Γέμισε τὴν ψυχή μας ἀπὸ εὐγνωμοσύνη σὲ Σένα

 Κύριε, παρὰ τὶς ἀγωνίες, τὶς δοκιμασίες ποὺ μᾶς βαραίνουν, πόσο ὡραία, πόσο γλυκειά, πόσο δυνατὴ εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ μᾶς χαρίζεις! Πόσο θαυμαστὴ εἶναι ἡ φύση ποὺ Ἐσὺ δημιούργησες! Πόσο μεγαλεῖο κρύβει τὸ ἄπειρο σύμπαν ποὺ Ἐσὺ στερέωσες! Πόση σοφία ἀποκαλύπτει τὸ ἔργο τῶν χειρῶν Σου, ὁ ἄνθρωπος, ποὺ παρὰ τὶς ἀδυναμίες του ὅμως ἔχει καὶ τόσες ὄμορ φες στιγμὲς ποὺ ξέρει νὰ ἀγαπᾶ! Πόση παρηγοριὰ καὶ πόση δύναμη μᾶς δίνει ἡ ἀγάπη Σου αὐτή! Ἡ πατρική σου στοργὴ τόσο μεγάλη θερμαίνει τὴν καρδιά μας καὶ ὑγραίνει τὰ μάτια μας ἀπὸ εὐγνωμοσύνη. Ἐσὺ μᾶς δίνεις τὴ δυνατότητα νὰ παρατηροῦμε, νὰ ἀκοῦμε, νὰ θαυμάζουμε, νὰ ἐργαζόμαστε, νὰ ἀγαπᾶμε, νὰ ὑποφέρουμε καρτερικά. Ἐσὺ ὅταν πέφτουμε, ἁπλώ νεις τὸ πατρικό Σου χέρι γιὰ νὰ μᾶς σηκώσεις καὶ μᾶς δίνεις τὴ δύναμη νὰ συνεχίσουμε νικηφόρα τὸν ἀγῶνα μας.

Ἐσὺ καὶ ὅταν ὅλα γύρω μας μοιάζουν μαῦρα καὶ σκοτεινὰ καὶ ἡ ἀπογοήτευση στάζει στὴν ψυχή μας τὸ φαρμάκι τῆς ἀπελπισίας, χύνεις παρήγορο τὸ γλυκὸ φῶς τῆς δικῆς Σου ἐλπίδας, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἐλπίδα αὐτὴ στὰ κοντόφθαλμα μάτια μας φαίνεται ὡς ἐλπίδα παρ’ ἐλπίδα. Ἐσὺ εὔσπλαχνε Κύριε, δίνε μας πάντοτε τὴ δυνατότητα νὰ βλέπουμε πίσω ἀπὸ ὅλα τὰ γεγονότα καὶ τὰ πιὸ τραγικὰ τὴ σοφία τοῦ δικοῦ Σου σχεδίου. Ὅπλισέ μας μὲ θάρρος, χάρισέ μας τὴ δική Σου δύναμη, ἄνοιξε τὰ μάτια μας νὰ βλέπουμε παντοῦ καὶ πάντοτε τὴν ἀγάπη Σου καὶ τὸ ἔλεός Σου. Γέμισε τὴν ψυχή μας ἀπὸ εὐγνωμοσύνη σὲ Σένα γιὰ νὰ γίνει ἡ ζωή μας ὁλόκληρη ἕνας εὐχαριστήριος ὕμνος στὴν ἀπέραντη στοργή Σου. Ἀμήν.

Περιοδικό Ζωή