«ΚΑΤΑΒΑΙΝΟΝΤΩΝ ΑΥΤΏΝ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

«ΚΑΤΑΒΑΙΝΟΝΤΩΝ  ΑΥΤΏΝ»

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

        «Και μεθ’ ημέρας εξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον, και Ιάκωβον, και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, και ανεβαίνουν ψηλά στο βουνό-«Θαβώρ». Και αστραποβόλησε εκεί μπρος στα έκθαμβα μάτια τους κάτι -«καθώς ηδύναντο», όση θα άντεχαν- από τη θεία του λαμπρότητα και δόξα, αυτήν που έκρυβε στην ανθρωπότητα του επιμελώς! Και συνομίλησε με Μωυσή και Ηλία! Κι επισφράγισε από εξωκόσμια φωτεινή νεφέλη ο Πατέρας με τρομακτικά επιβλητική σύσταση-φωνή: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός! Ο εκλεκτός μου! Αυτόν να ακούτε»!

      Στο ενδιάμεσο, ο Πέτρος γοητευμένος από το υπέροχο υπερκόσμιο σκηνικό, μόλις που πρόλαβε, πρότεινε και είπε : «Κύριε είναι ωραία να μείνουμε εδώ … Να κάνουμε αν θέλεις τρεις σκηνές μια για Σένα, μια για το Μωυσή, και μια για τον Ηλία». Γιατί ως ν’ αποσώσει πλησίασε και τους άγγιξε διακριτικά ο Χριστός. «Σηκωθείτε», ώρα να κατεβαίνουμε, δηλαδή. Σηκώνουν τα μάτια, και δεν βλέπουν άλλο, παρά μόνο τον Ίδιο, όμοια όπως όταν ανέβαιναν, άνθρωπο απλό! Δάσκαλο, φίλο, και αδελφό! Που, κατηφορίζοντας ακούν να τους εντέλλεται ρητά : «Μην πείτε σε κανέναν αυτό που είδατε, ώσπου να αναστηθεί ο Υιός του ανθρώπου από τους νεκρούς»! Τουτέστιν, κατεβαίνω, γιατί το χρέος είναι να προηγηθεί  ο Σταυρός!

      Προσθέστε εδώ το άλλο. Τότε που ο Πέτρος στο όνομα όλων ομολόγησε πως γι αυτούς ο Χριστός είναι «ο Μεσσίας ο Υιός του αληθινού Θεού» ! Και επαινέθηκε υπερβαλλόντως γι αυτό. Πλην όταν στη συνέχεια ο Χριστός χωρίς περιστροφές τους είπε πως δεν αργεί η ώρα που θα σταυρωθεί, κι ο Πέτρος τον πήρε ιδιαιτέρως, και ας πούμε έτσι τον κατσάδιασε. «Θεός φυλάξοι, Κύριε ! Να μη σου συμβεί αυτό». Τότε ο Ιησούς γύρισε και του είπε. «Φύγε από μπροστά μου σατανά. Εσύ μου γίνεσαι εμπόδιο…» Με άλλα λόγια και απλά. Κανένα καλό, καμιά ανάσταση και αλλαγή δε θα έρθει αν πρώτα δεν ανέβω στο Σταυρό !

******   ***   ******

      Σερφάροντας, λοιπόν, σε «Αναστάσιο» σήμερα λίγο μετά τον εκκλησιασμό έπεσα στο θαυμάσιο τίτλο της ανάρτησης του Μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ Νεκτάριου -λίαν αγαπητού από τα χρόνια Καλλίνικου- Ιγνάτιου στο Ράδιο «Πειραϊκή Εκκλησία» : «Μη ζητάτε να μείνετε στο Θαβώρ»! Τίτλο που κομίζει μήνυμα πηγαίο, αυθεντικό, και συγκλονιστικό για τη γιορτή της Θείας Μεταμόρφωσης του Χριστού! Ιδιαίτερα σ’ αυτή την τραγική, χαώδη, κι ας το πούμε έτσι, όχι χωρίς ευθύνη και ενοχή ημών των χριστιανών από- ή μετά χριστιανική εποχή! Αντιστρέφει το θεολογικό διονυσιασμό και το διθυραμβικό κυμβαλισμό των τελευταίων χρόνων! Και, προσγειώνει ακριβώς σ’ αυτό που και είναι ο Χριστός, και θέλει από, και αναθέτει στους δικούς του-εκκλησιαστική και θεολογική ηγεσία συνάμα και πιστό λαό! Δηλαδή, ουσιαστική, δυναμική, θυσιαστική παρουσία και δράση μέσα στον κόσμο και τη ζωή! «Μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προϊσταθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι»-Τιτ.3,14.

      Πράγμα που αν κρίνει κανείς από το λεγόμενο μοναχής Γαβριηλίας. «Ο κόσμος-γράψτε, όλοι εμείς οι πιο πάνω- θέλει την Ανάσταση, αλλά αρνείται τον-προσωπικό- Γολγοθά». Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο : «Ζητάμε να μείνουμε στο Θαβώρ». Προτιμούμε ένα αραξοβόλι σε κάποιο υποκατάστατο Γολγοθά !

     Και μην αρχίσει κανείς εδώ ν’ απαριθμεί, αυτό και τούτο, και το άλλο, ιερές ακολουθίες, αγρυπνίες, αναγνώσματα ιερά, καταφυγή σε μοναστήρια, άλλα συμπαρομαρτούντα, ωραία και άγια και καλά! Που όμως δεν καταλαβαίνουμε ότι ουσιαστικά αποτελούν χρεώσεις και κρατούμενα δωρεών του Χριστού στην αφεντιά μας για απόδοση συγκεκριμένης πράξης  αγάπης και συνακόλουθου μέσα στην κοινωνία και τον κόσμο καρπού!

      Ελπίζω πως καταλαβαινόμαστε αρκετά καλά! Και επειδή δεν έχω να πω άλλο τι, πέρα από την ευχή της ημέρας, «χρόνια πολλά, αδελφοί», κλείνω με Οδυσσέα Ελύτη, κι ο καθένας ας το ισοζυγιάσει σε χριστιανικά χρέη, μέτρα, και σταθμά :        

«Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή

για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

Θέλει νεκροί χιλιάδες να `ναι στους τροχούς

Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους».

Αθανάσιος Κοτταδάκης