.png)
- Γιατί κάποιοι άνθρωποι συχνά υποφέρουν χωρίς
να φταίνε; Το επιτρέπει για κάποιο λόγο ο Θεός;
- Θέτετε το μεγάλο ερώτημα του
πόνου. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε απάντηση, ούτε επιστημονική ούτε
θεολογική. Αν χρησιμοποιούσα μια μεταφορική εικόνα, θα έλεγα ότι υπάρχει ένα
ύφασμα με ένα σχέδιο ζωγραφισμένο επάνω και εμείς βλέπουμε την από κάτω πλευρά
μόνο. Όταν θα πάμε από την άλλη πλευρά, θα δούμε το σχέδιο που υπάρχει.
Στη Βασιλεία του Θεού θα καταλάβουμε το νόημα που υπάρχει σε όλα αυτά που βλέπουμε. Έως τότε, αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι αδικούνται σε αυτή τη ζωή και μετατρέπουμε ως χριστιανοί την αδικία αυτή σε ευκαιρία αγάπης. Πως θα μπορέσουμε να απαλύνουμε τον πόνο τους.
Όταν έχουμε δυσκολία να κατανοήσουμε γιατί πονάμε στη ζωή μας, πρέπει να σκεφτόμαστε το Σταυρό του Χριστού. Δεν είναι διανοητική απάντηση, αλλά βιωματική, υπαρξιακή, αφού ο άνθρωπος έχει συμμετοχή στα πάθη του Χριστού, άρα και στην ανάστασή Του. Όσοι ένιωσαν έτσι, σταμάτησαν να ψάχνουν την απάντηση. Ζουν μαζί με τον Χριστό.
π. Βασίλειος Θερμός
1 σχόλιο:
«Γιὰ νὰ πάη κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο,
πρέπει νὰ φάη πολλὰ πικρὰ ἐδῶ,
νὰ ἔχη τὸ διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στὸ χέρι».
(Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορεἰτης))
Εὐχαριστοῦμε τόν π. Βασίλειο γιά τήν ἀνωτέρω πνευματικά ὡφέλιμη καί λίαν ἐποικοδομητική ἀνάρτηση σχετικά μέ τόν πόνο, τίς ἀδικίες ἀλλά καί τό κάθε κακό πού μᾶς βρίσκει σέ αὐτή τή ζωή καθώς καί τόν τρόπο ἀντιμετώπισής του.
Ἐπειδή θεωρῶ πώς τό ἐν λόγω θέμα, ἀπασχολεῖ σχεδόν στό σύνολο τούς πιστούς χριστιανούς -ποιός ἄραγε δέν ἔχει γευτεῖ στή ζωή του κάποια θλίψη- ἄς μοῦ ἐπιτρέψει ὁ σεβαστός π. Βασίλειος νά ἐπιμείνω καί νά παραθέσω ὀλίγα τινά ἀπό τά λεχθέντα ἑνός σύγχρονου ἁγίου, τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο, οἱ θλίψεις πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά συμβοῦν καί νά περάσουμε στή ζωή μας, εἴτε φταῖμε εἴτε δέν φταῖμε, εἶναι ἕνα «λαμπικάρισμα πνευματικὸ» πού μᾶς βοηθᾶ νά πλησιάσουμε τό Θεό γι’αὐτό καί πρέπει νά τίς δεχόμαστε ὡς δῶρα Του καί δέν πρέπει νά γογγύζουμε ἀλλά τοὐναντίον νά Τόν εὐχαριστοῦμε γι’αὐτές.
Ἀπό τό βιβλίο: ΛΟΓΟΙ Δ΄ «Οἰκογενειακή Ζωή», ἔκδοση
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002
ἀποσπασματικά μεταφέρω:
«Ὁ Καλὸς Θεὸς οἰκονομάει γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρὸ ἀνάλογο μὲ τὴν ἀντοχή του, ὄχι γιὰ νὰ βασανιστῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνεβῆ ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν Οὐρανὸ – γιατὶ στὴν οὐσία ὁ σταυρὸς εἶναι σκάλα πρὸς τὸν Οὐρανό.
Ἂν καταλάβουμε τί θησαυρὸ ἀποταμιεύουμε ἀπὸ τὸν πόνο τῶν δοκιμασιῶν, δὲν θὰ γογγύζουμε, ἀλλὰ θὰ δοξολογοῦμε τὸν Θεὸ σηκώνοντας τὸ σταυρουδάκι ποὺ μᾶς χάρισε, ὁπότε καὶ σὲ τούτη τὴν ζωὴ θὰ χαιρώμαστε, καὶ στὴν ἄλλη θὰ ἔχουμε νὰ λάβουμε καὶ σύνταξη καὶ «ἐφάπαξ».
Ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ἐξασφαλισμένα κτήματα ἐκεῖ στὸν Οὐρανό.
Ὅταν ὅμως ζητοῦμε νὰ μᾶς ἀπαλλάξη ἀπὸ μιὰ δοκιμασία, δίνει αὐτὰ τὰ κτήματα σὲ ἄλλους καὶ τὰ χάνουμε.
Ἐνῶ, ἂν κάνουμε ὑπομονή, θὰ μᾶς δώση καὶ τόκο.
Εἶναι μακάριος αὐτὸς ποὺ βασανίζεται ἐδῶ, γιατί, ὅσο πιὸ πολὺ παιδεύεται σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιὰ τὴν ἄλλη, ἐπειδὴ ἐξοφλᾶ ἁμαρτίες.
Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὰ «τάλαντα», ἀπὸ τὰ χαρίσματα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός.
Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὄχι ἕναν σταυρὸ ἀλλὰ πέντε.
Μιὰ ταλαιπωρία ἢ ἕνας θάνατος μαρτυρικὸς εἶναι καὶ καθαρὸς μισθός.
Γι᾿ αὐτὸ σὲ κάθε δοκιμασία νὰ λέμε: «Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατὶ αὐτὸ χρειαζόταν γιὰ τὴν σωτηρία μου».
...............
Ὁ Καλὸς Θεὸς μὲ τὶς δοκιμασίες παιδαγωγεῖ σὰν καλὸς Πατέρας τὰ παιδιά Του, ἀπὸ ἀγάπη, ἀπὸ θεία καλωσύνη, καὶ ὄχι ἀπὸ κακότητα οὔτε ἀπὸ κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατὶ θέλει νὰ ἐπιστρέψουν κοντά Του.
Ἐπειδὴ δηλαδὴ θέλει νὰ σώση τὰ πλάσματά Του καὶ νὰ κληρονομήσουν τὴν οὐράνια Βασιλεία Του, ἐπιτρέπει τὶς δοκιμασίες, γιὰ νὰ παλέψη ὁ ἄνθρωπος, νὰ ἀγωνισθῆ καὶ νὰ δώση ἐξετάσεις στὴν ὑπομονὴ στοὺς πόνους, ὥστε νὰ μὴν μπορῆ νὰ Τοῦ πῆ ὁ διάβολος: «Πῶς τὸν ἀνταμείβεις αὐτὸν ἢ πῶς τὸν σώζεις, ἀφοῦ δὲν κοπίασε;».
Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν ἐνδιαφέρει αὐτὴ ἡ ζωή, ἀλλὰ ἡ ἄλλη.
Πρῶτα μᾶς φροντίζει γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ καὶ ὕστερα γι᾿ αὐτήν.
...............
Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; «Ὃν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει» (Παρ. 3, 12).
...............
Τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι κοντά Του καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καλὴ διάθεση, ἂν σφάλουν λίγο, τοὺς δίνει ἕνα σκαμπιλάκι καὶ ἐξοφλοῦν ἤ, ἂν τοὺς δώση περισσότερα σκαμπίλια, ἀποταμιεύουν.
Σ᾿ ἐκείνους πάλι ποὺ εἶναι μακριά Του δίνει χρόνια, γιὰ νὰ μετανοήσουν.
Γι᾿ αὐτὸ βλέπουμε κοσμικοὺς ἀνθρώπους νὰ κάνουν σοβαρὲς ἁμαρτίες καὶ παρ᾿ ὅλα αὐτὰ νὰ ἔχουν ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ νὰ ζοῦν πολλὰ χρόνια, χωρὶς νὰ περνοῦν δοκιμασίες.
Αὐτὸ γίνεται κατ᾿ οἰκονομίαν Θεοῦ, γιὰ νὰ μετανοήσουν.
Ἂν δὲν μετανοήσουν, θὰ εἶναι ἀναπολόγητοι στὴν ἄλλη ζωή.»
Μέ ἐκτίμηση καί σεβασμό.
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου