ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΥ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΥ

Ὁ Σύλ­λο­γος Ὀρ­θο­δό­ξου Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»   τι­μών­τας τήν πο­λυ­ε­τή προ­σφο­ρά στήν Ἀ­φρι­κή τῆς ἀ­ει­μνή­στου ἱ­ε­ρα­πο­στό­λου Ὄλ­γας Πα­πα­σα­ράν­του θά πρα­γμα­το­ποι­ή­ση τι­μη­τι­κή ἐκ­δή­λω­σι στόν τό­πο γεν­νή­σε­ώς της, Ρο­ει­νό Ἀρ­κα­δί­ας, 12-13 Αὐ­γού­στου 2017.

Στό προ­αύ­λειο τοῦ Ἁ­γί­ου Γε­ωρ­γί­ου, κεν­τρι­κοῦ Να­οῦ τοῦ χω­ρι­οῦ, θά γί­νουν ἀ­πο­κα­λυ­πτή­ρια προ­το­μῆς τῆς ἀ­ει­μνή­στου Ἀ­δελ­φῆς Ὄλ­γας Πα­πα­σα­ράν­του ἀ­πό τόν Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­τη Μαν­τι­νεί­ας καί Κυ­νου­ρί­ας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ.

Πλη­ρο­φο­ρί­ες γιά συμ­με­το­χή στό Σύλ­λο­γο Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ» μέ­χρι 25/7/2017.

Τη­λέ­φω­νο: 2610 329737  

 ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ὄλ­γα Πα­πα­σα­ράν­του (1904-1996)

Ὑ­πάρ­χουν ἄν­θρω­ποι πού κα­τά τό πέ­ρα­σμα τῆς ζω­ῆς τους δέν ἐν­τυ­πω­σι­ά­ζουν μέ τίς ἐ­πι­στη­μο­νι­κές τους ἐ­πι­δό­σεις, τίς ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­νες γνώ­σεις τους, τίς δε­ξι­ο­τε­χνί­ες. Μέ τήν ἀ­θό­ρυ­βο ὅ­μως προ­σφο­ρά τους στούς συ­ναν­θρώ­πους τους γί­νον­ται φω­τει­νά πα­ρα­δεί­γμα­τα.

Μία τέ­τοια εὐ­λο­γη­μέ­νη ὕ­παρ­ξι ὑ­πῆρ­ξε καί ἡ σε­βα­στή ἀ­δελ­φή νο­σο­κό­μος Ὄλ­γα Πα­πα­σα­ράν­του.

Μέ τήν συμ­πλή­ρω­σι 20 χρό­νων ἀ­πό τήν κοί­μη­σί της με­ρι­κές πλη­ρο­φο­ρί­ες ἀ­πό τήν βι­ο­γρα­φία της εἶ­ναι δι­δα­κτι­κές.

Τό 1904 γεν­νή­θη­κε στό Ρο­ϊ­νό Ἀρ­κα­δί­ας ἀ­πό γο­νεῖς ἐρ­γα­τι­κούς καί ἁ­πλούς, μέ πί­στι στόν Θεό καί ἀ­γά­πη στούς συ­ναν­θρώ­πους.

Ἀ­πό τή νη­πι­α­κή της ἡ­λι­κία γνώ­ρι­σε τήν δο­κι­μα­σία τῆς ὀρ­φά­νι­ας. Ἡ μη­τέ­ρα της ἔ­φυ­γε ἀ­πό τόν κό­σμο πρό­ω­ρα καί ἡ μι­κρή Ὄλ­γα πού δέν εἶ­χε ἄλ­λη ἀ­δελ­φή ἄρ­χι­σε νά προ­σαρ­μό­ζε­ται στίς δου­λει­ές τοῦ σπι­τι­οῦ.

Στό Δη­μο­τι­κό Σχο­λεῖο τοῦ χω­ρι­οῦ της πα­ρα­κο­λού­θη­σε μό­νον τίς πρῶ­τες τά­ξεις.

Σέ ἡ­λι­κία 15 ἐ­τῶν ἔ­φθα­σε στόν Πει­ραιᾶ, ὅ­που βο­η­θοῦ­σε στό σπί­τι τοῦ ἀ­δελ­φοῦ της.

Ὅ­ταν τό 1939 ἐ­ξε­λέ­γη Μη­τρο­πο­λί­της Ἀρ­γο­λί­δος ὁ ἀ­δελ­φός τοῦ πα­τέ­ρα της Ἰ­ω­άν­νης Πα­πα­σα­ράν­τος, τόν ἀ­κο­λού­θη­σε στό Ναύ­πλιο προ­κει­μέ­νου νά τοῦ συμ­πα­ρα­στα­θῆ στά προ­βλή­μα­τα ὑ­γεί­ας πού εἶ­χε πα­ρου­σι­ά­σει.

Πλη­σί­ον τοῦ ἁγίου αὐ­τοῦ ἱ­ε­ράρ­χου ἡ Ὄλ­γα δι­δά­χθη­κε τό ἀ­σκη­τι­κό ἰ­δε­ῶδες καί τή φι­λαν­θρω­πία ὡς ἐ­σω­τε­ρι­κή ὤ­θη­σι. Ὁ ἴ­δι­ος προ­τι­μοῦ­σε τό λι­γο­στό φα­γη­τό του νά τό μοι­ρά­ζε­ται μέ τούς ἐν­δε­εῖς. Με­τά τήν ἐκ­δη­μία τοῦ θεί­ου της ἡ Ὄλ­γα ἐ­πέ­στρε­ψε στήν Ἀ­θή­να, ὅ­που φρόν­τι­σε τόν πα­τέ­ρα της πού εἶ­χε τυ­φλω­θεῖ. Τόν πε­ρι­ποι­ό­ταν μέ πε­ρισ­σή ἀ­γά­πη μέ­χρι τήν τε­λευ­τή του.

1945. Ἀ­δελ­φή Νο­σο­κό­μος.

Ἡ προ­σφο­ρά στούς συ­ναν­θρώ­πους καί μά­λι­στα στούς πά­σχον­τες τήν δι­α­κα­τεῖ­χε. Ἤ­θε­λε καί πα­ρα­κα­λοῦ­σε τόν Θεό νά ὑ­πη­ρε­τή­ση στό Νο­σο­κο­μεῖο «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» τούς καρ­κι­νο­πα­θεῖς ἀ­δελ­φούς.

Τήν προ­σέ­λα­βαν ἀρ­χι­κά ὡς βο­η­θό νο­σο­κό­μο νυ­κτε­ρι­νή. Ἡ ἐρ­γα­τι­κό­τη­τα καί τό ἦ­θος της τήν προ­ή­γα­γαν σέ προ­ϊ­στα­μέ­νη τοῦ χει­ρουρ­γεί­ου. Οἱ ἰ­α­τροί τήν θε­ω­ροῦ­σαν πο­λύ­τι­μο συ­νερ­γά­τη. Ἀ­κού­ρα­στη στό νά δι­α­κο­νῆ τούς ἀν­θρώ­πους στίς δύ­σκο­λες καί ὀ­δυ­νη­ρές ὧ­ρες πού βί­ω­ναν. Πα­ρεῖ­χε τίς νο­ση­λευ­τι­κές της γνώ­σεις καί ἐ­δέ­ε­το γιά τήν σω­τη­ρία τους.

Στόν «ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ» συμ­πλή­ρω­σε εἴ­κο­σι πέν­τε χρό­νια ὑ­πη­ρε­σί­ας, ὅ­ταν συν­τα­ξι­ο­δο­τή­θη­κε.

  Τό 1970 λαμ­βά­νει μία ἐ­πι­στο­λή ἀ­πό τόν θεῖο της πρω­το­πό­ρο τῆς συγ­χρό­νου ὀρ­θο­δό­ξου ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς στήν Ἀ­φρι­κή, ἀ­εί­μνη­στο Ἀρ­χιμ. π. Χρυ­σό­στο­μο Πα­πα­σα­ραν­τό­που­λο. Τῆς πρό­τει­νε νά με­τα­βῆ κον­τά του πρός βο­ή­θει­άν του. Στήν ἀρ­χή δι­στά­ζει. Με­τά ὅ­μως ἀ­πό θερ­μές προ­σευ­χές τό ἀ­πο­φα­σί­ζει.

Γιά τήν Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα ὁ φλογερός ἱ­ε­ρα­πό­στο­λος χα­ρα­κτηρ­ιστι­κά σ’ ἐ­πι­στο­λή του εἶ­χε ση­μει­ώ­σει: «Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα = Ἀ­σκή­τρια-Ἱ­ε­ρα­πό­στο­λος»

Πλη­σί­ον του ἔ­μει­νε μέχρι τήν κοίμησί του στίς 29/12/1972.

Τό ἔρ­γο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς στήν Ἀ­φρι­κή πού ἄ­να­ψε δέν ἔ­πρε­πε νά σβή­ση. 

Καί ἀ­να­φέ­ρει ὁ π. Χα­ρί­των: «Ἡ Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα ἦλ­θε στὴν Πά­τρα καθ' ὑ­πό­δει­ξιν τοῦ π. Χρυ­σο­στό­μου, γιὰ νὰ πα­ρα­κα­λέ­ση, νὰ ξε­ση­κώ­ση τὸν πα­λαιό του φί­λο, ὥ­στε ἡ προ­σπά­θεια νὰ συ­νε­χι­σθῆ.

Αὐ­τὴ χρη­σι­μο­ποί­η­σε ὁ Θε­ὸς ὡς σκεῦ­ος ἐ­κλο­γῆς Του, γιὰ νὰ με­τα­φέ­ρη τὴν πρό­σκλη­σι - κλῆ­σι, νὰ με­τα­βῶ στὴν Κα­νάν­γκα.

Ὅ­ταν τὸ 1973 ἔ­φθα­σα ἐ­δῶ ἀν­τι­με­τω­πί­ζον­τας πλῆ­θος προ­βλη­μά­των καὶ δυ­σκο­λι­ῶν, ἡ ἀ­δελ­φὴ Ὄλ­γα πρώ­τη προ­σέ­τρε­ξε, γιὰ νὰ βο­η­θή­ση καὶ νὰ συμ­πα­ρα­στα­θῆ στὸ Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κὸ ἔρ­γο.

Εὑ­ρέ­θη­κε πά­λι σὲ ἕ­να ἀ­γα­πη­μέ­νο χῶ­ρο μὲ γνώ­ρι­μα πρό­σω­πα. Ἐ­πι­κοι­νω­νοῦ­σε ἄ­ρι­στα μα­ζί τους μὲ νεύ­μα­τα, μὲ νο­ή­μα­τα, μὲ τὰ μά­τια καὶ τὴν καρ­διὰ μιὰ καὶ ἦ­ταν ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τη καὶ δὲν γνώ­ρι­ζε ξέ­νες γλῶσ­σες. Σὲ ὅ­λους πα­ρα­στε­κό­ταν ζοῦ­σε στὶς ἀ­γω­νί­ες τους, μο­χθοῦ­σε γιὰ τὰ προ­βλή­μα­τά τους, με­τεῖ­χε στὶς χα­ρές τους, ἐφήρ­μο­ζεν τό γρα­φι­κὸν «χαί­ρειν με­τὰ χαι­ρόν­των καὶ κλαί­ειν με­τὰ κλαι­όν­των».

Τό 1995 ἐ­ξαι­τί­ας κα­τά­γμα­τος στό πό­δι ἐ­πέ­στρε­ψε στήν Ἀ­θή­να, ὅ­που ὑ­πε­βλή­θη σέ χει­ρουρ­γι­κή ἐ­πέμ­βα­σι καί  πα­ρέ­μει­νε πρός ἀ­νάρ­ρω­σι στόν «οἶ­κο εἰ­ρή­νης».

«Το μό­νο πού θέ­λω εἶ­ναι νά φύ­γω. Ἔ­ζη­σα ἀρ­κε­τά. Νά δῶ ἄγ­γε­λο Κυ­ρί­ου φω­τει­νό νά μέ πά­ρη μα­ζί του. Τί­πο­τε ἄλ­λο δέν θέ­λω.», ἦ­ταν ὁ δι­α­κα­ής πό­θος της ὅ­πως ἔ­λε­γε.

Στίς 19/8/1996 πα­ρέ­δω­σε τό πνεῦ­μα της ἐν εἰ­ρή­νη καί ἐν­τα­φι­ά­σθη στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου Μα­κρυ­νοῦ Με­γά­ρων.

Τό 2005 ἔ­γι­νε ἀ­να­κο­μι­δή τῶν λει­ψά­νων της καί με­τε­φέρ­θη­σαν πρός ἐν­τα­φι­α­σμόν στήν Κα­νάν­γκα πού τό­σο εἶ­χε ἀ­γα­πή­σει.

«Μι­κροὶ καὶ με­γά­λοι δὲν θὰ τὴν ξε­χά­σουν πο­τέ, γι­α­τί τὸ πέ­ρα­σμα της ἄ­φη­σε ἀ­χνά­ρια... Ἀ­χνά­ρια βα­θειά, ἀ­νε­ξί­τη­λα τυ­πω­μέ­να, πού δὲν θὰ σβή­σουν μὲ τὴν πά­ρο­δο τοῦ χρό­νου, ἐ­πει­δὴ εἶ­ναι χα­ρα­γμέ­να καὶ στὰ βι­βλία τοῦ Οὐ­ρα­νοῦ.»

 (Ἀρχιμ. π.Χα­ρί­των Πνευματικάκις)