Χαιρετισμός τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Σεβασμίαν Ἱεραρχίαν, τούς Ἄρχοντας Ὀφφικιαλίους καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ ἔτους (Αἴθουσα τοῦ Θρόνου, 1 Ἰανουαρίου 2025)

 Τιμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Θερμῶς εὐχαριστοῦμεν τούς προλαλήσαντας διά τόν μεστόν λόγον καί τάς ἑορτίους εὐχάς, πρῶτον τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Χαλκηδόνος κύριον Ἐμμανουήλ, ὁμιλήσαντα ἐκ προσώπου τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου, καί εἶτα τόν Ἄρχοντα κ. Ἰωάννην Δεμιρτζόγλου ἐκ μέρους τῶν Ἀρχόντων Ὀφφικιαλίων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί εὐρύτερον τῆς ἐνταῦθα Ὁμογενείας. 

Εἰσήλθομεν εἰς τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, ἐν λειτουργικῇ συνάξει καί ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ, ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἐν Φαναρίῳ, εἰς τόπον μαρτυρίας καί μαρτυρίου, εὐχαριστίας καί δοξολογίας, ταπεινοφροσύνης καί διακονίας.

Δι᾽ ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους πιστούς, ἡ Πρωτοχρονιά συμπίπτει μέ τήν ἑορτήν τῆς κατά σάρκα περιτομῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν ἱεράν μνήμην τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, καί αὐτό δίδει εἰς τό χαρμόσυνον τοῦτο γεγονός ἰδιαίτερον, δοξολογικόν, πανηγυρικόν ἀλλά καί πνευματικόν καί κατανυκτικόν χαρακτῆρα.

Καί ἐφέτος, ἡ πανέορτος εἴσοδος εἰς τό νέον ἔτος νοηματοδοτεῖται ἔτι περαιτέρω, καθώς τό αὐτό φέρει ὁσμήν εὐωδίας πνευματικῆς, ἀναδυομένης ἐκ τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων, ἀπό ἕν μέγα γεγονός διά τήν ἀδιαίρετον Ἐκκλησίαν, τό ὁποῖον συνετελέσθη κατά τόν τέταρτον αἰῶνα, ὀλίγον χρόνον πρό τῆς γεννήσεως τοῦ σήμερον ἑορταζομένου φωστῆρος τῆς οἰκουμένης, τοῦ φιλανθρώπου ἀσκητοῦ καί κοινωνικοῦ ἀναμορφωτοῦ, τοῦ φιλοπτώχου καί πτωχοτρόφου, τοῦ οὐρανοφάντορος Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, γεγονός τό ὁποῖον ἐτροφοδότησε καί ἐτροχοδρόμησεν ἐν συνεχείᾳ τήν θεολογικήν σκέψιν καί ἐκκλησιαστικήν πορείαν τοῦ σπουδαίου τούτου ἱεράρχου ὡς καί τῶν ἄλλων μεγάλων θεολόγων τόσον τοῦ τετάρτου, ὅσον καί τῶν μετέπειτα αἰώνων. Πρόκειται διά τήν Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς ὁποίας συμπληροῦνται ἐφέτος 1700 ἔτη. Ὁ καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγιώτατος Ἀποστολικός καί Πατριαρχικός Οἰκουμενικός Θρόνος καί σύμπασα ἡ Χριστιανοσύνη τιμᾷ τήν ἱεράν καί μεγάλην αὐτήν ἐπέτειον καί ἅπαντες οἱ Χριστιανοί γηθοσύνως ἀνυμνοῦμεν καί γεραίρομεν τούς 318 Ἁγίους Συνοδικούς Πατέρας, τῶν ὁποίων «τοῖς θείοις δόγμασιν ἑπόμενοι, βεβαίως πιστεύοντες λατρεύομεν, ἐν μιᾷ Θεότητι, Τριάδα ὁμοούσιον». Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία, ἐν συνεργασίᾳ, συνεκρότησαν κοινήν ἐπιτροπήν διά τήν ὀργάνωσιν τοῦ συνεορτασμοῦ αὐτῆς τῆς ἱστορικῆς ἐπετείου, κατά μῆνα Μάϊον τοῦ νέου ἔτους εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας, ἔνθα ἡ ἡμετέρα Μετριότης ἀναμένει νά ὑποδεχθῇ τόν Ἁγιώτατον Πάπαν Ρώμης Φραγκίσκον. Μέ τήν ἐπέτειον τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας συνδέεται ἄμεσα καί ἡ ἐπαναφορά εἰς τό προσκήνιον τοῦ κρισίμου διά τήν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν θέματος τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα.

Ἡ συνεργασία καί αἱ κοιναί πρωτοβουλίαι τῶν δύο Ἐκκλησιῶν δίδουν τήν εὐκαιρίαν νά ἐνθυμηθῶμεν μίαν ἀκόμη ἐπέτειον, καθ᾽ ὅτι ἐφέτος συμπληροῦνται 60 ἔτη ἀπό τῆς ἀμοιβαίας ἄρσεως τῶν Ἀναθεμάτων μεταξύ τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Νέας Ρώμης, μέ πρωταγωνιστάς τόν Πάπαν Παῦλον Στ´ καί τόν ἀοίδιμον προκάτοχον τῆς ἡμῶν Μετριότητος Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν, οἱ ὁποῖοι ταυτοχρόνως, ὁ μέν ἐκ τῆς Ρώμης ὁ δέ ἐκ τῆς Πόλεως τοῦ Κωνσταντίνου, προέβησαν εἰς αὐτήν τήν ἱστορικήν κίνησιν, κατά τήν 7ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1965, θέντες οὕτω τόν θεμέλιον λίθον διά τήν ἐπαναπροσέγγισιν καί διά τόν διάλογον τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθείας μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν.

Δοξάζομεν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης δι᾽ ὅλας τάς εὐλογίας, τάς ὁποίας ἐπεδαψίλευσεν εἰς ἡμᾶς κατά τό παριππεῦσαν ἔτος, τό τόσον πλούσιον εἰς πρωτοβουλίας καί δράσεις διά τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν. Καί τό 2024 ἦτο ἀντιπροσωπευτικόν διά τό πνεῦμα τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν τῷ ὁποίῳ συμπυκνοῦνται ὁ «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου» καί ὁ «ἐν τῷ κόσμῳ» χαρακτήρ της, ἡ εὐχαριστιακή ταυτότης αὐτῆς ὡς λειτουργική ζωή καί κοινωνική μαρτυρία, ὡς θεία λατρεία καί διακονία τοῦ κόσμου. 

Ἡ παρουσία καί ἡ μαρτυρία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ἐκτιμῶνται εὐρύτατα· ἡ ἄποψίς της ζητεῖται, ἔχει παγκόσμιον ἀπήχησιν καί ἀξιοποιεῖται διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν μεγάλων συγχρόνων προβλημάτων, ὅπως τό οἰκολογικόν, τό μεταναστευτικόν, αἱ παραβιάσεις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, αἱ σύγχρονοι μορφαί δουλείας, τά κοινωνικά ζητήματα κ. ἄ.. Πάντοτε, βεβαίως, ἡ ἀναγνώρισις καί ἡ τιμή, αἱ ὁποῖαι ἀπευθύνονται πρός τό ταπεινόν ἡμῶν πρόσωπον, ἀναφέρονται εἰς τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον, τόν ὕπατον θεσμόν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους.

Τό 2024 συνεπληρώθη αἰών ὁλόκληρος ἀπό τῆς χορηγήσεως αὐτοκεφάλου καθεστῶτος εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων καί τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς -τότε «Μητροπόλεως»- Αὐστραλίας. Διά νά τιμηθῇ ἡ ἑκατονταετηρίς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, διωργανώθησαν δύο πανηγυρικαί λατρευτικαί ἐκδηλώσεις εἰς τήν Πρίγκηπον ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ. Δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας νά συγχαρῶμεν τόν Ἱερώτατον ἀδελφόν ἅγιον Πριγκηποννήσων διά τήν βράβευσιν ὑπό τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν τοῦ τόμου «Ἱερά Μητρόπολις Πριγκηποννήσων. Ἐπετειακός Τόμος Ἑκατονταετηρίδος 1924-2024».  Κατά δέ τήν ἱεραποδημίαν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος εἰς τήν Πέμπτην Ἤπειρον, ἡ ὀργάνωσις καί ἡ διεξαγωγή ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν καί πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων ὑπῆρξεν ὑποδειγματική, αἱ δέ ἐπίσημοι συναντήσεις μετά τῶν Αὐστραλιανῶν Ἀρχῶν ἀπεκάλυψαν εἰς ἡμᾶς τήν δύναμιν τῆς Ὁμογενείας, καθώς καί τήν ἐκτίμησιν τήν ὁποίαν τρέφει ἡ ἡγεσία τῆς Αὐστραλίας πρός τήν Ὁμογένειαν καί τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον κύριον Μακάριον καί πρός τό ἔργον τό ὁποῖον οὗτος ἐπετέλεσε κατά τήν πενταετῆ μέχρι σήμερον θητείαν του. Μᾶς ἐντυπωσίασεν ἡ πιστότης τῶν Ὁμογενῶν μας εἰς τάς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους καί ὁ σεβασμός των πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον. Ἐπιθυμοῦμεν, ἐπίσης, νά ἀναφέρωμεν τήν συμμετοχήν τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἰς τάς ἐπετειακάς ἐκδηλώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κιλκισίου κατά τόν παρελθόντα Σεπτέμβριον διά τήν συμπλήρωσιν ἐπίσης ἑκατονταετίας ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της. 

Προσεκλήθημεν ἐπισήμως καί εὐχαρίστως συμμετέσχομεν εἰς λειτουργικάς, πολιτιστικάς καί διαφόρους τιμητικάς πρός τό πρόσωπον ἡμῶν ἐκδηλώσεις εἰς τάς Ἱεράς Μητροπόλεις Λευκάδος καί Ἰθάκης, Νικοπόλεως καί Πρεβέζης, καί Ἄρτης. Ἐπίσης, παρέστημεν εἰς τούς ἐπετειακούς ἑορτασμούς ἐπί τῇ συμπληρώσει πεντηκονταετίας ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Νέας Ἰωνίας καί Περιστερίου, καθώς καί εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Μονεμβασίας καί Σπάρτης, μέ ἀφορμήν τήν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἀνανίου, Μητροπολίτου Λακεδαιμονίας, καί τήν πανήγυριν τοῦ Ἁγίου Νίκωνος τοῦ Μετανοεῖτε.  

Σημαντικόν γεγονός διά τάς διορθοδόξους σχέσεις ὑπῆρξε κατά τό παρελθόν ἔτος ἡ παρουσία τῆς ἡμῶν Μετριότητος καί τῆς συνοδείας μας, διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν, εἰς τήν ἐκλογήν καί ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πατριάρχου Βουλγαρίας Δανιήλ. Ἡ παρουσία μας αὐτή καί ἡ προσφώνησίς μας πρός τόν νέον Προκαθήμενον ἀνέδειξε τήν ἀξίαν τῆς ἀλληλεγγύης μεταξύ τῆς Μητρός Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καί τῆς πρωτοτόκου θυγατρός αὐτῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, καθώς καί τήν σημασίαν  τοῦ πνεύματος εἰρηνικῆς συνεργασίας μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Εἰς τό κέντρον τῆς μερίμνης ἡμῶν εὑρέθη κατά τό 2024 καί πάλιν ἡ ὑπόθεσις τῆς εἰρήνης. Πολλάκις ἀνεφέρθημεν ἐνώπιον θρησκευτικῶν καί πολιτικῶν ἡγετῶν, εἰς διάφορα ἐπιστημονικά συνέδρια καί εἰς διεθνεῖς συναντήσεις, εἰς τήν ἀνάγκην ἐντατικοποιήσεως τῶν προσπαθειῶν διά τόν τερματισμόν τῶν πολεμικῶν συρράξεων εἰς τήν Οὐκρανίαν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν καί εἰς τήν ἐπικράτησιν εἰρήνης ἐπί τῇ βάσει τῆς δικαιοσύνης. Θεωροῦμεν ἀδιανόητον νά ὁμιλῶμεν περί θρησκευτικῆς πίστεως καί νά μή ἀναφερώμεθα εἰς τήν ἀναγκαίαν δραστηριοποίησιν τῶν θρησκειῶν διά τήν προαγωγήν τῆς εἰρήνης. Εἰς τήν γνησίαν πίστιν εἰς Θεόν ἐνυπάρχουν κίνητρα διά συμβολήν εἰς τήν ἐσωτερικήν, πνευματικήν εἰρήνην, ἀλλά καί διά τήν έξωτερικήν εἰρήνην καί τήν ὑπέρβασιν τῆς ἐπιθετικότητος καί τῆς βίας εἰς τήν κοινωνικήν ζωήν. Ἡ εἰρηνοποιητική δρᾶσις τῶν θρησκειῶν συναρτᾶται σήμερον μέ τήν εἰρήνην τῶν ἰδίων τῶν θρησκειῶν μεταξύ των, μέ τόν διάλογον καί τήν συνεργασίαν των ἐπ᾽ ἀγαθῷ τοῦ ἀνθρώπου. Διακονοῦμεν τόν διάλογον τοῦτον καί ἐν τῇ πεποιθήσει ὅτι συμβάλλομεν εἰς τήν ἐνίσχυσιν τῆς ἐμπιστοσύνης εἰς τήν δύναμιν καί τήν ἀποτελεσματικότητα τοῦ διαλόγου γενικώτερον, ἀλλά καί εἰς τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ, αὐτῆς τῆς «ἐκφράσεως νοσηρᾶς θρησκευτικότητος», ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τόν διάλογον καί τροφοδοτεῖ τήν ἀντιπαλότητα καί τήν βίαν.

Ἐν πνεύματι ἀνοικτοσύνης καί διαλόγου, ἐπραγματοποιήθη ὑπό τήν αἰγίδα μας, μεταξύ 26ης καί 29ης Μαΐου 2024 ἐν Ἀθήναις καί μέ θέμα τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν τό συνέδριον τῶν Ἀρχόντων Ὀφφικιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί ἡ πρώτη Παγκόσμιος Συνάντησις αὐτῶν, μέ πρωτοβουλίαν τοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τῶν ἐν Ἀμερικῆ Ἀρχόντων καί μέ συνεργασίαν τῆς Ἀδελφότητος Ὀφφικιαλίων «Παναγία ἡ Παμμακάριστος». Παρέστη μέγας ἀριθμός συνέδρων καί διετυπώθησαν ἀξιόλογα συμπεράσματα. Ἡ ἡμετέρα Μετριότης συμμετέσχε εἰς τάς ἐργασίας τοῦ συνεδρίου δι’ αντιπροσωπείας καί ἐξεφώνησε τήν ἐναρκτήριον ὁμιλίαν.

Διεξήχθη, ἐπίσης, ὑπό τήν αἰγίδα μας, μέ μεγάλην ἐπιτυχίαν καί τό Πανιμβριακόν Συνέδριον τέλος Σεπτεμβρίου 2024 ἐν Ἀθήναις, εἰς τό ὁποῖον ἐπαρουσιάσαμεν εἰσηγητικήν ὁμιλίαν. Εἰς τήν ὡραίαν αὐτήν ἐκδήλωσιν, μέ συμμετοχήν πολλῶν ἑκατοντάδων συνέδρων, ἐδόθη ἔμφασις εἰς τήν προβολήν τῆς προόδου καί τῶν ἀναγκῶν τῶν ὁμογενειακῶν σχολείων τῆς γενετείρας ἡμῶν, καθώς καί εἰς τάς ἀναπτυξιακάς προοπτικάς τῆς Ἴμβρου καί τῆς Τενέδου.

Πέραν τούτων, συνδιωργανώσαμεν, ἀρχάς παρελθόντος Νοεμβρίου, ἐν τῇ Πόλει ἡμῶν, μετ᾽ ἄλλων φορέων, καί ἐθέσαμεν ὑπό τήν αἰγίδα μας τό διεθνές συνέδριον διά τήν θεολογικήν προσφοράν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Περγάμου καί Ἀκαδημαϊκοῦ Ἰωάννου Ζηζιούλα, καθώς καί τά δύο συνέδρια ἐπί τοῦ λίαν ἐπικαίρου θέματος τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης ἐν Ρεθύμνῳ καί ἐν Φαναρίῳ, εἰς τά ὁποῖα ἐτονίσθη ὅτι πίστις καί γνῶσις, θρησκεία καί ἐπιστήμη δέν εἶναι ἀντίπαλοι, ἀλλά μεγάλαι δυνάμεις τοῦ πνεύματος εἰς τήν διακονίαν τοῦ ἀνθρώπου. Ἐπαρουσιάσαμεν, ἐπίσης, ἐναρκτήριον ὁμιλίαν κατά τό διεθνές συνέδριον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τό ὁποῖον εἶχεν ὡς θέμα τήν ἀποστολήν τῆς θεολογίας κατά τόν 21^ον αἰῶνα ἐνώπιον τῶν ἀνθρωπολογικῶν, ἠθικῶν καί πολιτισμικῶν ἀνατροπῶν καί τῆς ἰλιγγιώδους ἐπιστημονικῆς καί τεχνολογικῆς προόδου.

Ἱερώτατοι και θεοφιλέστατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἀνεφέρθημεν ἐπιλεκτικῶς εἰς δραστηριότητας τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί ἡμῶν προσωπικῶς κατά τό διαρρεῦσαν ἔτος, αἱ ὁποῖαι μαρτυροῦν τήν πνευματικήν, θεολογικήν, ποιμαντικήν, πολιτιστικήν καί εἰρηνοποιητικήν παρουσίαν αὐτῆς καί τό ἐνδιαφέρον της διά τόν σύγχρονον ἄνθρωπον καί τά μεγάλα ὑπαρξιακά καί κοινωνικά θέματα πού τόν ἀπασχολοῦν. Δοξάζομεν πάλιν καί πολλάκις τόν φιλάνθρωπον Θεόν διά πάντα τά δωρήματα τῆς χάριτος Αὐτοῦ, καί διά τό γεγονός ὅτι ἠξίωσεν ἡμᾶς νά συνεχίσωμεν τήν πατρικήν καί πνευματικήν μέριμναν ἡμῶν διά τό ἐν Τουρκίᾳ καί ἐν τῇ Οἰκουμένῃ θεοφιλές πλήρωμα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας, ὑπέρ τῆς κατά Θεόν προκοπῆς τοῦ ὁποίου ἀδιαλείπτως προσευχόμεθα.

Μέ αὐτά τά αἰσθήματα, ἀπευθύνομεν πρός ὑμᾶς τούς παρόντας καί πρός πάντα τά τέκνα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τά ἐγγύς καί τά ἐν ἁπάσῃ τῇ δεσποτείᾳ Κυρίου, ἐγκάρδιον χαιρετισμόν ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τό νέον ἔτος. Ὁ Θεός τῶν οἰκτιρμῶν καί Κύριος τῆς δόξης, πρεσβείαις τῆς Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, τοῦ οὐρανοφάντορος Μεγάλου Βασιλείου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά ἀναπαύῃ ἐν χώρᾳ Ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων τάς ψυχάς τῶν σεπτῶν προκατόχων ἡμῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν, πάντων τῶν εὐόρκως διακονησάντων τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον καί τῶν μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένων τέκνων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας πάλαι τε καί ἐπ᾽ ἐσχάτων καί  νά χαρίζηται εἰς τήν Ὁμογένειαν καί κατά τό 2025, πᾶν δώρημα τέλειον, ὑγείαν, εὐημερίαν, ὁμόνοιαν καί πλουσίαν καρποφορίαν ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς καί εὐαρέστοις τῷ Θεῷ.

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα, τιμιώτατοι καί προσφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι καί πεφιλημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ. Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε