Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

 Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ 

(Μαρκ. 9, 17-31)

† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στα Ηλιοβούνια, στις 24/3/1996)

Τι κουβέντα είναι αυτή;

Ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο για μια κατάσταση πολύ ανθρώπινη, αλλά και πολύ αμαρτωλή. Πολύ απαράδεκτη στο Θεό. Ένας άνθρωπος που είχε παιδί δαιμονισμένο πήγε στον Χριστό. Τον προσκύνησε και του είπε:

-Κύριε, έχω το παιδί μου δαιμονισμένο. Το δαιμόνιο που είναι μέσα του, το κάνει να μη μπορεί να μιλήσει. Πήγα το παιδί μου στους μαθητές σου να το σταυρώσουν, να γίνει καλά, αλλά δεν έγινε τίποτε. Και γι' αυτό ήλθα σε σένα. Αν μπορείς κάνε του κάτι. Αν μπορείς βοήθησέ με.

Ο Χριστός του απάντησε:

-Τι σημαίνει αυτό το «αν μπορείς»; Για κείνον που έχει πίστη είναι όλα δυνατά. Δεν σου φταίνε οι άλλοι. Εσύ φταις. Μη φορτώνεις τα λάθη σου στους άλλους.

Απάντησε ο άνθρωπος:

-Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία.

Δηλαδή, θέλω να πιστεύω Θεέ μου. Αλλά σωστή πίστη δεν έχω. Βοήθησέ με σ’ αυτό το σημείο. Θεράπευσε και μένα από την απιστία μου, όπως θα θεραπεύσεις το παιδί μου. Ελέησέ με σ’ αυτή την ελεεινή κατάσταση που βρίσκομαι, να μην έχω όση πρέπει πίστη.

Θέμα γονιδίων η πίστη;

Μας παρουσιάζει λοιπόν το Ευαγγέλιο ένα θέμα, που όταν το αφήνουμε και φεύγει από την προσοχή μας, αδικούμε τον εαυτό μας. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι, είναι ότι θεωρούν την πίστη, κάτι το ανάλογο με τα ξανθά μαλλιά, με τα γαλανά μάτια και με την όψη του προσώπου τους. Που ο καθένας έχει κληρονομήσει, είτε το θέλει είτε όχι από τους προγόνους του. Και φτάσαμε όταν λέμε, «αυτός έχει πίστη, εκείνος δεν έχει», να εννοούμε την πίστη σαν κάτι το κληρονομικό, σαν κάτι που δεν εξαρτάται από εμάς.

Όχι αδελφοί, δεν είναι έτσι με την πίστη. Η πίστη είναι κάτι το οποίο το καλλιεργούμε. Ο καθένας όσο θέλει. Είναι σαν την αγάπη και σαν την καλωσύνη. Δεν είναι ζήτημα χαρακτήρος. Θέλεις; Αποκτάς. Δεν θέλεις; Γίνεσαι θηρίο. Την πίστη λοιπόν, δεν την βρίσκει κανείς στο δρόμο. Την φτειάχνει, όπως φτειάχνει και όλες τις άλλες αρετές του.

Μας λέει ο Χριστός: Το χειρότερο και το πιο μισητό πράγμα στο Θεό είναι η έλλειψη πίστεως. Είπε στους μαθητές Του: «Θα πάτε και θα κηρύξετε το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο. Όπου σας ακούσουν, η ευλογία μου με τα δυό χέρια μου θα λέγαμε σήμερα. Αν δεν δώσουν σημασία στα λόγια σας και δεν πιστεύσουν... Τινάχτε φεύγοντας τα παπούτσια σας από την σκόνη τους. Γιατί καλύτερα θα ήταν, να ήταν Σόδομα και Γόμορρα, παρά να μην έχουν πίστη». Τα Σόδομα και τα Γόμορρα, μπορεί να συγχωρηθούν. Εκείνοι που δεν έχουν πίστη δεν θα συγχωρηθούν. Δηλαδή ο άνθρωπος που άκουσε τον λόγο του Θεού, το κήρυγμα περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και δεν φρόντισε να πιστεύει, αυτός δεν θα συγχωρηθεί. Θα λέγαμε: Μα γιατί τόση αυστηρότητα; Στο σκοτάδι είναι ο ταλαίπωρος. Ναι. Αλλά είναι ηθελημένα στο σκοτάδι. Γιατί ακούγοντας ένας άνθρωπος ότι ο Θεός κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος για μας, πρέπει να σοβαρεύεται. Πρέπει να ψάχνει να δει πώς θα επωφεληθεί. Και ακούγοντας ότι ο Χριστός έκανε θαύματα και ότι οι άγιοί Του κάνουν θαύματα, πρέπει να ανοίγει τα μάτια του για πιστεύσει.

Χρειάζεται προσπάθεια

Σήμερα μας έχουν καταπλήξει τα θαύματα του αγίου Νεκταρίου. Πέθανε το 1920. Ήταν άνθρωπος που οι πατεράδες μας τον γνώρισαν. Στην Κέρκυρα είναι το λείψανο του αγίου Σπυρίδωνος. 1600 χρόνια άφθαρτο. Κάθε τόσο κάνει θαύματα. Και στην Κεφαλληνία το λείψανο του αγίου Γερασίμου. Άφθαρτο! Ολόκληρο. Στην Εύβοια είναι το λείψανο του αγίου Ιωάννου του Ρώσσου. Ζεστό ακόμη. Παρότι έχει κοιμηθεί εδώ και 200 χρόνια. Και κάνει θαύματα.

Τι μας λέει αυτό; Μας λέγει ότι ο Θεός ζει. Και ο Θεός είναι πάντοτε παρών για κείνους που πιστεύουν. Μα ο Θεός έχει όλους τους ανθρώπους παιδιά του. Τους θέλει όλους με πίστη δυνατή. Όμως δεν προσπαθούν όλοι σοβαρά να δυναμώσουν την πίστη τους.

Θα πούμε ένα παράδειγμα από την σημερινή εποχή: Φροντίζουν οι νεαροί να αποκτήσουν γεροδεμένο σώμα κάνοντας γυμναστική και ασκήσεις. Και το κατορθώνουν με τον κόπο τους. Το ίδιο κατορθώνουν τα παιδάκια και μαθαίνουν με κόπο πολύ τόσα μαθηματικά, και αργότερα τόσες επιστήμες, τόσες τέχνες. Πώς; Με την καλή προσπάθεια. Έτσι και ο κάθε άνθρωπος με την καλή του προσπάθεια αποκτάει την ορθή πίστη στον Θεό. Πιο συγκεκριμμένα την αποκτάει με την υπακοή στο λόγο του Θεού.

Παράδειγμα. Λέει ο Χριστός: Κάθε πρωί και κάθε βράδυ να με χαιρετάτε. Να κάνετε μία μικρή προσευχή. Κάθε πρωί λοιπόν που ξυπνάω, χαιρετάω τον Χριστό. «Χριστέ μου, καλημέρα». «Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος... Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος... Έλα Χριστέ μου κοντά μου. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς...».

Κάνω την προσευχή μου και τι γίνεται; Ο Χριστός έρχεται στο μυαλό μου και στην καρδιά μου και φωτίζει νου και καρδιά. Να ένα μεγάλο πράγμα. Δεύτερο παράδειγμα: Περνάμε την μεγάλη Τεσσαρακοστή. Και ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την αγία Ανάσταση. Να κοινωνήσουμε, να την γιορτάσουμε αξίως. Ετοιμαζόμαστε και νηστεύουμε, για να φτάσουμε στα πάθη του Χριστού. Όταν νηστεύω λέγω: Χριστέ μου, Παρασκευή σήμερα, σταυρώθηκες για μας. Να σταυρώσω και εγώ λιγάκι τις κακές επιθυμίες μου. Δεν είναι ανάγκη να ανοίγω το στόμα μου για όλων των ειδών τα φαγητά.

Νήστευσε αδελφέ λιγάκι εις δόξαν Χριστού. Για να έλθει το έλεός Του στο νου μας, στη ζωή μας, στην οικογένειά μας. Και νηστεύοντας με αυτό τον τρόπο, τι κάνω; Πατάω το θέλημά μου, την όρεξη, την διάθεσή μου. Και πατώντας το θέλημά μου από υπακοή στον Χριστό, για την δόξα του Χριστού, τι γίνεται; Η πίστη που είχα προηγουμένως ενώ ήταν καλαμάκι τώρα γίνεται τσιμεντοκολώνα.

Και αν ο άνθρωπος αγωνιστεί κάνει και κάτι άλλο. Σαν τι άλλο; Αισθάνομαι κακία εναντίον κάποιου. Μα η κακία είναι του διαβόλου. Ο Χριστός συνέστησε να έχουμε αγάπη. Και μας είπε: Νικήστε το μίσος και την κακία εναντίον των άλλων. Συγχωρείστε τους. Αν συγχωρείτε τους εχθρούς σας, τότε εγώ θα σας αγαπάω τόσο πολύ, που θα σας έχω παιδιά μου. Τι κάνει ο άνθρωπος όταν νικάει αυτό το πάθος της κακίας εναντίον του άλλου; Κάνει την πίστη του όχι απλώς τσιμεντοκολώνα, αλλά βουνό. Ο Θεός θα τον ευλογήσει χιλιαπλάσια.

Και αν αποφασίσει να κάνει κάτι παραπάνω; Δηλαδή; Να. Παίρνει και διαβάζει το Ευαγγέλιο. Ή οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Εκκλησίας. Τότε δεν κυβερνιέται πια από το «μου είπες, σου είπα, φαντάστηκα, υποψιάστηκα, νόμισα». Αλλά κυβερνάει τη ζωή του με βάση τον λόγο του Θεού, που είναι η αλήθεια. Γι’ αυτό, ας μη διστάσουμε να το πούμε: Εκείνοι που δεν προσεύχονται, εκείνοι που δεν νηστεύουν, εκείνοι που δεν φροντίζουν να κυριαρχούν επάνω στα πάθη τους, ζημιώνουν τον εαυτό τους. Και ενώ είχαν τυχόν πίστη γερή την εξανεμίζουν. Όπως συμβαίνει μερικές φορές να έχουμε περιουσία και ζώντας άσκοπα να την εξανεμίζουμε. Ο Θεός, να μας δίνει τον φωτισμό να αγωνιζόμαστε να αποκτάμε πίστη.

Χωρίς πίστεως, αδύνατον ευαρεστήσαι

Αφού ο Χριστός θεράπευσε το παιδί που είχε το δαιμόνιο, πήγαν οι μαθητές και του είπαν:

-Χριστέ μου, γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το θεραπεύσουμε; Γιατί;

Τους απάντησε ο Χριστός:

-Επειδή και σεις δεν έχετε πίστη.

Μα δεν είχαν πίστη οι μαθητές; Δεν είχαν όση έπρεπε. Αν οι μαθητές είχαν λίγη πίστη, εμείς τι να πούμε;

Ναι, εμείς έχουμε λιγότερη πίστη. Πρέπει να το παραδεχθούμε, ότι είμαστε κακομοίρηδες στην πίστη και ότι κινδυνεύουμε μια ημέρα να αποκοπούμε εντελώς σαν φύλλα ξερά, φθινοπωρινά, από το δένδρο και να πέσουμε.

Μα ο Χριστός είναι η ζωή. Ή είμαστε κοντά Του, ή καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί. Γιατί όποιος ζήσει και πάει στην κόλαση καλύτερα να μην είχε γεννηθεί. Γι’ αυτό μας λέγει η Αγία Γραφή ότι πρέπει οπωσδήποτε να φροντίζουμε να εδραιώνουμε την πίστη μας. Γιατί «χωρίς πίστεως, αδύνατον ευαρεστήσαι» (Εβρ. 11, 6). Όποιος δεν έχει λίγη πίστη και δεν την δυναμώνει κάθε ημέρα, να μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο, πώς θα κάνει έργα ευάρεστα στο Θεό; Πώς θα ελεηθεί;

Το πρώτο στη ζωή μας είναι να καλλιεργήσουμε και να αυξάνουμε όσο μπορούμε περισσότερο την πίστη στον Χριστό. Γιατί λέει ο απόστολος Πέτρος: «Όποιος επικαλείται το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θα σωθεί» (Πραξ. 2, 21). Τι μεγαλύτερο μπορούμε να περιμένουμε; Δηλαδή, λέει ο απόστολος, αν έχεις πίστη, θα πεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ με τον αμαρτωλό». Και θα σε ελεήσει.

Θα έλθει η ώρα που θα φεύγεις από τον κόσμο αυτό, και θα πεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, πάρε το πνεύμα μου», και θα κατεβεί να σε παραλάβει, να σε αγκαλιάσει, όπως κατέβηκε και παρέλαβε την Παναγία. Τι καλύτερο από αυτό;

Να καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, για να πλουτίζουμε σε πίστη, καλωσύνη, αγάπη, ταπείνωση, υπακοή. Να πολεμούμε τα πάθη μας, για να έχουμε καρδιά και νου ανοικτά, να επικαλούμεθα τον Χριστό να μας οδηγεί στη σωτηρία. Αμήν.-

Πηγή: Ι. Μ. Προφ. Ηλιού