Ξεχασμένα στορήματα
(Του Βασίλη Χαραλάμπους)
____________
Δισταχτικά ξεφυλλίζω ξεχασμένα στορήματααπό την ατέρμονη εκείνη της Άγαρ νυχτιά
κι ας αντηχεί στις χαράδρες του Πενταδάκτυλου
το επιμύθιο από κείνο τον ορυμαγδό.
Με το πρώτο λιόβγαλμα τ΄ αγριομάζωμα
των διαπορούντων μοναστών τ΄ Άη Παντελεήμονα.
Σαμάρια, χαλινούς και μάστιγας
για τούτη την παραπανήσια αγάπη
στον Πανοικτίρμονα Λόγο
συρόμενοι στης Μύρτου το λιθόστρωτο
και το βλέμμα πεισματικά στη γη να μην έχουν
που μ΄αίμα ποτίζανε
αλλά μοναχά στον ουρανό.
Μηδέ έπαψε των ασκητών το δοξολόγημα
μηδέ τ΄ Αγαρηνού η παραπανήσια μάνητα.
Κι από το βυζαντινομονάστηρο
ο ανάργυρος Μεγαλομάρτυς
προσκαρτερούσε στις βυζαντινές τοξοστοιχίες
παρεμπρός στα αδειανά κελλία
ετούτους τους μάρτυρες καλογέρους.
Κι ετούτο το μαρτύριο « άλλω τρόπω »
αδιάκοπα κανοναρχούσε το δοξολόγημα.
*Το ιστορικό τούτο γεγονός μαρτυρείται από τον Pouqueville στο βιβλίο του « Histore de la Regeneration de la Grece»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου