Ευαγγελισμός - Ευτυχία Γερ. Μάστορα

Ευαγγελισμός

Του Ευαγγελισμού τα σήμαντρα

ηχούν χαρμόσυνα στο Σύμπαν!

Ακούτε;

Γιατί δεν τρέχουμε στην πόλη Ναζαρέτ

τα Ευαγγέλια της χαράς

με την Παρθένο Μαριάμ να μοιραστούμε;

Βιαστείτε…

Ο Αρχάγγελος ακόμα είναι εκεί

εκστατικός

θωρεί το κάλλος της ψυχής και της μορφής της,

έκθαμβος

στο υπέρλογο μυστήριο μπροστά,

Κόρη ισάγγελη και ταπεινή

Μητέρα του Θεού να γίνει!

Προλάβαμε να φτάσουμε κι εμείς στη Ναζαρέτ,

την ώρα που ο Αρχάγγελος

αναβοά το «Χαίρε» στη Μαρία

κι ανοίγει τα τετράπλατα φτερά

στα υπερώα τα ουράνια και πάλι να πετάξει.

Προλάβαμε…

Εισήλθαμε στης Θεοτόκου

την παστάδα την παρθενική.

Ήτανε εκεί κι οι δυό

κι οι τρεις,

η πάνσεμνη και πάνσεπτη Παρθένος

και «ο ευλογημένος της κοιλίας Της

θείος Καρπός, ο αθάνατος»

και των αγγέλων ο άρχοντας

και Ταξίαρχος.

Λυγίζουμε…

Κι οι κρήνες των ματιών και των δακρύων μας

ρέουν αστείρευτες και βρέχουνε

εκεί που τ’ άγια πόδια Τους πατούνε.

Δεόμαστε,

γονυπετούμε και ικετεύουμε,

μακροθυμώντας για την τόλμη μας

τον πόνο για τον τόπο μας ν’ ακούσουν.

Μισάνοιχτες αφήσαμε τις θύρες

στης χώρας μας τα σύνορα

και μπήκαν πάλι βάρβαροι εδώ,

στον τόπο τον Ορθόδοξο,

στον τόπο τον Ελληνικό.

Μπήκανε πάλι βάρβαροι εδώ

και βρήκανε προδότες να τους καρτερούν.

Κι οι βάρβαροι μαζί με τους προδότες

σφυρηλατούν τις χειροπέδες της αιχμαλωσίας μας

και κλείσανε τη χώρα μας σε τείχη

και τις ψυχές μας κλείσανε σε τείχη.

Κι εμείς… ανυποψίαστοι…

Δεν είναι που μας φυλακίσανε…

είναι που διαφεντεύουν τη ζωή μας,

είναι που μας ταϊζουνε

της λήθης τους λωτούς

και καταντήσαμε –οι πιο πολλοί-

αμνήμονες της Πίστης της Ορθόδοξης

και της Πατρίδας της Ελληνικής,

αμνήμονες της Γλώσσας μας

και του Πολιτισμού μας.

Δεν πολεμάμε πια…

Για τι να πολεμήσουμε;

Μήπως μας άφηκαν εστίες και βωμούς;

Μήπως φυλάξαμε τα όσια και τα ιερά μας;

Και τρέχει η Παναγιά πάνω στα τείχη ,

σαν τότε, στο Βυζάντιο

και τρέχει η Παναγιά πάνω στα όρη

σαν τότε, στο Σαράντα,

μα εμείς δε βλέπουμε

ούτε την Παναγιά ούτε τα τείχη…

Μα δεν ακούτε;

Ηχούν τα σήμαντρα του Ευαγγελισμού…

Γιατί είναι χωρίς σημαίες τα μπαλκόνια μας;

Μα είσαστε εδώ κι οι Τρεις,

η πάνσεμνη και πάνσεπτη Παρθένος

και «ο ευλογημένος της κοιλίας Σου

θείος Καρπός ο αθάνατος»

και των αγγέλων ο άρχοντας

και Ταξίαρχος.

Κι εμείς γονυπετούμε και δεόμαστε,

γλυτώστε μας από τους βάρβαρους,

λυτρώστε μας απ΄ τους προδότες.

Μακάρι να ξυπνήσουνε οι ήρωες,

να μας θυμίσουν την πατρώα ιστορία

και την Πατρίδα μας και πάλι ν’ αγαπήσουμε!

Ας έρθουν οι Προφήτες που προείδανε,

οι Απόστολοι ν’ αναστηθούν και να διδάξουν,

να δογματίσουν οι  Πατέρες οι θεόσοφοι,

να λάμψει η Χάρη Σου, Χριστέ μας, κι η Αλήθεια,

πιστοί να ξαναγίνουμε κι Ορθόδοξοι…

Ευτυχία  Γερ. Μάστορα