.jpg)
ΙΝΑ ΜΗ ΩΣΙΝ ΑΚΑΡΠΟΙ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
«Ορθοδόξου πλουτισμός θεολογίας» τα
τελευταία χρόνια και από γραφίδες εγκρατείς, και συνακόλουθη μυσταγωγική έξαρση.
Κυριακή 13 Οκτωβρίου όμως, της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, που έκλεισε
την πίσω πόρτα-«κατά των εικόνων»-κατάμουτρα
στο μονοφυσιτισμό, και αποσόβησε τη μόλυνση της Αλήθειας-Πίστης της Εκκλησίας για το Χριστό, με το πράγμα να γυρίζει αλλιώς !
Καθώς το Αποστολικό Ανάγνωσμα της
ημέρας-Παύλος-επισημαίνει. «Τίτω γνησίω τέκνω κατά την κοινήν πίστιν», και από
κει διαχρονικά. «Ίνα φροντίζωσιν καλών
έργων προϊστασθαι-να πρωτοστατούν-οι
πεπιστευκότες τω Θεώ-οι χριστιανοί.
Ταύτα εστί τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώποις». Και, αφού παρεμβάλλει όσα
οφείλει να αποφεύγει και άλλα τινά, επανέρχεται και επαναλαμβάνει συγκεκριμένα
και ρητά. «Μανθανέτωσαν δε και οι
ημέτεροι καλών έργων προϊστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας-για ν’
αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες-ίνα μη ώσιν άκαρποι»-«ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη»-Ττ.3,8κε-παραπέμποντας
ευκρινώς στην τύχη της άκαρπης συκιάς.
Αμέσως μετά Ευαγγέλιο του Σποριά, περίπτωση 4η, του σπόρου θείου λόγου. «Και έτερον έπεσεν επί την γην την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα»-«Και άλλο τμήμα σπόρου έπεσε σε γόνιμο έδαφος, φύτρωσε κι απέδωσε καρπό εκατό φορές περισσότερο», με το Χριστός να εξηγεί και να επισφραγίζει. «Το δε εν τη καλή γη, ούτοι εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσιν και καρποφορούσιν εν υπομονή»-«Με το σπόρο-θείο λόγο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο του Θεού με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους καλά και καρποφορούν υπομονετικά»-Λκ.8,4κε.
Προεξαγγελτικό
σάλπισμα του χρέους της αγάπης των χριστιανών
να πρωτοστατούν σε έργα καλά ! Χρήσιμα και ωφέλιμα για τη ζωή των ανθρώπων, Αποστολικό
Ανάγνωσμα και Απ. Παύλος. Εξήγηση, ολοκλήρωση, επισφράγιση, Ευαγγελικό Ανάγνωσμα,
και Ιησούς Χριστός, ο Θεός που έγινε και άνθρωπος. Αυτό κάνουν όσοι ακούν το
σπόρο λόγο του Θεού με αγαθή διάθεση
και καλή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους, τον καλλιεργούν υπομονετικά και φέρουν
καρπό πολλαπλάσιο. Και έτσι η ζωή τους
δεν είναι άκαρπη. Η αξία της έμπρακτης Αγάπης, και σε τι μέρα ! Κυριακή του
θριάμβου της Αλήθειας-Πίστης της Εκκλησίας για το Χριστό ! Μπορεί να είναι
τυχαίο αυτό;
******
*** ******
Ολίγα τινά τώρα από την ερμηνευτική
επεξεργασία Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου -Ομιλία
6η, προς Τίτον Επιστολή-με
πρώτο το ακόλουθο και άξιο πολλής προσοχής. «Μη θαρρείτε πως η αρετή της
ταπεινοφροσύνης, της μη υπερηφάνειας, της αποφυγής μειωτικού ονειδισμού των
άλλων είναι αρκετή. Την ελεημοσύνη, ως αγάπη στην πράξη ορίζει, και όχι έτσι
σαν πάρεργο, μα ως χρέος πρωταρχικό, ως
συγκεκριμένη πράξη πρώτης γραμμής, ! Σ’ αυτήν προτρέπει και παρακινεί όσους
θέλουν να είναι πραγματικοί χριστιανοί. «Να φροντίζετε, λέει, να μαθαίνετε, να
την ασκείτε πρωταγωνιστικά βοηθώντας
τους αδικούμενους, όχι μόνο με λεφτά, αλλά και με κάθε άλλη δυνατή προστασία !
