Νεκρολογία στον Παναγιώτη Σ. Μαρτίνη - Του Παναγιώτου Θ. Παπαθεοδώρου

Νεκρολογία στον Παναγιώτη Σ. Μαρτίνη

Του Παναγιώτου Θ. Παπαθεοδώρου 

Θεολόγου - επίτ. Δ/ντή Β/θμιας Εκπ/σης

Τη Δευτέρα, 28η Νοεμβρίου και ώρα 9η π.μ., εγκατέλειψε τα γήινα πορευόμενος προς την ουράνια Πατρίδα ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος Παναγιώτης Σ. Μαρτίνης, μια ξεχωριστή και πολύ αγαπητή φυσιογνωμία της Πάτρας για την προσφορά του στην Εκπαίδευση, στην Εκκλησία και γενικά στην κοινωνία.

Πόνεσε πολύ τον τελευταίο καιρό, τόσο από το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου Κατίνας Οικονόμου, όσο και από την εύθραυστη υγεία του. Συμπαραστάτες στον πόνο του και τη δοκιμασία του στάθηκαν τα δύο παιδιά του, ο Σπύρος και η Έρη με τις οικογένειές τους και οι δύο κυρίες που τον περιποιούντο.

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε στην Πάτρα. Οι γονείς του, Σπύρος και Ερασμία, άνθρωποι απλοί, εργατικοί και ευσεβείς συμπαραστάθηκαν με όλες τους τις δυνάμεις στο μοναχογυιό τους, να πετύχει στους στόχους της ζωής του. Ο εκλιπών την εγκύκλια μόρφωση ολοκλήρωσε σε σχολεία (Δημοτικό και Γυμνάσιο) των Πατρών, κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που πέρασε η πατρίδα μας στη δεκαετία 1940-1950.

Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, μαθητές Γυμνασίου όντας, στη Χριστιανική Εστία Πατρών και από τότε η γνωριμία μας και η φιλία μας έμεινε αδιατάρακτη. Μας απασχολούσε το ζήτημα των σπουδών μας μετά το Γυμνάσιο. Αποφασίσαμε να σπουδάσουμε Θεολογία και το κάναμε. Δώσαμε εξετάσεις στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είμαστε μεταξύ των επιτυχόντων. Επειδή τα οικονομικά μας δεν επαρκούσαν για τις σπουδές μας, εργαζόμαστε παράλληλα άλλοι στη Γραμματεία και άλλοι στο τυπογραφείο της «ΖΩΗΣ» μαζί με παλαιότερους συμφοιτητές μας. Παιδιά από τη επαρχία όλοι μας συνδεθήκαμε με φιλία, η οποία δεν ήταν πρόσκαιρη και συγκυριακή, αλλά σταθερή και ανιδιοτελής, καθόσον διαμέναμε και στο ίδιο φοιτητικό οικοτροφείο. Η συγκατοίκηση μάς βοήθησε να δανειζόμαστε τα συγγράμματα των καθηγητών μας είτε από συμφοιτητές του έτους μας, είτε από παλαιότερους. «΄Ετσι σπούδαζαν στη δεκαετία του 50 οι φτωχοί», έγραψε κάποιος για τις δυσκολίες των σπουδών της εποχής εκείνης. Οι δυσκολίες δεν μας κατέβαλαν, δε μας λιγοκάρδισαν, αντίθετα μας έκαναν ανθεκτικούς και δυνατούς και μας προετοίμαζαν για τα χειρότερα.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μας και τη λήψη του Πτυχίου, καθώς και την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων καθένας μας χάραξε το δικό του δρόμο. Ο Παναγιώτης πετυχαίνοντας μια υποτροφία για την Ιταλία, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποντιφικό Ινστιτούτο Ανατολικών σπουδών του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου Ρώμης. Από το ίδιο Ινστιτούτο αναγορεύτηκε και Διδάκτορας στον τομέα της Πατερικής και Ασκητικής Γραμματείας.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Ρώμη βοήθησε με τις γνωριμίες του στην επιστροφή στην Πάτρα της κάρας του Πολιούχου μας Αγίου Ανδρέου. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών του στη Ρώμη ο εκλιπών γνωρίστηκε και με τον Ιεροδιάκονο τότε και αργότερα Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, με τον οποίο διατήρησε άριστες υιικές σχέσεις μέχρι το τέλος της ζωής του. Μάλιστα υπήρξε μέλος της συνοδείας του Παναγιώτατου σε επίσκεψή του στη Μ. Ελλάδα (ΚαλαβρίαΣικελία). Τις εντυπώσεις από την επίσκεψη αυτή περιέλαβε ο Παναγιώτης στο βιβλίο του «Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στη Μεγάλη Ελλάδα».

Τον Αύγουστο του 2004 ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος του απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Ιερομνήμονα της Αγίας και μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και στις 27-9-2014 η τοπική μας Εκκλησία δια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου τον βράβευσε με τον Χρυσούν Σταυρόν του Αποστόλου Αγίου Ανδρέου με αφορμή την σημαντική συμβολή του στην επανακομιδή της Ιεράς Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα.

Μετά την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών του στην Ιταλία ο Παναγιώτης επέστρεψε στην Ελλάδα. Τότε, Νοέμβριο του 1964, προέκυψε και ο διορισμός του στη Δευτεροβάθμια Εκπ/ση. Ο πρώτος του διορισμός έγινε σε Γυμνάσιο της Άνδρου. Το επόμενο σχολικό έτος πήρε μετάθεση για σχολεία της Αχαΐας και από το 1978 μέχρι το 1993 υπηρέτησε ως καθηγητής και στη συνέχεια ως Δ/ντής του Πειραματικού σχολείου του Πανεπιστημίου Πατρών. Τη σταδιοδρομία του στη Β/θμια εκπαίδευση επισφράγισε με την προσφορά του ως Σχολικός Σύμβουλος. Το Υπουργείο Παιδείας εκτιμώντας την εκπαιδευτική του πείρα και τις μεταπτυχιακές του σπουδές τον εξέλεξε Σχολικό Σύμβουλο των Θεολόγων της Δυτικής Ελλάδος με έδρα την Πάτρα.

Κατά τη μακρά εκπαιδευτική του διαδρομή ο φίλος Παναγιώτης μετέδιδε στους μαθητές του και όχι μόνο σ’ αυτούς το ευαγγελικό μήνυμα τόσο με το παράδειγμά του, όσο και με το λόγο του, τιμώντας έτσι το λειτούργημα του θεολόγου εκπαιδευτικού. Αξιομνημόνευτη είναι και η προσφορά του στην τοπική Εκκλησία. Μετείχε σε όλες τις συσκέψεις και τις αποφάσεις για την ίδρυση και τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών με την ονομασία «Λύχνος». Μαζί και με άλλους συναδέλφους ανέλαβαν τον τομέα παρουσίασης εργασιών στο Σταθμό με θρησκευτικό, παιδαγωγικό και εθνικό περιεχόμενο. Συνέχισε την προσφορά του στο «Λύχνο», όταν έγινε και τηλεοπτικός Σταθμός.

Η Πάτρα, μια μεγαλούπολη, η εκπαιδευτική κοινότητα μια μεγάλη περιφέρεια, η Ιερά Μητρόπολη, τα πνευματικά ιδρύματα έδωσαν την ευκαιρία στον αγαπητό φίλο Παναγιώτη για προσφορά και θυσίες. Δοχείο της χάριτος του Θεού έκρυβε μέσα του δημιουργική δύναμη. Ήταν προικισμένος με έξοχα χαρίσματα και στολισμένος με πολλές αρετές. Συνέγραψε δεκάδα πολυσέλιδων βιβλίων αγιολογικού περιεχομένου. Δημοσίευσε πλειάδα άρθρων στον τοπικό Τύπο, σε εκκλησιαστικά περιοδικά και εφημερίδες. Ήταν τακτικός αρθρογράφος του «Εκκλησιολόγου» Πατρών. Τίμησε με ζωή του, το παράδειγμά του και την άσκηση του λειτουργήματός του την κλήση του. Τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, τα πολλαπλασίασε προς δόξαν Εκείνου και οικοδομή των μαθητών του και του λαού του Θεού. Φίλτατε Παναγιώτη, την ιερή αυτή στιγμή του αποχωρισμού στο νου μου έρχονται τα λόγια του Γρηγορίου του Θεολόγου: «Διώκομ’ ενθάδε, ουκ έχω βίου στάσιν. Καλεί μ’ Εκείνος, ουκ έχω παρρησίαν. Σος ειμί Χριστέ, σώσον με, ως αυτός θέλεις», δηλαδή, η ζωή από εδώ με διώχνει, δεν μπορώ να μείνω άλλο. Με καλεί ο Χριστός κοντά του και πως να παρουσιαστώ. Δικός σου εργάτης ήμουνα Κύριε, κάνε με όπως εσύ θέλεις.

Αγαπητέ Παναγιώτη, σε προπέμπουμε προς τον αρχηγό της ζωής με τη διαβεβαίωση ότι θα σε έχομε για πάντα στο νου και στην καρδιά μας, Ευχόμενοι «Χριστός σε αναπαύσοι εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξοι σοι και βασιλείας δείξοι πόλίτην και άφφεσίν σοι δώη, ων ήμαρτες, φιλόχριστε».

Στο αρχοντικό των "Οικονόμου" στα Καλάβρυτα

Το ιερό τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο θα τελεσθεί αύριο Κυριακή 8-1-2023 στον Ιερό Ναό Αγίας Τριαδός Πατρών.