Χριστουγεννιάτικος στολισμός στις Αλυκές Κάτω Αχαΐας

 Έχει γίνει πλέον θεσμός ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός στις Αλυκές Κάτω Αχαΐας.

Εδώ και τέσσερα χρόνια το Εκκλησιαστικό συμβούλιο μαζί με το κατηχητικό σχολείο του Αγίου Νικολάου, πρωτοπορεί και πρωτοστατεί αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο στην μικρή τοπική κοινωνία των Αλυκών.

Η βυζαντινή φάτνη με το χριστουγεννιάτικο καράβι αποτελούν πρότυπο εορταστικού διάκοσμου για όλη  την Δυτική Αχαΐα, αλλά και μια ευχάριστη νότα που προκαλεί χαμόγελο και χαρούμενη διάθεση σε μικρούς και μεγάλους.

Για τον φετινές κατασκευές εργάστηκαν οι: Γιώργος Μπιτούνης, Ελισάβετ Μπιτούνη, Κωνσταντίνα Μπούσια, Σοφία Μπιτούνη και ο π. Γεράσιμος Δημητρόπουλος.

Τι συμβολίζει όμως το χριστουγεννιάτικο καράβι;;;

 Σίγουρα το καράβι είναι η Κιβωτός της Σωτηρίας. Είναι η ίδια η εκκλησία που έχει κεφαλή της, ή αλλιώς αρχηγό της, ή αλλιώς καπετάνιο της τον Χριστός.
Το καράβι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Χριστού. Έθιμο που υποχώρησε με το χρόνο, μπροστά σε αυτό του δέντρου, αλλά κανένας δεν δείχνει να το έχει ξεχάσει.
Το ελληνικό παραδοσιακό καραβάκι αποτελεί παράδοση των παλαιών εποχών της χώρας μας, που τα παιδιά με αγάπη, χαρά και δημιουργικό νου κατασκεύαζαν τα παιχνίδια τους. Αποτελούσε, όμως, και ένα είδος τιμής και καλωσορίσματος στους ναυτικούς, που επέστρεφαν από τα ταξίδια τους.
Πριν από 50 χρόνια, δηλαδή έως και την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, συναντούσαμε το καραβάκι σε πολλά ελληνικά σπίτια και στα χέρια των παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα. Σήμερα, η παράδοση αυτή τείνει να εξαφανιστεί, μιας και έχει αντικατασταθεί από το ξενόφερτο έλατο.
Συνυφασμένο με αποχωρισμούς και δυσάρεστες αναμνήσεις, αλλά και ως τάμα των ναυτικών σε στιγμές κινδύνου στη θάλασσα, το καράβι δεν θα μπορούσε να συμβολίσει οικογενειακές συνεστιάσεις θαλπωρής, με παρόντα όλα τα μέλη, ή να τονώσει το οικογενειακό αίσθημα. Για το λόγο αυτό, το καράβι σπάνια αποτέλεσε στοιχείο διακόσμησης των ελληνικών σπιτιών τα Χριστούγεννα.»
Εντούτοις, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής του από το καράβι, δεδομένου ότι αυτό συνδύαζε την παράδοση με την οικολογική συνείδηση. Το ζήτημα βεβαίως δεν ήταν τόσο απλό, καθώς παρουσιάστηκε αδιάσειστη επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές, με αναφορές σε οικολογικά ζητήματα και προτάσεις από ειδήμονες για χρήση φυτών και δέντρων, πλην του ελάτου.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι το Χριστουγεννιάτικο δέντρο εκτόπισε το παραδοσιακό καραβάκι που στόλιζαν οι Έλληνες τις ημέρες των Χριστουγέννων. Σε ορισμένες περιοχές (κυρίως στα νησιά) εξακολουθούν να στολίζουν «καραβάκια», ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια αξιέπαινη προσπάθεια ορισμένων Δήμων της χώρας, να επαναφέρουν το έθιμο στην αρχική του μορφή, στολίζοντας στις πλατείες τους καραβάκια αντί για έλατα. Ωστόσο, το χλωρό κλαδί πάντα έμπαινε στο ελληνικό σπίτι τις ημέρες του Δωδεκαημέρου, για να φέρει την ελπίδα για μια καινούρια ανθοφορία, για ένα καλύτερο μέλλον.
Στον ξεχωριστό, το λαμπρό διάκοσμο της γιορτινής ατμόσφαιρας των ημερών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που έρχονται, το παραδοσιακό καραβάκι αλλά και το εξωτικά φορτωμένο δέντρο θα χαρίσουν ένα ξεχωριστό άρωμα σε κάθε σπίτι που θα κυριαρχήσουν με τα χαρούμενα και ζωηρά χρώματά τους.

πηγή κειμένου:laikiparadosi.blogspot.gr