Ἡ ὡραιότης τοῦ Παραδείσου - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τῆς Τυροφάγου

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Ἡ ὡραιότης τοῦ Παραδείσου

«Θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῷ»  (Ματθ.στ´20)

*******

Ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς εἶναι ἡ πύλη πού εἰσάγει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στό στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Οὐσιαστικά εἶναι ἡ Ὡραία Πύλη πού μᾶς εἰσάγει στόν Παράδεισο, διότι ὁ σκοπός τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς αὐτός εἶναι: ἡ κατάκτηση τοῦ χαμένου Παραδείσου. 

 Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς δίνει μέ τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα σημαντικές ὁδηγίες, ὥστε νά ἀγωνισθοῦμε σωστά καί  στό τέλος νά λάβουμε ὡς χάρισμα τό  στεφάνι τῆς νίκης. Τέτοια ὁδηγία εἶναι καί ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, μέ τόν ὁποῖο ἀρχίσαμε καί ὁ ὁποῖος ἀποκαλύπτει καί τό νόημα αὐτῶν τῶν ἀγώνων, πού εἶναι τό νά θησαυρίσουμε θησαυρούς στόν Οὐρανό.

Ἄς δοῦμε λοιπόν σήμερα: ποιοί εἶναι αὐτοί  οἱ   οὐράνιοι   θησαυροί   καί πώς     θά   μπορέσουμε    νά τούς ἀποκτήσουμε.

******

«Θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῷ »

Εἶναι δοσμένη ἀπό τόν Θεό καί εἶναι βαθειά ριζωμένη στή ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἐπιθυμία τοῦ θησαυρισμοῦ, τῆς ἀπόκτησης δηλαδή καί τῆς κατοχῆς πολυτίμων πραγμάτων. Οἱ πολυτιμότεροι ὅμως θησαυροί εἶναι αὐτοί πού ἔχουν σχέση μέ τόν οὐρανό. Οἱ οὐράνιοι θησαυροί. Οἱ θησαυροί αὐτοί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, ἀπό αὐτό πού λέμε «Παράδεισος», «Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», «αἰώνιος ζωή». Θά πεῖτε καί τί εἶναι ὁ Παράδεισος; Ποιοί εἶναι οἱ θησαυροί πού  περιέχει,  ἤ  μᾶλλον πού τόν ἀποτελοῦν;

Κατά πρῶτο καί κύριο λόγο  Παράδεισος  εἶναι   ἡ   κατά­σταση καί ὁ τόπος ὁ νοητός, ὅπου ὁ Θεός ἑνώνεται αἰωνίως μέ τά πλάσματά Του. Κατά συνέπεια αὐτός εἶναι ὁ ὕψιστος καί ἀτίμητος θησαυρός τοῦ Παραδείσου δηλαδή: ὁ ὑπερά­πει­ρος Τριαδικός Θεός, ὁ Ὁποῖος, μέσα σέ ἕνα ξεχείλισμα τῆς ἄπειρης ἀγάπης Του, προσφέρεται στούς ἀνθρώπους. Αὐτός εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, Αὐτός εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή. Τό λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μας στήν συγκλονιστική Ἀρχιερα­τική Του προσευχή. «Αὕτη ἐστιν, λέγει, ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σέ τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰω. ιζ' 3). Αὐτή, δηλαδή, εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή, λέγει, τό νά γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι, διά τῆς ἑνώσεως των μαζί Σου, Ἐσένα, τόν μόνο ἀληθινό Θεό, καί Ἐμένα, τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού Ἐσύ ἔστειλες στόν κόσμο. Αὐτή λοιπόν ἡ θεία Κοινωνία (ἐπικοι­νωνία) εἶναι ὁ Παράδεισος!

Μπροστά σ’ αὐτό τό ὑπέρτατο μυστήριο, ἐφ᾽ ὅσον βρισκόμαστε σ' αὐτόν τόν κόσμο, ἀπό ἀνάγκη παραμένουμε σιωπηλοί. Ἄλλωστε ποιές λέξεις θά μποροῦσαν νά περιγράψουν κάτι, πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὀνόμασε «ἄρρητα ρήματα, ἅ οὐκ ἐξόν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι»,  λόγια  ἀνείπωτα  δηλαδή, πού λόγῳ τῆς ἱερότητάς τους δέν ἐπιτρέπεται σέ ἄνθρωπο νά τά φανερώσει;

Στόν Παράδεισο ὅμως ὑπάρχουν καί ἄλλοι θησαυροί. Ὑπάρχει καί ἡ ἕνωση τῶν πιστῶν μεταξύ τους. Ἡ πανευφρόσυνη ἐκείνη κατάστα­ση, ὅπου ὁ κάθε πιστός, λόγῳ τῆς ἑνώσεώς του μέ τόν Θεό, θά εἶναι ἕνας πανίσχυρος μαγνήτης ἀγάπης γιά τόν ἄλλο. Πολύ περισσότερο θά εἶναι παμπόθητοι στήν κοινωνία αὐτή τῆς ἀγάπης οἱ Ἅγιοι, σέ ἀσύλληπτο μάλιστα βαθμό ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ ἁγία τῶν ἁγίων.

Θησαυροί τοῦ Παραδείσου εἶναι ἀκόμη οἱ παναρμόνιοι χοροί τῶν ἀγγέλων, ἀλλά καί ἡ δόξα καί ἡ βασιλική τιμή, πού θά ἀπολαμβάνουν οἱ ἑνωμένοι μέ τόν Θεό πιστοί. Δόξα, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ὅλες οἱ δόξες καί οἱ τιμές αὐτοῦ τοῦ κόσμου δέν ἀποτελοῦν παρά μία σκιά, ἕνα φευγαλέο ὄνειρο.

Καθότι στήν κατάσταση ἐκείνη, μᾶς λέγει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, θά ἰδοῦμε τόν Κύριο «καθώς ἐστι», ὅπως εἶναι στήν κα­τά­σταση τῆς θείας Του δόξας, ἡ ὁποία θά καθρε­πτισθεῖ καί θά λάμψει καί σ᾽ ἐμᾶς σάν σέ ἄλλους καθρέπτες (Α´Ἰω. γ´2).

Πρός τί ὅμως νά  ἐπιμένουμε περισσότερο στό νά περιγράψουμε τά ἀπερίγραπτα, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοίς ἀγαπῶσιν αὐτόν», πράγματα τά ὀποῖα δέν εἶδε μάτι καί δέν ἄκουσε αὐτί καί δέν φαν­τάστηκε ἀνθρώπινος νοῦς, τά ὁποῖα ἑτοίμα­σεν ὁ Θεός γιά τούς ἀνθρώπους πού τόν ἀγα­ποῦν; (Α' Κορ. β' 9).

*****

Εἶναι ἀλήθεια πώς, ἄν προσπαθούσαμε μόνοι μας νά ἀποκτήσουμε αὐτούς τούς θησαυ­ρούς, τίποτε δέν θά καταφέρναμε. Καί ὅλο τό σύμπαν ἄν κατείχαμε καί τό προσφέραμε, οὔτε ἕνα ἐλάχιστο τμῆμα αὐτῶν τῶν θησαυρῶν δέν θά μπορούσαμε νά ἀποκτήσουμε. Τό ἀντίτιμο γιά τήν ἀπόκτησή τους εἶναι ἕνα ποσό ἀστρονομικό, πού κανείς μας δέν θά ἠμποροῦσε νά καταβάλει.

Αὐτό ὅμως τό ἀσύλληπτο ποσό τό κατέ­βαλε γιά μᾶς ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός. Καί πλέον μπορεῖ ὁ καθένας μας εὔκολα νά ἀποκτήσει τούς θησαυρούς τοῦ Παραδείσου. Ὅλα μᾶς δίδονται δωρεάν, ἐμεῖς μόνο ἕνα ναί χρειάζεται νά ποῦμε. Καί αὐτό στήν πράξη τί σημαίνει;

Σημαίνει νά μετέχουμε στά ζωοπάροχα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά μετανοοῦμε πρωτίστως γιά τίς ἀμέτρητες ἁμαρτίες μας. Αὐτή ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι ὁ πιό κατάλληλος καιρός! Ἄς τρέξουμε λοιπόν στούς πνευματικούς καί μέ εἰλικρίνεια καί συντριβή ἄς ἐξομολογηθοῦμε τά παραπτώματά μας.

Σημαίνει ἀκόμη νά ἀγωνιζόμαστε νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου μας. Ὁ ἀγώνας αὐτός εἶναι βέβαια δύσκολος, μέ τή Χάρη τοῦ Κυρίου ὅμως γίνεται κατορθωτός καί εὔκολος. Ἄς μή λησμονοῦμε δέ πώς ἀγωνιζόμενοι αὐτόν τόν ἡρωϊκό ἀγώνα οἱ Μάρτυρες βαπτί­στηκαν μές στό αἷμα τους, οἱ Ἀσκητές λούστηκαν στόν ϊδρώτα τους, οἱ Πατέρες ὑπέφεραν διωγ­μούς καί συκοφαντίες, βασιλόπουλα ἐγκατέ­λει­ψαν τά βασίλειά τους καί κλείστηκαν σέ σπηλιές.

Ἄς τούς μιμηθοῦμε λοιπόν! Ἀς ἀγωνι­ζόμαστε καί ἐμεῖς ἰδιαιτέρως νά ἐφαρμόζουμε τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. Πού σημαίνει, ὅπως λέγει τό σημερινό Εὐαγγέλιο, ἀφ' ἑνός μέν νά συγχω­ροῦμε ὅσους μᾶς ἔχουν φταίξει σέ κάτι - διότι ἀλλιῶς εἶναι ἀδύνατο νά συγχωρηθοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό τόν Θεό - ἀφ' ἑτέρου δέ  νά ἐλεοῦμε, νά προσφέρουμε ὅ,τι μποροῦμε στούς ἀδελφούς μας, πού ἔχουν  ἀνάγκη, δυστυχοῦν, ὑποφέρουν! Ἄν τό κάνουμε αὐτό ἐπιτυγχάνουμε ὄχι τήν ἀγορά τοῦ αἰώνα, ἀλλά τήν ἀγορά ὅλων τῶν αἰώνων! Νά ἀποκτήσουμε τόν Οὐρανό!

*****

«Θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῷ »

Ἀδελφοί, ἡ σημερινή Κυριακή τῆς Τυροφά­γου εἶναι ἡ ἡμέρα, πού ἡ Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει τήν ἔξοδο τῶν πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ἀπό τόν Παράδεισο. Ὁ ἐπίγειος ἐκεῖνος Παράδεισος  χάθηκε γιά πάντα. Στή θέση του ὅμως ὁ Πανάγαθος Θεός ἔχει ἑτοιμάσει κάτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερο, κάτι ἀσύλληπτο γιά τό νοῦ μας: τήν αἰώνια  Βασιλεία Του!

Αὐτή ἡ Βασιλεία εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Γι' αὐτήν μᾶς ἔφερε ὁ Θεός ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη. Γι' αὐτήν ἡ ἀγαθή Του θέλησή μᾶς προώρισε, ἄν τό θελήσουμε  κι  ἐμεῖς.

Σ' αὐτήν λοιπόν ἄς ἔχουμε διαρκῶς στραμμένα τά βλέμματά μας. Αὐτήν νά ποθοῦμε. Πρός αὐτήν νά τρέχουμε. Νά μή ξεχνιόμαστε στόν τόπο αὐτό τῆς ἐξορίας μας. Νά μή μᾶς πνίγουν οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς. Νά μή μᾶς ξεγε­λοῦν οἱ ἀπάτες του κόσμου.

Νά τρέχουμε! Νά τρέχουμε, ἀδελφοί, πρός τήν αἰώνια, τήν πανέμορφη Πατρίδα μας. Ἀμήν! 

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης