Ατομικές ελευθερίες σε σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία - Σοφία Καυκοπούλου

Ατομικές ελευθερίες σε σχέση 

με την εκπαιδευτική διαδικασία

γράφει η Σοφία Καυκοπούλου

Αντικρουόμενες είναι τις τελευταίες ημέρες οι απόψεις σχετικά με την επιστροφή των μαθητών στα θρανία, μετά την καραντίνα. Ήδη για τους μαθητές της Γ Λυκείου, τα σχολεία άνοιξαν την περασμένη Δευτέρα, ενώ έπονται οι μαθητές των μικρότερων τάξεων. Αρκετοί γονείς φοβούνται να στείλουν τα παιδιά τους πίσω στα σχολεία καθώς θεωρούν ότι ο κίνδυνος να νοσήσουν τα ίδια, αλλά κυρίως τα ευπαθή μέλη των οικογενειών τους, είναι μεγάλος. Βέβαια, η αναπλήρωση του εκπαιδευτικού κενού, στο μικρό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την οριστική λήξη του ακαδημαϊκού έτους είναι τόσο δύσκολη, που πολλοί εκφράζουν την άποψη ότι δεν θα έχει ουσιαστική συμβολή στις γνώσεις των παιδιών.

Φυσικά, στον αντίποδα, για αρκετούς γονείς έστω και μια μικρή επιστροφή στην μαθητική κανονικότητα, δίνει πνοή ανακούφισης, καθώς κάποιοι εξ αυτών εργάζονται και αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα έχοντας τα παιδιά στο σπίτι, ενώ ακόμη βλέπουν αυτή την επιστροφή, ως τρόπο κατανόησης για τα ίδια, μιας νέας πραγματικότητας.

Συνεπώς, τα παιδιά επιστρέφοντας στο σχολείο, καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, να φερθούν υπεύθυνα και να πάρουν μαθήματα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Ωστόσο, μεγάλη συζήτηση προέκυψε σχετικά με το αν το ενδεχόμενο τηλεκπαίδευσης θα είναι ωφέλιμο ή αν ουσιαστικά καταστρατηγεί τις ατομικές ελευθερίες της πιο ευάλωτης μερίδας που είναι τα παιδιά. Σε κάποιες χώρες ήδη εφαρμόστηκε ως τρόπος διδασκαλίας, αλλά πολλοί γονείς στην χώρα μας διατηρούν επιφυλάξεις για την έκθεση των παιδιών τους σε μη σχολικό περιβάλλον.

Κάπου εδώ όμως, οφείλουμε να ενσκύψουμε στον ουσιώδη σκοπό της εκπαίδευσης που δεν είναι η στείρα γνώση αλλά η ενδυνάμωση της σκέψης ώστε να χτιστεί μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Οι επιφυλάξεις των γονέων σχετικά με τις ελευθερίες των παιδιών τους και την ασφάλειά τους είναι λογικές και απολύτως σεβαστές. Αλλά το πρωταρχικό μέλημα ενός υγιούς εκπαιδευτικού οικοδομήματος και μιας σωστά δομημένης κοινωνίας, είναι ακριβώς η κατανόηση των ελευθεριών, η καλή χρήση τους και η απρόσκοπτη άσκησή τους. Πρόκειται λοιπόν για μια συζήτηση που δεν αρμόζει να απασχολεί μόνο στη δεδομένη χρονική στιγμή και με μόνη αφορμή την τηλεκπαίδευση και τον κίνδυνο του διαδικτύου, αλλά έχει λόγο ύπαρξης κυρίως όταν παγιωθεί η κανονικότητα που γνωρίζουμε.