Αντίδωρο μνήμης
Έξι χρόνια πέρασαν από την προς Κύριον εκδημία σου, Γέροντα, αλλά η παρουσία σου παραμένει έντονη στην ζωή μας. Έκανες τόσα,για όλους, εμάς, τα οποία είναι αδύνατον ο χρόνος να τα σβήσει. Αν και πολλές φορές, ανθρωπίνως, δεν σε καταλαβαίναμε, εσύ συνέχιζες να μας αγκαλιάζεις με την αγάπη σου.
Είναι δύσκολο για ένα παιδί να κατανοήσει ακριβώς τον πατέρα του. Δείχνει μόνο εμπιστοσύνη, γιατί είναι πατέρας και ό,τι κάνει είναι από αγάπη.
Η αγάπη σου, η μεγάλη, η πατρική στοργή σου, μας σκέπαζε, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουμε. Αυτή, όμως, μας σκέπαζε!
Αντιδρούσαμε συχνά στα λόγια σου. Η αντίδραση, όμως, αυτή πήγαζε από την δική μας, εσωτερική σιγουριά της αγάπης σου για όλους εμάς. Αν δεν μας αγαπούσες, θα νιώθαμε σαν το έρημο πουλί, το τρομαγμένο, το οποίο αναζητά λίγο στοργή.
Η σιωπή σου μας δίδασκε, παρά την αντίδρασή μας... «γιατί δεν μιλάς», σου φωνάζαμε. Η αγάπη σου, όμως, μας σκέπαζε, χωρίς, συχνά, να το καταλαβαίνουμε. Αυτή, όμως, μας σκέπαζε.
Η φωνή σου σαν χάδι διαπερνούσε, μέσω της ακοής, την καρδιά μας, εμπνέοντάς μας σιγουριά και βεβαιότητα, η οποία θα μας στήριζε σε όλη την διάρκεια της ζωής μας. Εμείς μπορεί να μην το καταλαβαίναμε, αυτή όμως μας στήριζε.
Η πίστη σου στον Θεό και η αγάπη σου για την Παναγιά σε είχαν μετατρέψει σε δοχείο που ξεχείλιζε η χάρη. Αγκάλιαζες τους πάντες και μας γέμιζες χάρη, η οποία ήταν σκέπη στην ζωή μας. Εμείς αν και δεν το καταλαβαίναμε, αυτή όμως μας σκέπαζε.
Πατέρα μας πνευματικέ, Γέροντά μας, έξι χρόνια πέρασαν από την στιγμή που ο καλός Θεός αποφάσισε να σε πάρει κοντά Του. Έκλεισες τα μάτια του σώματος για να μας βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου.
Έξι χρόνια σωματικής απουσίας, αλλά η αγάπη σου καλύπτει το κενό. Η απουσία σου είναι παρουσία συνεχής στην ζωή μας μέσα από την αγάπη σου. Αυτό μας δίδαξες μέσα από την ζωή σου.
Ίσως δεν σε καταλαβαίναμε κάποιες φορές, εξαιτίας του εγωισμού μας, τώρα όμως αποκαλύφθηκες μέσα στην καρδιά μας.
Η αγάπη σου, η στοργή σου, η έννοια σου, η αγωνία σου, ο πόνος σου, η ανάσα σου, το χαμόγελό σου, όλα μας μιλούσαν. Μιλούσαν καρδιακά. Μας δίδασκες την πνευματική ζωή, γνωρίζοντας ότι συχνά δεν σε καταλαβαίναμε, εσύ όμως χάραζες τα λόγια σου μέσα στην καρδιά μας. Μας άφησες παρακαταθήκη την αγάπη σου.
Μεγάλη η ευθύνη, μεγαλύτερη η ευλογία.
Μας χάραξες την πορεία, μας έδειξες τον μονόδρομο της αγάπης που οδηγεί με ακρίβεια στην σωτηρία.
Γέροντα, δέξου αυτά τα λόγια ως μικρό αντίδωρο υιικής αγάπης των παιδιών σου στην μνήμη του Πατέρα τους.
Αιωνία σου η μνήμη!
+αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος της Ι. Μονής του Εσφιγμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου