Τρεις μήνες μετά το εξιτήριο από την κλινική covid 19 - π. Παύλος Παπαδόπουλος

Εκείνος που όλη του την ζωή πήγαινε όπου ήθελε με τα πόδια, έτρεχε, κολυμπούσε… και ξαφνικά καθηλώνεται πάνω στο κρεβάτι χωρίς να του φτάνει το οξυγόνο, με πλήρη ακινησία, πυρετό και φοβερό βήχα, ανήμπορος να αυτοεξυπηρετηθεί, για πάνω από ένα μήνα· μπορεί να νιώσει το πόσο μεγάλο αγαθό είναι να μπορείς να κινείσαι, να αναπνέεις, να μπορείς να κοιμηθείς χωρίς το φόβο ενός ξυπνήματος με σπασμούς στους πνεύμονες. 
 
Μόνο όταν χάσεις κάτι που ίσως θεωρείς δεδομένο στη ζωή σου, μπορείς να το εκτιμήσεις σωστά και να δεις πόσο πολύτιμο είναι.
 
Όσοι δεν πέρασαν παρόμοιες καταστάσεις δεν μπορούν να καταλάβουν. Δεν μπορούν γιατί δεν έχουνε το βίωμα της παραλυσίας, το βίωμα της έλλειψης του οξυγόνου, το βίωμα να τα κάνεις επάνω σου ξανά και ξανά, το βίωμα της μοναξιάς.
 
Γι’ αυτό δεν παίρνω πλέον τίποτα ως δεδομένο. Περπατώ και μου φτάνει για να χαμογελώ, αναπνέω χωρίς δυσκολία και δοξολογώ το Θεό.
 
Έχει παράξενους τρόπους ο Θεός για να μας μιλήσει, για να μας ξυπνήσει.
Εύχομαι κανείς να μην ζήσει εκείνα που έζησα.
 
Κι αν επιτρέψει ο Θεός να τα ζήσει να είναι περαστικά· διότι οι περισσότεροι που πέρασαν τον βαθμό ασθένειας που βίωσα, τελικά δεν βγήκαν ζωντανοί από τις πτέρυγες του COVID-19.
 
Δεν μπορώ πλέον να ακούω ανθρώπους που παραπονιούνται γιατί δεν πήγανε διακοπές, ή επειδή δεν μπορούν να πάνε σε club, ή επειδή δεν πήρανε προαγωγή, ή επειδή δεν έχουνε λεφτά για ένα καινούργιο αμάξι ή κινητό.
 
Ναι, δεν τους αντέχω πλέον αυτούς τους ανθρώπους. Ζούνε μέσα στις ευλογίες της ζωής και αυτοί ψάχνουν αιτίες για παράπονα και μιζέρια. Γι’ αυτό και φεύγω μακρυά τους χωρίς συζήτηση και αντιπαράθεση και εύχομαι να καταλάβουν την λάθος στάση ζωής τους πριν κάποια σκληρή δοκιμασία τους συνεφέρει.
 
Ναι δεν μας πάνε όλα καλά. Και τι έγινε όμως; Τουλάχιστον μπορείς να πας τουαλέτα μόνος σου, να κάνεις μπάνιο, να φας χωρίς αναγούλες, ν’ανασάνεις! Σου φαίνεται λίγο; Πιστέψτε με, δεν είναι λίγο.
 
Ζήστε μ’αυτά που έχετε, εκτιμώντας κάθε στιγμή με τους δικούς σας. Και μην επιτρέψετε τον εαυτό σας να γίνει άπληστος μέσα στις σχέσεις του, στα αγαθά, στα αξιώματα…
 
Γιατί ο άπληστος γίνεται σαν το θηρίο που ορμά προς τον γκρεμό.
 
Υ.Γ. Τρεις μήνες από το εξιτήριο (5 Μαΐου 2021)
 

 π. Παύλος Παπαδόπουλος