Να φροντίζετε για τις χήρες και τα ορφανά, και γενικά να ανακουφίζετε όσους
υποφέρουν από πολλά»-«Επὶ την ελεημοσύνην
αυτοὺς προτρέπει, ουχ απλώς ουδὲ παρέργως, ίνα φροντίζωσι, φησὶ, καλών έργων
προΐστασθαι· και αδικουμένοις βοηθείν, μη χρήμασι μόνον, αλλά και προστασίαις,
και χήραις επαμύνειν και ορφανοίς, και πάντας τους κακώς πάσχοντας εν ασφαλείᾳ
καθιστάν· τούτο γαρ εστί, καλών έργων προΐστασθαι».
Πάμε και σε όσα συστήνει ο Απόστολος να
αποφεύγει ο Μαθητής του, και κατά προέκταση καταλαβαίνουμε άλλοι ποιοι. «Μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και
έρεις και μάχας νομικάς περιίστασο. Εισίν γαρ ανωφελείς και μάταιοι»-«Να
αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες
και διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του μωσαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι
ανώφελα και μάταια».
Η αναφορά εδώ, γράφει ο ιερός Χρυσόστομος,
λαμβάνοντας υπόψη και από την προς Τιμόθεο Επιστολή σχετικά, είναι στους
Ιουδαίους-«Τάχα και ενταύθα και εκεί
αινιτόμενος τους Ιουδαίους»-Οι οποίοι έκαναν τι; «Οι μέγα φρονούντες επί τω πρόγονον έχειν τον Αβραάμ, των καθ’ αυτούς
ημέλουν»-«Καμάρωναν, και κόμπαζαν, και θεωρούσαν πως όντας απόγονοι του
Αβραάμ κατέχουν το μεγάλο και καλό, και αμελούσαν αυτό που θα τους ωφελούσε πραγματικά-την
Αλήθεια του Χριστού». «Δια τούτο και
μωράς αυτάς καλεί και ανωφελείς. Μωρίας γαρ επί ανωφελέσι πράγμασιν το
θαρρείν»-«Γι αυτό και τις αποκαλεί μωρές κι ανώφελες, η λέξη μωρία-ανοησία ταιριάζει
κι αυτή χρησιμοποιούμε όταν πρόκειται για ανώφελα πράγματα».
«Αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς
ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος»-«Τον
άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές κι αν δε σ’ ακούσει, άφησε τον, με τη βεβαιότητα ότι
αυτός έχει πια διαστραφεί, και αμαρτάνει καταδικάζοντας ο ίδιος τον εαυτό του».
Αλλιώς είναι σαν με αέρα να πυγμαχείς.
Μια πυγολαμπίδα κι από Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο.
«Πράξις γαρ θεωρίας επίβασις». Η
πράξη, αυτή επιβεβαιώνει την αλήθεια θεωρίας-δόγματος-θεολογίας. Η έμπρακτη αγάπη, δηλαδή, μάλιστα η πρωτοπορία
σ’ αυτήν όλων των χριστιανών, όποιας απόχρωσης ή παραλλαγής, όχι αδιάφορης στο «ανυπότακτο»
Άγιο Πνεύμα, και αυτής !
Και
τέλος, Καινή Διαθήκη, Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. «Ώσπερ
γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν εστί, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων
νεκρά εστί»-«Γιατί, όπως το σώμα είναι
νεκρό χωρίς την ψυχή, έτσι κι η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή»-2,26.
******
*** *****
Καλός και άγιος ο νέος «ορθοδόξου πλουτισμός
θεολογίας», παρότι πάντα ταύτα λογίζονται από πολλούς γρίφοι περίπλοκοι και ακατανόητοι
πια. Και η μυσταγωγική έξαρση, με τα περίλαμπρα ιερά αυτοκρατορικά. Αλλά είναι
λίαν ευδιάκριτη και ευανάγνωστη η έμπρακτη Αγάπη. Και μαρτυρεί και διασαλπίζει ευρύτερα πολλά αγαθά, και επιβεβαιώνει
απαράγραπτά, περίτρανα, και διαχρονικά ότι: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε
γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται … Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς,
ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η Αγάπη» !
