ΙΩΣΗΦ ΡΑΤΣΙΝΓΚΕΡ (JOSEPH RATZINGER)
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Από τους πιο
διακεκριμένους Ρωμαιοκαθολικούς θεολόγους του 20ου αιώνα. Καθηγητής
της Δογματικής στα Πανεπιστήμια Βόννης, Μύνστερ, Τυβίγγης. Επίσκοπος Πάπας
Ρώμης Βενέδικτος 16ος έτη οκτώ. Και, στην Άβυσσο της Ανεξιχνίαστης
Ευσπλαχνίας του Θεού νυν.
Αντιγράφω από το βιβλίο π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου, «Η αγωνία του συγχρόνου ανθρώπου», όπου ανάμεσα στις υπεύθυνες μαρτυρίες για την κρίση του πολιτισμού καταχωρείται και η δοκιμή Ι.Ρ, «Πίστη και Μέλλον». Δοκιμή γραμμένη το 1970, λίγους μήνες μετά την έξοδο του ανθρώπου από τη γη και την προσεδάφιση στη Σελήνη ! Ενδιαφέρουσα και σημαντική χριστιανική ανίχνευση και προβληματική με αφορμή τους τότε διθυράμβους για την απαρχή μιας νέας εποχής.
«Έχουμε σήμερα την εντύπωση,
γράφει μεταξύ άλλων, ότι ζούμε μια καταπληκτική στροφή στην εξέλιξη της
ανθρωπότητας, μια επανάσταση μπροστά στην οποία το πέρασμα από το Μεσαίωνα
στους Νεώτερους χρόνους δείχνει αξίας μηδαμινής … Σήμερα είμαστε μάρτυρες της
κινητικότητας παντός ό, τι υπάρχει, μάρτυρες
μιας πραγματικότητας, που δεν είναι μονιμότητα, αλλά γίγνεσθαι. Ο άνθρωπος κοιτάζει προς το μέλλον στο εξής. Το σύνθημα είναι πρόοδος, όχι παράδοση, ελπίδα, και όχι πίστη.
Βεβαίως
καλλιεργεί και κάποιο ρομαντισμό για το παρελθόν. Αρέσκεται να έχει γύρω του
αντικείμενα σπάνια και παλαιά, αλλά αυτό απλώς για να επιβεβαιώνει, ότι άλλαξαν
εκείνοι οι καιροί, και ότι το βασίλειο
του ανθρώπου είναι το αύριο, αυτός ο κόσμος που τον χτίζει μόνος του. Διότι
αυτό που προσδοκά είναι-αντίθετα από την αρχαία Εκκλησία-όχι η Βασιλεία του Θεού, αλλά η βασιλεία των ανθρώπων, όχι η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου, αλλά
ο τελικός ερχομός μιας καταστάσεως λογικής, ελεύθερης, αδελφικής, καθόσον οι
άνθρωποι θα ανακαλύπτουν το εαυτό τους.
Η εξέλιξη που ζούμε δεν μας παρουσιάζεται
σαν ένα δώρο του Υψίστου, αλλά σαν προϊόν σκληρής εργασίας, μιας σχεδιαστικής
ενέργειας, υπολογιστικής, και εφευρετικής. Η ελπίδα για τον άνθρωπο του σήμερα δεν είναι πια η προσμονή εκείνου
που δεν περιλαμβάνεται στις ικανότητές του, αλλά μια πράξη στην οποία βάζει όλη
του τη δύναμή …
Η πολιτεία
των ανθρώπων, που για πολλούς αποτελεί έμβλημα των πόθων τους, φέρνει σε άλλους
μια κάποια μελαγχολία. Μαζί με την ελπίδα προκαλεί κάποιο φόβο, ανησυχεί,
τρομάζει … Ξέρει ότι ένας άδειος ουρανός δεν αρκεί για να κάνουμε ευτυχισμένη
τη γη. Ο άνθρωπος που είναι σήμερα η ελπίδα του ανθρώπου, αλλά είναι συγχρόνως
και η κόλαση, μια συνεχής για τον άνθρωπο απειλή …».
Πενήντα δύο χρόνια από τότε, και καθένας κάνει
τη δική του συναγωγή !
Το αντίγραφο αφιερώνεται στο
θαρρετό κ. Αναστάσιο Κωστόπουλο, με ευχαριστίες για τη μακρόχρονη φιλοξενία,
και ευχές στον ίδιο και σε όλους για ευλογημένη
νέα χρονιά, ειρηνική, και για την καθ’ ημάς Ορθόδοξη Ανατολή !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
6 σχόλια:
Υπήρξε κορυφαίος θεολόγος και σπουδαίος ακαδημαϊκός διδάσκαλος ο μεταστάς. Τίμησε το παπισμό με την εκλογή του και την λαμπρή διακονία του.
Άξια ιδιαίτερης προσοχής τα όσα έγραφε τότε ο Βενέδικτος τα οποία τα διαπιστώνει καθένας σήμερα.
Θέλω όμως να επισημάνω το σπουδαίο βιβλίο του π Ηλία «Η αγωνία του συγχρόνου ανθρώπου» με γνώμες πολλών διανοητών που εμπεριέχονται υπεύθυνες μαρτυρίες πάνω στην κρίση του πολιτισμού . .
Το έβγαλα από την βιβλιοθήκη μου να το ξαναδιαβάσω διότι είναι και σήμερα επίκαιρο.
Ο Κωστόπουλος τολμά να δημοσιεύσει αυτά που και άλλοι θάθελαν αλλά έχουν τον φόβο του αποσυνάγωγου. Το ιστολόγιό του είναι κάτι το ξεχωριστώ για ενημερώνει σφαιρικά για όλα. Δεν είναι μονοκόμματο όπως τα περισσότερα.
Ευχαριστώ τον κ. Κοτταδάκη για την παρουσίαση αυτή.
Πέτρος
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ ́ δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός θεολόγος, αλλά και ένας ικανός επικοινωνιολόγος σε όλη του τη ζωή, χρησιμοποιώντας θάρρος και δημιουργικότητα για να ασχοληθεί με την πρόκληση των κοινωνικών δικτύων και συνεχίζοντας να επικοινωνεί αποτελεσματικά και μετά την παραίτησή του για να διευκολύνει την Εκκλησία Ως πρώην πέρασε την ζωή του με σιωπή και προσευχή.
Καθώς ο μακαρίτης Βενέδικτος ΙΣΤ ́ βρίσκεται στον ναό του Αποστόλου Αγίου Πέτρου, να κάνουμε μια αναδρομή στα σχεδόν 8 χρόνια της παρουσίας του ως Πάπας, ξεκινώντας από την επιλογή του ονόματος "ο άγιος Βενέδικτος άσκησε σημαντική επιρροή στην ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και βοήθησε την Ευρώπη να βγει από το σκοτάδι που ακολούθησε την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας" του μέχρι την παραίτησή του σοκ. Τώρα που έφυγε από τα πρόσκαιρα προς τα αιώνια ας παραδειγματιστούν οι Μητροπολίτες μας (βλέπε βόρεια) που δεν τολμούν να εγκαταλείψουνε την εξουσία την διοικητική της Αρχιεροσύνης και να πάνε σε κάποιο μοναστήρι.
Αφού ο μακαρίτης Βενέδικτος ήταν πολύ καλός θεολόγος, όπως λένε, μπορούμε να υποθέσουμε καί μία άλλη αιτία, για την οποία εγκατέλειψε τον παπικό θρόνο καί απεσύρθη.
Πιθανόν να κατάλαβε την πλάνη του Πρωτείου καί του Αλάθητου καί δέν ήθελε πλέον να είναι φορέας των πλανών αυτών.
Γι αυτό άφησε τον θρόνο για κάποιον άλλον.
Δημοσίευση σχολίου