξομολογηθοῦμε, νά πάρουμε τίς ἀποφάσεις μας, νά ἀρχίσουμε τόν ἀγώνα μας κατά τῆς ἁμαρτίας, νά τρέξουμε νά διορθώσουμε ὅ,τι κακό ἔγινε στό παρελθόν. Μή μᾶς ξεγελᾶ ὁ διάβολος μέ τή σκέ­ψη «δέν πειράζει, ἀργότερα φροντίζεις γιἀ αὐτά». Αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι σύνθημα σατα­νικό καί ὁδηγεῖ στήν καταστροφή. Ἀντιθέτως, ἐάν ἀμέσως φροντίζουμε γιά τή σωτηρία μας, αὐτό εἶναι θεάρεστο καί εὐλογημένο, καί ὁπωσδήποτε φέρνει τή σωτηρία. Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά τό ἐφαρμόζουμε, ὅπως τό ἐφήρμοζε καί ὁ θεῖος Ἀπόστολος στόν ἑαυτό του.  Νά τί λέγει στή συνέχεια τοῦ ἀποστολικοῦ μας ἀναγνώ­σματος.

****

Β´ Χριστιανοί καί στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς

          Κηρύττουμε, λέγει, τό Εὐαγγέλιο μέ πολλή προσοχή. Τό κηρύττουμε «μηδεμίαν ἐν μηδενί δι­δόντες προσκοπήν». Σᾶς ἀπευθύνουμε τώρα αὐ­τά τά παρακλητικά λόγια χωρίς νά δίνουμε καμ­μιά ἀφορμή σκανδάλου σέ τίποτε· καί τοῦτο «ἵνα μή μωμηθῇ ἡ διακονία». Ἐργαζόμαστε ἔτσι ὥστε  νά μή κατηγορηθεῖ σέ τίποτε τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Σέ κάθε ἐκδήλωση καί κατάσταση τῆς ζωῆς μας φροντίζουμε νά εἴμαστε ὅπως μᾶς θέλει ὁ Θεός.  «Ἐν παντί συνιστῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι». Μέ κάθε τρόπο συστήνουμε τούς ἑαυτούς μας καί ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοί διάκονοι  τοῦ Θεοῦ.

          Στίς δυσκολίες πού συναντοῦμε, φερό­μα­στε «ἐν ὑπομονῇ πολλλῇ». Δείχνουμε αὐτή τήν πολλή ὑπομονή «ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις». Τήν δέιχνουμε «στίς θλίψεις, τίς ἀνάγκες, τίς στενοχώριες μας. Ἀκόμη ὅμως καί ὅταν μᾶς μαστιγώνουν καί πληγώνουν τό σῶμα μας, ὅταν μᾶς κλείνουν στίς φυλακές, ὅταν μᾶς καταδιώκουν καί δέν μᾶς ἀφήνουν νά σταθοῦμε πουθενά». Καί ὅταν χρειάζονται κόποι καί ἀγρυ­πνίες καί νηστεῖες, γιά τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν ὑπομονή ὁ Ἀπόστολος παρουσίαζε καί ἄλλες ἀρετές στή ζωή καί τήν διαγωγή του. Εἶχε «ἁγνότητα, γνώση τῆς ἀλήθει­ας, μακροθυμία, καλωσύνη, ἁγιασμό πού τοῦ χάριζε τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἀγάπη ἀνυπόκριτη, ἐκήρυττε λόγον ἀληθείας, μέ δύναμη Θεοῦ καί ἦταν πάνοπλος μέ ὅπλα δεξιά καί ἀριστερά, ἐπιθετικά καί ἀμυντικά, γιά νά ἐπιβάλλει τήν δικαιοσύνη». Τέλος ἀναφέρει τίς διάφορες κατα­στάσεις κάτω ἀπό τίς ὁποῖες βρισκόταν. Ἀντιμε­τώπιζε δόξα καί ἀτιμία. Δόξα ἀπό τούς ἀνθρώ­πους πού πίστευαν στόν Χριστόν. Ἀτιμία ἀπό τούς ἄπιστους. Δυσφήμηση ἀπό τούς συκοφάν­τες καί ἐγκώμια καί ἐπαίνους ἀπό τούς πιστούς. Οἱ ἐχθροί τοῦ Εὐαγγελίου ἔβλεπαν τόν ἴδιο τόν Παῦλο καί τούς ἄλλους Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ἀπατεῶνες ἐνῶ οἱ πιστοί τούς ἔβλεπαν εἰλικρινεῖς καί ἀνιδιοτελεῖς.

          Ὅλα αὐτά μᾶς λένε ὅτι πάντοτε καί σέ ὅλες τίς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας πρέπει νά φερό­μαστε ὡς χριστιανοί ἀληθινοί. Ὄχι νά δείχνουμε χριστιανική συμπεριφορά ὅταν ὅλα εἶναι καλά. Ὅταν τά πράγματα εἶναι εὐνοϊκά, εὔκολα καί ἄ­νετα, ἀλλά καί ὅταν ἔρχονται δυσκολίες καί θλί­ψεις. Τότε νά ἀντιμετωπίζουμε τίς δύσκολες καταστάσεις μέ ὑπομονή πολλή καί μέ ἐμπι­στοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν μᾶς διώκουν ὡς χριστιανούς, νά δείχνουμε μακρο­θυμία καί ἀγάπη. Ὅταν τά πράγματα εἶναι εὐχά­ριστα καί ὁ Θεός εὐλογεῖ τήν ἐργασία μας, τότε νά εἴμαστε εὐγνώμονες καί ταπεινοί. Ἀλλά καί ὅταν τυχόν ἀλλάξουν τά πράγματα καί βρεθοῦμε σέ δυστυχία καί τότε νά δοξάζουμε τόν Θεόν καί νά ἔχουμε τήν βεβαιότητα ὅτι γιά τό καλό μας ἐπέτρεψε τήν δοκιμασία. Πάντοτε καί παντοῦ ἡ συμπεριφορά μας νά εἶναι ὅπως τήν θέλει ὀ Κύριος. Διότι, δυστυχῶς, δέν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες σέ ἤρεμες καί εὐνο­ϊκές περιστάσεις φερόμαστε μέ τρόπο καλό, ὅταν ὅμως ἔρχονται δυσκολίες ὀλιγοπιστοῦμε καί γογγύζουμε κατά τοῦ Θεοῦ, γινόμαστε νευρικοί καί ἀνυπόμονοι, στρεφόμαστε πρός τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας καί ξεχνᾶμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί.

****

                   Ἄς προσέξουμε, ἀδελφοί, αὐτά τά δύο σημεῖα στά ὁποῖα ἐπιμείναμε σήμερα. Πρῶτον μέν ὅτι ὁ Θεός μᾶς στέλλει εὐκαιρίες καταρτι­σμοῦ, εὐκαιρίες γιά τήν φροντίδα τῆς σωτηρίας μας. Οἱ εὐκαιρίες αὐτές δέν δίνονται πάντοτε. Ὅταν δίδονται νά τίς ἀξιοποιοῦμε, ὥστε νά μή πηγαίνει χαμένη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Δεύτερον ἡ συμπεριφορά μας νά εἶναι χριστιανική ὄχι μόνο ὅταν ὅλα πᾶνε καλά καί ὅπως τά θέλουμε, ἀλλά καί στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Τότε θά ἔχουμε τίς εὐλογίες τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,

  Κυριακή  07.02.2016