Και να μη φτάσει κανείς στην πρόκληση να ρωτήσει, αυτές
οι νέες θεολογικές αναζητήσεις, διατυπώσεις κλπ. των τελευταίων χρόνων, αν περάσουν από το κόσκινο της έμπρακτης
Αγάπης τι θα κατεβάσουν; Ο Χριστός ξεκαθαρίζει. «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύρια … αλλ’ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου
του εν ουρανοίς»-Μτ.7,21. Κι ο Απόστολος προσυπογράφει διάφανα.«Εάν ταις γλώσσαις ανθρώπων λαλώ και των
αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον …»-1Κο.13,1.
Και κάπου διαβάζω. «Έκανα πολλές προσευχές, πολλές μετάνοιες, νηστείες πολλές …», να
λέει στο Θεό μια ψυχή. Και ν’ ακούει να της απαντάει με πόνο όσο πολύ. «Ναι αλλά τα χέρια σου είναι από Αγάπη αδειανά»
! Μείζων η Αγάπη ως προσφοράς στον
άλλο, δηλαδή, και, “sine qua non”.
«Χωρίς αυτήν όλα ένα τίποτα» ! «Και εάν
έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν
ειμί»-«Κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη, έτσι που να μετακινώ βουνά,
αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα-1Κο.13,2. «Όλα ένα τίποτα χωρίς αυτήν» !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
13 σχόλια:
"Και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί "
Μας τα μπερδεύει ο απ. Παύλος εδώ.
Το να έχει κάποιος πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν δεν είναι δικό του έργο αλλά του Θεού.
Ο Θεός δίνει την πίστη ,
"Λουκ. 17,5 Καὶ εἶπον οἱ ἀπόστολοι τῷ Κυρίῳ· πρόσθες ἡμῖν πίστιν."
Άρα αν έχεις πολύ μεγάλη πίστη είναι αυτονόητες κι όλες οι άλλες αρετές! Όποιος λέει κάτι άλλο παραπλανά τους πιστούς!
Εξάλλου δεν ακούσαμε τον Κύριο να λέει οτι πάντα δυνατά τω αγαπόντι αλλα τω πιστεύοντι,
"Μαρκ. 9,23 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι."
Βλέποντάς τα έτσι γλιτώνουμε και από τις περιττές γλυκανάλατες αγαπολογίες!
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί ο απ. Παύλος μετατοπίζει το κέντρο βάρους σε άλλο σημείο από αυτό που έθεσε ο Κύριος!
Μαρμαράς Νικόλαος
***
τῷ ἀγαπῶντι
Μαρμαράς Νικόλαος
Μπερδεύεται όποιος δεν προσέχει τι γράφει ο Παύλος. "Και εάν έχω πάσαν την πίστιν". Γνωρίζει, λαμβάνει υπόψη του το λεγόμενο του Χριστού, το προϋποθέτει, και με το παραπάνω, μάλιστα ως πίστη "κόκκον σινάπεως" που μετακινεί βουνά. Έτι δε. ¨Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν, όταν δε έλθη το τέλειον τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται ... (γιατί τότε} οψόμεθα πρόσωπον προς πρόσωπον" . Θα βλέπουμε το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο, και τι θα έχει μείνει η πίστη ή η αγάπη; Για την ώρα καλά κάνουν οι Απόστολοι και παρακαλούν "Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν". Γιατί στην παρούσα ζωή πρώτη στη σειρά έρχεται η πίστη, και αυτό ζητούσαν, δεύτερη η ελπίδα που γεννιέται από την πίστη και τρίτη, αλλά μείζων αυτών των δύο ως το γέννημα ή καταστάλαγμα ή sine qua non, χωρίς την οποία τίποτα τα άλλα δυο, η Αγάπη. Αλλά ! Όταν διαβάζει κανείς υπό την "απόνοια" -Χρυσόστομος-της γνωστής προκατάληψης "αγαπούληδες", βλέπει αυτά που εκ προοιμίου θέλει να δει και τίποτε άλλο. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Είναι πολύ σημαντική η παραδοχή ότι "στην παρούσα ζωή πρώτη στη σειρά έρχεται η πίστη", καί μάλιστα στη σημερινή εποχή, όπου οι Οικουμενιστικές αντιλήψεις (ακόμη καί κληρικών καί θεολόγων) τείνουν να σχετικοποιήσουν την Πίστη, ώστε νά μήν είναι εμπόδιο στην "προσέγγιση" των Ορθοδόξων με Σχισματικούς καί Αιρετικούς.
Η Εκκλησία έκανε αγώνες καί θυσίες για την Πίστη καί οφείλουμε νά τήν κρατούμε όλοι, από τον Πατριάρχη μέχρι τόν τελευταίο πιστό.
Ο π.Παισιος έλεγε ότι η αληθινή αγάπη είναι αποδειξη Ορθής Πίστεως!-
Μα πώς να μείνει η πίστη στον μέλλοντα αιώνα;;
Μη μπερδεύεστε! Στον μέλλοντα αιώνα δε μένει ούτε η πίστη ούτε η ελπίδα διότι υπάρχει η άμεση επαφή με τον θεό!
Να μη λέμε πολλά λόγια για τα αυτονόητα!
Αλλά το να λέμε οτι η Αγάπη είναι το ανώτερο και τα άλλα δυο δεν είναι τίποτα δεν στέκει και έρχεται και σε σύγκρουση με τον λόγο του Κυρίου! Και τι άλλο χειρότερο από το να ιεραρχούμε τις προτεραιότητές κόντρα σ'αυτά που μας λέει ο Κύριος!;
Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε;! Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι! Όσο ζούμε λοιπόν, ανώτερο όλων είναι η πίστη! Όλα τα άλλα έπονται!
Το να μπερδεύεις τους δύο κόσμους, νυν και μέλλοντα, και να καταλήγεις σε λάθος συμπεράσματα μπορεί να οδηγήσει σε απόνοια αλλά και σε περιττή αγαπολογία!
Ας μείνουμε στον αγώνα του κόσμου τούτου κι ας παρακαλούμε ο Κύριος να ενδυναμώσει την πίστη μας γιατί χωρίς αυτήν η όποια αγάπη μας μπορεί να καταντήσει ειδωλολατρία!
Μαρμαράς Νικόλαος
Προς 12.09
Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή,μάλιστα είναι σύνδεσμος αρετών το λέει ο απ.Παυλος προς Κολοσσαείς(3:14).
Συνδέεται Με την Αλήθεια,την καθαρότητα του βίου,τα έργα,με τη Χάρη Του Θεού!!
Η Πίστη,έχει σχέση με την προαίρεση,με τη Γνώση και την καθαρότητα της καρδιάς, και είναι Θεμελίον ευσέβειας!
Η Βάση της Αγάπης είναι η Πίστη.
Αυτός που θέλει να θυσιάζεται και να αγαπά,πρέπει να έχει Ορθή Πίστη και να πράττει δίκαια με την Χάρη Του Θεού!!!
....αγάπη έχουν και οι αλλοδοξοι,αλλά δεν έχουν την αληθινή αγάπη η οποία έχει σχέση με Τον Χριστό,που είναι ο σωτήρας του σώματος της Εκκλησιας!!!!
Επιμένω στο Α και Ω της Αγάπης ! Γιατί, στην Καινή Διαθήκη υπάρχει άμεση συνάρτηση πίστης-αγάπης, ομοούσια και αχώριστη. Η πίστη καταγράφεται πρώτα ως άμεση προσωπική σχέση αγάπης με το Θεό, κι αμέσως μετά με τον άνθρωπο, ή καλύτερα επαληθευόμενη από ισοδύναμη αγάπη στον άνθρωπο. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν εν όλη τη καρδία σου, εν όλη τη ψυχή σου, και εν όλη τη διανοία σου. Αύτη εστίν η πρώτη και μεγάλη εντολή». Αλλά ! «Δευτέρα δε ομοία-ισοδύναμη-αυτή. Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Και η υπογραφή και σφραγίδα. «Εν ταύταις ταις δυσιν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται». Ιησούς Χριστός, ο Κύριος και Θεός-Μτ.22.37-39. Και όταν λέει. «Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι», λέει αυτό ακριβώς, όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που αγαπάει με όλη του την ψυχή κλπ. το Θεό». Πράγμα που ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επισημαίνει απροκάλυπτα και λογικά απαράμιλλα, λέγοντας. «Όποιος λέει ότι αγαπάει το Θεό, αλλά όχι το συνάνθρωπό του είναι ψεύτης. Γιατί πώς μπορεί να αγαπάει το Θεό που δε βλέπει, όταν δεν αγαπάει τον αδελφό του που βλέπει». «Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστίν. Ο γαρ μη αγαπών των αδελφόν αυτού ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν; Και, ταύτην την εντολήν έχομεν απ’ αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού»-1Ιω.4.20-21. Τελεία και παύλα λοιπόν.
Όσο για το μη χριστιανό, τον αλλόθρησκο, που φτάνει να αγαπάει τον συνάνθρωπό του ενδεχομένως και αυτό-θυσιαστικά, πού το λέει ότι αυτός δεν είναι του Χριστού ανεπίγνωστα και μυστικά; Κι αν ο Απολογητής και Μάρτυρας Άγιος Ιουστίνος θέλει «τους μετά λόγου βιώσαντες»-πριν το Χριστό-και θεωρούμενους άθεους, χριστιανούς, γιατί δεν είναι τέτοιος και με το παραπάνω ένας αλλόθρησκος που αγαπάει τον άλλο θυσιαστικά ! Το ότι η Αγάπη του Χριστού είναι δοσμένη πλούσια στην Εκκλησία Του, δε σημαίνει ότι δεν του απόμεινε άλλη για τους έξω από αυτήν. Ούτε φυσικά ότι δεν μπορεί να τη διαχειριστεί. Γιατί αν εμείς ξεχνούμε, Εκείνος δεν ξεχνά, ούτε παύει να ενδιαφέρεται για τα «άλλα πρόβατα της ποίμνης».
Χριστός, Χριστιανισμός, Εκκλησία Του έχουν πάρα πολύ πιο ανοιχτούς ορίζοντες, από αυτούς στους οποίους θέλει να την εγκλωβίσει η μικρόνοια «δικών του» τινών. Αθανάσιος Κοτταδάκης.
Αλλο πράγμα είναι νά είναι κάποιος Χριστιανός, καί μάλιστα Ορθόδοξος (το οποίο προυποθέτει απαραιτήτως Βάπτισμα καί Χρίσμα), καί άλλο πράγμα νά ΚΡΙΘΕΊ κάποιος ως Χριστιανός στην Τελική Κρίση, επειδή έχει θυσιαστική αγάπη για τόν πλησίον του.
Ο Κύριος απέστειλε τους Αποστόλους με την εντολή "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη Βαπτίζοντες αυτούς ........".
Δέν είπε "Διδάξατε τους την αγάπη καί αυτό αρκεί."
Κατά τα άλλα, δέν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αγάπη είναι κορυφαία αρετή καί απολύτως απαραίτητη, αλλά δέν πρέπει να ξεχνάμε, ότι για την Πίστη έγιναν Επτά Οικουμενικές Σύνοδοι.
Άν η πίστη είναι ο σπόρος που πέφτει βαθιά μέσα στην γή (ψυχή μας), τότε η ελπίδα είναι η ζωντανή φύτρα που ανελίσσεται προς τα άνω και ελπίζει να συναντήσει το φώς του ήλιου (τον Θεό), και η αγάπη είναι η ανάπτυξη του φυτού σε ώριμο δένδρο, που πλέον προσφέρει καρπούς και οξυγόνο στο οικοσύστημα (αγάπη προς τον πλησίον), φωτοσυνθέτοντας από τις ενέργειες του ηλίου (άκτιστες ενέργειες του Θεού).
Ο σπόρος έχει μετουσιωθεί σε ολόκληρο δένδρο, αλλά όλο το δένδρο προήλθε από αυτόν τον μικρό σπόρο.
Ό,τι είναι ο σπόρος εν δυνάμει, είναι το δένδρο εν ενεργεία.
Γεώργιος Κήρης
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Η αρχική μου διαφωνία ήταν ότι ένας πιστός που έχει τέτοια πίστη που να μετακινεί βουνά δεν υπάρχει περίπτωση να υστερεί σε αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον άρα αυτά που λέει ο Παύλος είναι ολίγον τι υπερβολικά!
Ας μου επιτραπεί και μια δεύτερη σκεψη.
Μπορεί ο Κύριος να είπε ότι όλος ο Νόμος κρέμεται στις δύο εντολές, αγαπήσεις τον Κύριον... και αγαπήσεις τον πλησίον πλην όμως είπε και το " ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με. Ιω. 14,21" όπερ σημαίνει οτι η αγάπη δεν είναι μια εντολή αλλά βίωμα το οποίο στον κόσμο μας προϋποθέτει τήρηση εντολών ενώ στον μέλλοντα αιώνα δεν απαιτείται τήρηση εντολών αφου δε θα υπαρχουν εντολές αρα πρέπει να αλλαξει ο ορισμος της αγαπης. Όπως και η πίστη που θα έχει μετατραπεί κι αυτή σε βεβαιότητα μιας και θα βιώνουμε την ύπαρξη του Θεού .
Άρα λογικό συμπέρασμα είναι οτι στον μέλλοντα αιώνα αυτό που θα μείνει θα ειναι η δοξολογία. Εν ολίγοις ότι κανουν οι αγγελλοι! Άρα κι εδώ σκονταφτω σ'αυτα που λέει ο απ. Παύλος!
Ένα παράδειγμα για καλύτερη κατανόηση αυτών είναι η γνώση μας για τη βαρύτητα της Γης που μετατρέπεται σε πίστη ότι δε θα εκσφενδονιστούμε μακριά της λόγω της ταχύτατης περιστροφής της η οποία πίστη δίνει τη θέση της στο βίωμα δλδ στο ότι ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν αμφιβάλλουμε για το αν θα παραμείνουμε στο έδαφος και δε θα εκτοξευθούμε στο διάστημα! Γνωρίζουμε τον Θεό, πιστεύουμε απόλυτα στον Θεό μιας και δε θα υπάρχει στιγμή που θα αισθανθούμε απουσία Του, θαυμάζουμε και δοξολογουμε τον Θεό!
Μαρμαράς Νικόλαος
Όντως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και όταν ενοχλεί το του Παύλου για τη «μείζονα από την πίστη και ελπίδα αγάπη»-«Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη τα τρία ταύτα, μείζων δε τούτων η Αγάπη»-1Κο.13,13. Και όταν πιο πολύ πάμε να μικρό σκοπήσουμε γύρω από το ανυπέρβλητο δίπτυχο του Χριστού. «Αγάπη στο Θεό και ισοδύναμη αγάπη στον άνθρωπο, και αυτό είναι το όλο»-«άπας ο νόμος και οι προφήται». Και δε φοβόμαστε μη μας πάρει όλους από κάτω η αιμάτινη Αγάπη του Σταυρού. Κι αφήστε ότι ο Χριστός ξεκαθαρίζει άπαξ δια παντός. «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε», ήγουν, όχι όποιος ομολογεί και λέει ότι με πιστεύει, «αλλ’ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, πάει στη Βασιλεία των ουρανών»-Μτ.7,21. Και ποιο μπορεί να είναι το θέλημα του Πατρός του εν ουρανοίς, ήτοι του Θεού που «Αγάπη-χωρίς όρια-εστί-είναι»;-1Ιω.4,9-μπορεί να το καταλάβει και ο πιο απλός. Και αν δε σας κάνει κόπο, διαβάστε λίγο παρακάτω του Μτ.7,21 για να δείτε τι απαντάει σε κάποιους που «εν τω ονόματί του»-πίστη-έφτασαν να κάνουν και θαύματα.
Πάμε πάλι σε λίγο Ιάκωβο Αδελφόθεο. «Ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς το πνεύμα νεκρόν εστίν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί»=2,26. Και έργα ασφαλώς εννοεί αυτά της Αγάπης-ζωογόνου δύναμης-χωρίς την οποία η πίστη είναι νεκρή ! Και λίγο πιο πάνω. «Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη; … Και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι … Οράτε τοίνυν ότι εξ έργων δικαιούται άνθρωπος και ουκ εκ πίστεως μόνον». Και από Παύλο τούτο μόνο. «Πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη»-Γαλ. 5,6. Συν την υπόμνηση ότι έχει υπόψη το. «Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» του Χριστού, όταν γράφει. «Και εάν έχω πάσαν την πίστιν ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί».
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Η πίστη δεν έχει σχέση με ξόρκια και μαγικά φίλτρα ώστε να μπορείς να μετακινείς βουνά έχοντας μόνο πίστη και να είσαι κύμβαλο αλαλάζον !
Άρα όλα όσα λέγονται για το ανούσιο των μεγάλων θαυμάτων που γίνονται με μεγάλη πίστη καταντούν γραφικά και ασυνάρτητα!
Όποιος λέει τέτοια δεν φτάνει καν την θεολογία του τυφλού εκ γενετής που είπε το ακαταμάχητο:
"οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ᾿ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. Ιω. 9,31 "
Τα αφηγήματα λοιπόν περί νεκρής τάχα πίστης πλην όμως θαυματουργικής είναι για μικρά παιδιά!
Μαρμαράς Νικόλαος
Δημοσίευση σχολίου