Ήταν άλλη η αντίληψη της Εκκλησίας για τα μυστήρια στους πρώτους αιώνες, που εμείς απέχουμε από αυτήν τώρα. Τι έκαναν τούς πρώτους αιώνες οι χριστιανοί που παντρευόνταν;
Κατ' αρχήν πήγαιναν και δήλωναν τον πολιτικό τους Γάμο, ήταν υποχρεωτικό. Στη συνέχεια πήγαιναν την Κυριακή στη Θεία Ευχαριστία, αφού προηγουμένως, στα αποστολικά χρόνια που ήταν και μικρές οι κοινότητες, πρώτα το γνωστοποιούσαν στον επίσκοπο και έπαιρναν την ευλογία του.
Μετά την συμφωνία του επισκόπου πήγαιναν την Κυριακή στη Θεία Ευχαριστία, εκκλησιάζονταν μαζί και οι συγγενείς τους όλοι, κοινωνούσαν, και εκεί παρουσιάζονταν στο Εκκλησίασμα ως το νέο ζευγάρι. Κάποια στιγμή άρχισε να υπάρχει μια ευχή ευλογίας, κάτι πολύ μικρό. Η Θεία Ευχαριστία, η ένταξη σε αυτήν, ήταν εκείνη η οποία τους έκανε ζευγάρι.
Φανταστείτε πως γίνεται σήμερα η χειροτονία. Ευτυχώς είναι το μόνο μυστήριο το οποίο δεν ξέφυγε από τη Θεία Ευχαριστία. Έρχεται το πρωί ο άνθρωπος λαϊκός στο ναό. Διαβάζοντας δυο ευχές σε ένα ορισμένο σημείο, μετέχει κατόπιν στη Θεία Ευχαριστία όπως όλοι και φεύγει διάκονος.
Έρχεται διάκονος και φεύγει ιερέας. Αλλά παρεμβάλλεται μέσα στην Ευχαριστία αυτό. Υπήρχε η ζωντανή αίσθηση στην αρχαία Εκκλησία ότι όλα συνδέονται με την Θεία Ευχαριστία. Μάλιστα τους πρώτους αιώνες δεν υπήρχε τελετή που να γίνεται έξω από τη Θεία Ευχαριστία. Ακόμη και η κηδεία γινόταν με Λειτουργία.
π. Βασίλειος Θερμός
----
Με των καιρών τα κύματα- "εκδόσεις Επιστροφή"
1 σχόλιο:
Δηλαδή να μην έχουμε ακολουθία γάμου για να μοιάσουμε των πρώτων χριστιανών;
Να μην έχουμε Θεία λειτουργία, αλλά μονο 2-3 ευχές και μετά Θεία Ευχαριστία;
Να μην έχουμε τότε και Ευαγγέλιο, αφού δεν υπήρχε τους πρώτους εκείνους χρόνους...
Δημοσίευση σχολίου