Κυριακή Β΄ Νηστειῶν
Ὁ
ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ
ἀνάγνωσμά μᾶς ὑποδεικνύει τὸ σπουδαιότερο μέλημα, τήν πρώτη καί κύρια φροντίδα
τῆς ζωῆς μας: δηλαδή τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς
καὶ ἐρωτᾶ: Πῶς θὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν αἰώνια ἀπώλεια καί καταστροφή, ἂν ἀμελήσουμε
μία τόσο μεγάλη καὶ σπουδαία σωτηρία; Ἄς
δοῦμε λοιπὸν γιατί εἶναι τόσο μεγάλη ἡ σωτηρία μας, καὶ ὅτι πρέπει νὰ δείξουμε ἐξαιρετικὴ
ἐπιμέλεια γι’αὐτή μας τὴ σωτηρία.
****
«Πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;»
Γιατί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας εἶναι τόσο μεγάλη ὑπόθεση; Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μᾶς λέγει ὅτι ἡ σωτηρία μας αὐτὴ δὲν μᾶς προσφέρθηκε ἀπὸ ἀγγέλους ὅπως ὁ Νόμος στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀλλά κηρύχθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Αὐτὸς λοιπὸν ποὺ τὴν ἐργάσθηκε καὶ μᾶς τὴν ἐξασφάλισε δὲν εἶναι ἄνθρωπος ἢ ἄγγελος ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ποὺ γι' αὐτὴν ἔγινε ἄνθρωπος. Γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἄνθρωπου γίνεται ἄνθρωπος ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ὁ δεσπότης καὶ δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου! Ἐκεῖνος πού μᾶς ἔπλασε ἔρχεται στὴ γῆ μας καὶ ἁπλώνει τὰ πανάχραντα καὶ πανάμωμα χέρια του στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ καὶ ὡς Μέγας Ἀρχιερεύς χύνει τὸ αἷμα του γιὰ μᾶς.
Καὶ μᾶς δίνει πλέον ὅλες τὶς προυποθέσεις καὶ τὶς δυνατότητες καὶ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε ἐμεῖς αὐτὴ τὴ σωτηρία. Κάνει τὸ κάθε τί, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν οὐρανό. Ἐπιστρατεύει ὅλη τὴν κτίση, ἀνθρώπους καὶ ἀγγέλους γιὰ μᾶς. Πανηγυρίζει καὶ συγκλονίζεται ὅλος ὁ οὐράνιος κόσμος κάθε φορὰ ποὺ καὶ μόνο μία ψυχὴ μετανοεῖ καὶ σώζεται. Εἶναι
τόσο μεγάλη ἡ σωτηρία μας ἀκόμη, διότι, ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὁ ἅγιος
Θεὸς δὲν μᾶς διασώζει ἁπλῶς ἀπό τούς κινδύνους ἑνὸς πολέμου οὔτε μᾶς παρέχει
γήϊνα ἀγαθά, ἀλλά μᾶς χαρίζει τὴν
κατάλυση τοῦ θανάτου, τὴν κληρονομιὰ τῆς οὐρανίου βασιλείας, τὴν αἰώνια
ζωὴ καί δόξα, τὴ θέωσή μας! Ἡ σωτηρία μας λοιπὸν αὐτὴ δὲν εἶναι μόνο ἀπελευθέρωση
ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά εἶναι κάτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερο.
Σωτηρία γιὰ τὸν καθένα μας σημαίνει: νὰ φθάσω στὸ καθ' ὁμοίωσιν, νὰ ἀπολαμβάνω
τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ,τὴν ἀγάπη του, τὴ σοφία του, τὴ δόξα του, νὰ γίνω ἅγιος, νὰ
γίνω κατὰ χάριν θεός. Τὸ θέμα λοιπὸν τῆς σωτηρίας μας δὲν εἶναι ἕνα ἀπό τὰ
πολλὰ καὶ συνήθη θέματα τῆς ζωῆς μας. Εἶναι θέμα ζωῆς αἰωνίου καί θανάτου ἀθανάτου.
Διότι ἐάν χάσουμε τὴν σωτηρία μας, δέν ἐχάσαμε κάτι μικρό καί συνηθισμένο, ἀλλ’
ἐχάσαμε τήν ψυχή μας δηλαδή ἐχάσαμε τὰ πάντα. Ὅπως ἔπαθε ὀ πλούσιος νεανίσκος
πού ἔφυγε λυπημένος μακριά ἀπό τόν Χριστό, γιατί ἀσκριβῶς δέν ἐξετίμησε αὐτό
πού ἐκείνη τήν ὥρα τοῦ προσφερόταν ἀπό τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου. Καί
προτίμησε τά πλούτη του καί τή ζωή τῶν ἀνέσεων τοῦ κόσμου ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ
Χριστοῦ, δηλ. ἀπό τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ὅπως τήν ἔπαθαν καί τόσοι ἄλλοι πού
εἶχαν μέν καλή διάθεση ἀλλά δέν πῆραν στά σοβαρά τό θέμα τῆς σωτηρίας τους.
