Μνήμη του Οσίου Νικηφόρου του λεπρού (4 Ιανουαρίου)

Σήμερα, πορευόμενοι για την εορτή των Θεοφανείων, Εκκλησία, επιτελεί σύναξη των Εβδομήκοντα Αποστόλων.
Οι Εβδομήκοντα, μετά την Ανάληψη Του Θεανθρώπου και το σχηματισμό της Εκκλησίας, πορεύθηκαν «Προς πάντα τα έθνη». Ο Ιησούς τούς παράγγειλε να βρίσκονται συνεχώς σε εγρήγορση, για να φαίνεται ότι είναι όντως στρατιώτες του Χριστού, με αυταπάρνηση.
Καθιερώθηκε ο σημερινός κοινός εορτασμός, όπως και για τους 12 Αποστόλους στις 30 Ιουνίου.
Επίσης, σήμερα εορτάζουμε τον Όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό, ο οποίος αγιοκατατάχθηκε το Δεκέμβριο του 2012.
Γεννήθηκε στα Χανιά, το 1890. Οι γονείς του, ευλαβείς χωρικοί, πέθαναν ενωρίς. Ξεκίνησε, 13 ετών, να εργάζεται σε κουρείο. Τότε, εμφάνισε τα πρώτα σημεία της νόσου Χάνσεν, λέπρας. Αναχώρησε για την Αίγυπτο, λόγω του ότι δεν ήθελε να κλειστεί στη Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών.
Έπειτα, από την Αλεξάνδρεια μετέβη τη Χίο, εκεί εισήχθη στο λεπροκομείο. Ο Νικόλαος, όπως ονομαζόταν, σύχναζε στο εκκλησάκι του Αγίου Λαζάρου. Εκεί γνώρισε τον μετέπειτα Άγιο Άνθιμο, ο οποίος αφού διείδε την αγάπη του για την Εκκλησία και την αφοσίωση στη μοναχική ζωή, τον έκειρε μοναχό λαμβάνοντας το όνομα Νικηφόρος.
Ζούσε με υπακοή, εργαζόμενος στον κήπο του νοσοκομείου. Προσευχόταν ώρες ατελείωτες, για όλους τους ανθρώπους. Το 1957 μεταφέρθηκε στο Αιγάλεω στην Αθήνα. Εκεί γνώρισε τον πρώην λεπρό και πρόσφατα αγιοκαταταχθέντα π. Ευμένιο.
Το πρόσωπο του, ενώ ήταν πληγωμένο, εντούτοις έλαμπε από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως. Όσοι τον άκουγαν που έλεγε «Ας είναι δοξασμένο το Άγιο Όνομα του Κυρίου Ιησού», αντλούσαν μεγάλη χαρά και ψυχική ειρήνη.
Ο Όσιος Νικηφόρος εκοιμήθη στις 4 Ιανουαρίου του 1964. Το ιερό του σκήνωμα, κατά την ανακομιδή, βρέθηκε άφθαρτο και ευωδιαστό.
Οι Άγιοι είναι δώρο του Θεού προς τους ανθρώπους. Είναι τεκμήρια ότι ο Πανάγιος Τριαδικός Θεός αγιάζει και αποκαλύπτει τους Αγίους για την πνευματική ανατροφοδότηση των ανθρώπων στην πορεία τους για περισσότερη αγωνιστική θέληση, ταπείνωση, νήψη, προσευχή και συγχωρητικότητα, καθώς και απέραντη αγάπη.
 

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου