Δημήτριος Ἀσημακόπουλος 1927 – 2017

Δημήτριος Ἀσημακόπουλος 
1927 – 2017

«Μακάριος ὃν ἐξελέξω καὶ προσελάβου· κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς σου.» (Ψαλμὸς 64,5)

Ὁ ἀδελφὸς Δημήτριος Ἀσημακόπουλος διήνυσε ἕνα μακρὸ τόξο στὸν ἐπίγειο βίο του. Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1927 στὸ χωριὸ Ἀράχωβα τοῦ Αἰγίου. Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του ἦταν πιστοὶ χριστιανοὶ καὶ τὰ πέντε ἀδέλφια του παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Δημήτριος ἔμαθε λίγα γράμματα, τὰ ὁποία τοῦ ἦταν ἀναγκαῖα γιὰ νὰ διαβάζει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἔβαλε στὴν ψυχὴ τοῦ νεαροῦ τότε Δημητρίου ἱεροὺς πόθους καὶ εὐγενεῖς ὁραματισμούς. Σφοδρὴ διάθεση καὶ κλίση νὰ ἀγαπήσει καὶ νὰ ἀφιερωθεῖ στὸ Θεό. Μετὰ τὴν στρατιωτική του θητεία γνωρίστηκε μὲ τὴν Χ.Ε.Ε.Ν. (Χριστιανικὴ Ἕνωση Ἐργαζομένης Νεολαίας) καὶ στὴν συνέχεια μὲ τὴν Ἀδελφότητα «ΖΩΗ» τῆς ὁποίας ἀργότερα ἔγινε μέλος, ἀφιερωμένος στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο της.

Κατ’ ἀρχὰς ἐργάστηκε στὴν Ἀδελφότητα ὡς βοηθὸς μαγείρου. Ἀργότερα ἀνέλαβε τὸ ἔργο τοῦ περιοδεύοντος, στὸ ὁποῖο δόθηκε ἐπὶ πολλὰ χρόνια μὲ ἱεραποστολικὸ ζῆλο καὶ πνεῦμα αὐταπαρνήσεως. Περιόδευσε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς Πατρίδας μας: Πελοπόννησος, Στερεὰ Ἑλλάδα, Θεσσαλία, Κρήτη, Εὔβοια, νησιὰ τοῦ Ἰονίου καὶ Αἰγαίου κ.λ.π. Ἐπικοινωνούσε μὲ τοὺς ἀναγνώστες τοῦ περιοδικοῦ «ΖΩΗ» καὶ τῶν ἄλλων χριστιανικῶν περιοδικῶν καὶ φρόντιζε νὰ τοὺς τονίζει τὴ σημασία τῆς μελέτης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Στὴ πνευματικὴ αὐτὴ προσπάθεια χρησιμοποιοῦσε σύγχρονα μέσα ὅπως φωτεινὲς διαφάνειες σλαῒτς μὲ θέματα θρησκευτικοῦ καὶ ἐθνικοῦ περιεχομένου. Στὸ τέλος ἔλεγε καὶ τὸν σύντομο οἰκοδομητικό του λόγο σχετικὰ μὲ τὸ προβαλλόμενο θέμα. Κάποιες φορὲς φορώντας τὸ ρασάκι του, μὲ τὴν εὐλογία τῶν ὑπευθύνων τῆς Ἐκκλησίας, ἔκανε καὶ τὸ σύντομο κήρυγμά του. Συνιστούσε πάντοτε καὶ τὴ μελέτη τῶν χριστιανικῶν βιβλίων, τὰ ὁποῖα ἔφερε μαζί του. Ἔτσι ἐπικοινώνησε μὲ πλήθος ἀνθρώπων, πάντοτε ἀκούραστος, ὀμιλητικός, ἤρεμος, εὐγενής. Τὸ ἐπίπονο ἔργο τῆς περιοδείας ἔγινε γιὰ τὸν Δημήτριο σχολεῖο καὶ μέσο πνευματικοῦ του καταρτισμοῦ. Τὸν βοήθησε πολὺ στὴν καλλιέργεια τοῦ χαρακτήρα του καὶ στὴν προσωπική του πνευματικὴ ζωή. Τὸ διακόνησε πιστά, μὲ ζήλο καὶ ἐνθουσιασμό καὶ ἀπαράμιλλης αὐταπάρνησης ἐπὶ 35 περίπου χρόνια.

Τὰ τελευταία 15 χρόνια τῆς ζωῆς του ἀνέλαβε τὴν ὑπευθυνότητα τοῦ χριστιανικοῦ βιβλιοπωλείου τῆς Ἀδελφότητας στὴ Θεσσαλονίκη. Καὶ ἐκεῖ ἐργάστηκε μὲ ὑποδειγματικὴ συνέπεια καὶ αὐταπάρνηση. Πάντοτε πρόσχαρος νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τοὺς ἐπισκέπτες. Νὰ τοὺς παρουσιάσει τὸ γραπτὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ ἐξυπηρετήσει, νὰ προσφέρει κάποιο δωράκι. Περνώντας τὰ χρόνια ἦλθαν καὶ οἱ ἐπισκέψεις τῶν ἀσθενειῶν. Μὲ πολλὴ μεγάλη δυσκολία δέχτηκε νὰ ἀφήσει τὴ διακονία του στὸ ἀγαπημένο του βιβλιοπωλεῖο. Πέρασε τοὺς τελευταίους μήνες στὴ Καβάλα (γιὰ νὰ αἰσθάνεται πλησιέστερα πρὸς τὴν Θεσσαλονίκη) στὸ λίαν φιλόξενο Κωνστάντειο Ἵδρυμα, ὁ Μέγας Κωνσταντίνος. Ἀπολάμβανε πολλὴ ἀγάπη καὶ ἰδιαίτερη φροντίδα ἀπὸ τὴν διευθύνουσα ἀδελφὴ τοῦ ἱδρύματος καὶ τοῦ λοιποῦ προσωπικοῦ.

Ὁ ἀδελφός μας Δημήτριος Ἀσημακόπουλος δὲν πρόσφερε μόνο στοὺς ἄλλους τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἦταν καὶ ὁ ἴδιος βαθὺς μελετητὴς καὶ βιωματικὸς ἀναγνώστης. Ἄνθρωπος προσευχῆς καὶ συχνῆς συμμετοχῆς στὴ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔπαιρνε στὰ σοβαρὰ τὸ θέμα τοῦ πνευματικοῦ του καταρτισμοῦ. Διατήρησε τὴν ἀφιερωσή του στὸ Θεό καὶ τὸν ἱεραποστολικὸ ζῆλο μέχρι τέλους. Ἀντιμετώπισε μὲ ὑπομονὴ τὶς πολλὲς καὶ σοβαρὲς ἀσθένειες. Ἐξομολογείτο συχνὰ καὶ κοινωνοῦσε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἄφησε παράδειγμα σεμνοῦ καὶ πνευματικοῦ χριστιανοῦ. Πιστεύουμε πὼς βρῆκε τὴ θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Κυρίου ἀνοικτή καὶ ἔχει ἐφαρμογὴ καὶ γιὰ ἐκεῖνον ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ: «Τρισευτυχισμένος ἐκεῖνος ποὺ ἐσὺ διάλεξες καὶ μὲ στοργὴ πῆρες κοντά σου. Αὐτὸς θὰ μένει γιὰ πάντα κοντά σου στὶς ἱερὲς οὐράνιες αὐλές σου» (Ψαλμὸς 64,5).

Τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ μας Δημητρίου Ἀσημακοπούλου ἂς εἶναι: Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη

Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ Σεπτέμβριος 2017