Προχώρησαν μέ ἐπιπολαιότητα, ἔμειναν στήν ἐπιφάνεια καί δέν ἔκαμαν ὅτι περνοῦσε
ἀπό τό χέρι τους γιά τήν κατάκτηση τῆς σωτηρίας τους. Μᾶς ἀπασχολεῖ λοιπὸν τὸ θέμα
αὐτό; Τὸ ζοῦμε ὡς τὸ σπουδαιότερο θέμα τῆς ὑπάρξεώς μας;
****
Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς, τονίζει ὁ θεῖος
Παῦλος, «δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι», πρέπει περισσότερο
νὰ προσέχουμε ἐκεῖνα ποὺ ἀκούσαμε. Διότι ὑπάρχει μεγάλος κίνδυνος νὰ
παρασυρθοῦμε. Καὶ ἐάν συμβεῖ αὐτό, «πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες
σωτηρίας;», πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε ἀπό τὴν τιμωρία, ἐάν ἀμελήσουμε μία τόσο
μεγάλη καὶ σπουδαία σωτηρία; Εἶναι φοβερὸ πράγμα λοιπὸν ἡ ἀμέλεια γιὰ τὴν
σωτηρία μας. Εἶναι ὀλέθριο νὰ ἔχουμε, κατὰ τὸν λόγο τοῦ προφήτη Ἡσαῒα (ς' 10),
βεβαρυμμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὰ ὦτα μας, ὥστε νὰ μὴν ἀκοῦμε, νὰ μὴ βλέπουμε,
νὰ μὴ καταλαβαίνουμε, νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Διότι
δυστυχῶς πολλὲς φορές μᾶς ἀπορροφοῦν οἱ εἰδήσεις τοῦ κόσμου αὐτοῦ καὶ ἀδιαφοροῦμε
γιὰ τὶς εἰδήσεις τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ ὁ Κύριος ἐκφράζει μὲ πόνο τὸ μεγάλο του παράπονο
γιὰ τὴν ἀδιαφορία μας καὶ τὴν σκληρὴ καρδιά μας. «Οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρὸς μὲ ἵνα
ζωὴν ἔχητε» (Ἰω. ε' 40).
Ἐκεῖνος
κάνει τὰ πάντα γιὰ μᾶς, καὶ μεῖς τίποτε. Ἐκεῖνος ἀγρυπνεῖ καὶ μεῖς κοιμόμαστε. Ἐκεῖνος
θλίβεται καὶ μεῖς ἀδιαφοροῦμε. Ἐκεῖνος μας καλεῖ γιὰ τὰ οὐράνια καὶ μεῖς
βουλιάζουμε στὰ βαλτόνερα.
Θὰ
πρέπει λοιπὸν νὰ ξυπνήσουμε ἀπό τὸν λήθαργο τῆς ἀμέλειας καὶ νὰ δείξουμε ἰσχυρὸ
ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν σωτηρία μας. Νὰ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας στὸν
Κύριο, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει «εἰς νομὰς σωτηρίους». Μὴ σκεφθοῦμε ποτὲ πὼς ἡ ἐπιμέλεια
γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας εἶναι ἔργο γιὰ τοὺς λίγους, τοὺς μοναχοὺς ἢ τοὺς ἱερεῖς.
Εἶναι ἔργο κάθε ἀνθρώπου. Νὰ ἀγωνιστοῦμε λοιπὸν συστηματικά. Νὰ μισήσουμε τὴν ἁμαρτία
καὶ ὅ,τι μᾶς κρατᾶ σκλάβους σ' αὐτήν. Νὰ ζοῦμε δυνατὰ καί ἅγια ὅλες ἐκεῖνες τὶς
ἱερὲς στιγμὲς πού μᾶς συνδέουν μὲ τὸν οὐρανό. Νὰ ζοῦμε τὴν προσευχή, τὴν μελέτη,
τὴν Ἐξομολόγηση,τὴ θεία Κοινωνία ὡς ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας. Μὴν ἀφήνουμε τὸν
χρόνο τῆς ζωῆς μας νὰ περνᾶ ἀνώφελα καὶ χάνουμε τὶς εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ
Θεὸς γιὰ τὴν ψυχική μας ἀνόρθωση καὶ σωτηρία.
*****
«Πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;»
Ἀδελφοί,
δὲν εἴμαστε μόνοι μας στὸ σημαντικότερο αὐτὸ ἔργο τῆς ζωῆς μας. Ἐργάζεται μαζί
μας ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. « Συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν», μᾶς
βοηθεῖ καὶ μᾶς στηρίζει στὶς ἀδυναμίες μας (Ρωμ. η' 26). Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται ὅμως
ἀπό ἐμᾶς εἶναι νὰ ἔχουμε διάθεση σωτηρίας, νὰ μὴ θέτουμε ἐμπόδια στὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Καὶ ὁ ἅγιος Θεὸς θὰ μᾶς δώσει τὴ Χάρη του, ὥστε νὰ γίνει ἡ σωτηρία
μας ἀπό ἐπιθυμία πραγματικότητα. Καὶ σωσμένοι ἀπό τὸν μόνο Σωτήρα Χριστὸ νὰ τὸν
εὐγνωμονοῦμε καὶ τὸν δοξάζουμε αἰωνίως. Ὅπως καί ὁ μεγάλος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας
μας πού γιορτάζουμε σήμερα, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ὁ γίγαντας αὐτός τῆς Ὀρθοδοξίας
μᾶς ἐδίδαξε μέ τή ζωή καί τό λόγο του πῶς νά ἐργαζόμαστε μέσα ἀπό τήν ἀδιάλειπτη
προσευχή γιά τόν ἐξαγιασμό τῆς ψυχῆς μας, γιά τήν ἔνωσή μας μέ τόν Κύριο καί
Θεό μας. Ἄς μᾶς στηρίζει λοιπόν μέ τίς πρεσβεῖες του στό μεγάλο καί σπουδαῖο αὐτό
ἔργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου