«Τῶν Προπατόρων τὸ σύστημα, οἱ φιλέορτοι δεῦτε, ψαλμικῶς εὐφημήσωμεν, Ἀδὰμ τὸν Προπάτορα, Ἐνώχ, Νῶε, Μελχισεδέκ, Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ· μετὰ νόμον, Μωϋσῆν καὶ Ἀαρών, Ἰησοῦν, Σαμουὴλ καὶ Δαυΐδ· μεθ’ ὧν τὸν Ἡσαΐαν, Ἱερεμίαν, Ἰεζεκιήλ, καὶ Δανιὴλ καὶ τοὺς δώδεκα, ἅμα Ἠλιού, Ἐλισαῖον καὶ τοὺς ἅπαντας, Ζαχαρίαν καὶ τὸν Βαπτιστήν, καὶ τοὺς κηρύξαντας Χριστόν, τὴν ζωὴν καὶ ἀνάστασιν τοῦ γένους ἡμῶν».
Σήμερα, Κυριακή των Προπατόρων, τιμούμε τη μνήμη των κατά σάρκα συγγενών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως είναι οι πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
Καλούμαστε οι πιστοί να προετοιμαστούμε με τα ανάλογα πνευματικά εφόδια για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, δηλ. της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου», όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.
Επίσης, εορτάζουμε τη μνήμη του Οσίου Δανιήλ του Στυλίτου.
Ο Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης έζησε επί βασιλέων Λέοντος, Ζήνωνος και Βασιλίσκου. Αφιερώθηκε από τους δικούς του στο Θεό και στα πέντε του χρόνια βρέθηκε ήδη σε μοναστήρι. Κάποτε, σ’ ένα ταξίδι του, συνάντησε το Συμεών το Στυλίτη, πήρε την ευλογία του και αργότερα τη συμβουλή του να γίνει στυλίτης, να εγκατασταθεί δηλαδή σ’ ένα στύλο και εκεί επάνω να αγωνιστεί, με εγκράτεια, προσευχή και ταπείνωση, για την εξάλειψη των παθών και την απόκτηση περισσοτέρων αρετών.
Έλαβε από το Άγιο Πνεύμα το προορατικό χάρισμα, το οποίο διατηρούσε με πολλή διάκριση και σοβαρότητα. Επιτέλεσε πολλά θαύματα και ήταν σημαντική η συμμετοχή του στη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, το 451 μ.Χ.
Κοιμήθηκε σε ηλικία 80 χρονών, πλούσιος από καρπούς, τους οποίους παράγει η άσκηση των αρετών και που κατορθώνονται διά του Ιησού Χριστού.
Του Επισκόπου
Μεσαορίας Γρηγορίου
1 σχόλιο:
Για όσους θα ήθελαν περισσότερα υπάρχει και αυτό. Σειρά «Άνθη της Ερήμου»-έμπνευση και επιμέλεια μακαριστός π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος-Βιβλίο 4ο «Βίος Οσίου Δανιήλ του Στυλίτου», Εισαγωγικά-Νεοελληνική Απόδοση Αθανάσιος Κοτταδάκης, έκδοσις Ι.Μ.Βαρλαάμ Μετεώρων, Αθήνα 1972. Μερικές γραμμές από τον πρόλογο έχουν ως εξής. «Περιοχή άγνωστη σε μας τους χριστιανούς αυτής της εποχής και υποτιμημένη. Δουλεύουμε, βλέπετε την πίστη μας με το κεφάλι. Δεχόμαστε μοναχά όσα εισχωρούν από τη στενωπό του μυαλού μας, η καρδιά μας έχει παγώσει. Έτσι βολευόμαστε με τα ξυλοκέρατα της θετικοποιημένης «πίστης» μας και δεν το έχουμε καταλάβει.
Περιοχή γεμάτη μυστήριο, χάρη και θαύμα, ο χώρος και ο τρόπος της άσκησης ενός Στυλίτη. Εδώ έχουμε κάτι άλλο.Έχουμε κατάφαση στη ζωή της Εκκλησίας από μονοπάτι ασυνήθιστο, δύσκολο, και πολύ προσωπικό. Η κατάφαση αυτή είναι δύναμη ζωής και πνοή ελπίδας για όσους αποζητούν τη χάρη σαν αναγκαίο στοιχείο για την ύπαρξή τους …»-Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου