Η σκηνή η αληθινή - π. Γρηγόριος Φραγκάκης

 Η σκηνή η αληθινή

Κυριακή Η' Λουκά 

Μνήμη Ιερού Χρυσοστόμου

Είναι οδυνηρό να μη έχουμε αντιληφθεί, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί,τις προεκτάσεις που έχει αυτή η ανεκτίμητη ιδιότητά μας για την ζωή μας τόσο σε σχέσι με την καλλιέργεια του εαυτού μας όσο και με τη συνύπαρξί μας με το περιβάλλον όπου διαβιούμε. Μας αποκαλούν περιούσιο λαό ως Γένος των Ορθοδόξων, ορολογία που την παραλάβαμε από την Παλαιά Διαθήκη όπως άλλωστε και την σκηνή της Διαθήκης. Και πολλοί, είναι η αλήθεια ότι, παρεξηγούνται και θεωρώντας το με ανθρώπινα μόνο κριτήρια προβάλλουν την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Όντως ειμαστε ίσοι, ποιός μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο; Ίσοι αλλά όχι ίδιοι. 

Είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου, Εκείνος ο Οποίος στέκεται πάνω από τα έθνη και τους πολιτισμούς και ενώ ενώνει στο πρόσωπό Του την ίδια στιγμή διχάζει στο όνομά Του! Παράδοξο αλλά γεγονός! Η Εκκλησία κατα-σκηνώνει μέσα στον κόσμο αλλά ταυτόχρονα είναι πάνω από τον κόσμο. Τον αγκαλιάζει στοργικά αλλά διακριτικά όσο εκείνος σαν ατίθασο παιδί δεν στέκεται στην αγκαλιά της και την απαρνείται. Σαν σκηνή καλύπτει το πάθος και την ανομία του. Όμως, ενώ αγκαλιάζει τους πάντες, γινεται ένα Σώμα, το Σώμα του Χριστού, μόνο με όσους ξεδιψούν τη λύτρωσι από τις πηγές της Αλήθειας Της.  Έτσι ως Ορθόδοξοι είμαστε επιφορτισμένοι με το χάρισμα της αληθινής πίστης και της λύτρωσης μόνο και μόνο από τη Σταυρική θυσία του Μόνου Αρχιερέα Ιησού Χριστού. Συμβιώνουμε με τους συνανθρώπους μας αλλά μόνον στη Θεία Λειτουργία μπορούμε να βιώσουμε τί σημαίνει "συζώ" πραγματικά ή ζω για τον Κύριο ως ταυτόσημες θεολογικά έννοιες.

Η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία είναι μια διαρκής πάλη για να σταθούμε αντάξιοι της περιουσίας του Θεολογικού λόγου που μας άφησε ο Κύριος πριν αναληφθεί στους Ουρανούς και ο οποίος προφυλάσσεται μέσα σε αυτήν την πολύτιμη σκηνή. Ανήκοντας στο Σώμα της Εκκλησίας έχουμε ως δεδομένο τη σωτηρία και τη λύτρωσι αφού ο Ιησούς παρατεινόμενος στους αιώνες αγιάζει. Ο αγώνας μας έγκειται στο κατά πόσο εμείς οι ίδιοι θα επιδιώξουμε, αν θέλουμε δηλαδή να ανήκουμε σε αυτό το Σώμα. Δεν αρκεί ένα τυπικό και χωρίς περιεχόμενο βάπτισμα ή μετά από αυτό ένας εκκλησιασμός χωρίς νόημα που πράττουμε διότι έτσι μάθαμε από το σπίτι. 

Ο Απόστολος Παύλος, επιχειρώντας να καταδείξει τη διαφορά ανάμεσα στον Αρχιερέα της Παλαιάς Διαθήκης της Καινής προβάλλοντας ως τύπο και υπογραμμό τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ουσιαστικά τονίζει το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην Εκκλησία και σε ό, τι δεν θέλει να είναι Εκκλησία. Ο κόσμος με τις διάφορες θρησκείες ψάχνει την Αλήθεια και τη σωτηρία. Σε εμάς οι έννοιες αυτές είναι δωρισμένες και μάλιστα στην αυθεντική τους έκφρασι. Το μήνυμα που εκπορεύεται από την Σκηνίτιδα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είναι ένα: Μια φορά θυσιάστηκε για να ζει παντοτινά το πλήρωμά Της. Ευαγγελικά και "διχάζει" και ειρηνεύει! Και σώζει και μαρτυρεί και κηρύττει παντού το μεγαλείο της Αλήθειας. Κάθε στιγμή εμείς θα θυσιαζόμαστε για Εκείνην αφού είναι "η σκηνή η αληθινή την οποία θεμελίωσε ο Θεός και όχι οι άνθρωποι".

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως