“Στην Εκκλησία εισχώρησαν πολλές ταραχές, (διότι) έχουν κάνει κάθε είδους σφάλµατα αυτοί στους οποίους έχει ανατεθή το διδακτικό αξίωµα, από τα οποία θα αναφέρω µόνο ένα ... ότι δηλαδή τότε στην Ιερωσύνη προωθούνταν οι φιλάρετοι, ενώ τώρα οί φιλάργυροι. Τότε εκείνοι που απέφευγαν το αξίωµα εξ αιτίας του µεγέθους του, ενώ τώρα εκείνοι που ορµούν σ' αυτό για την µεγάλη απόλαυση ... Τότε εκείνοι που είχαν µπροστά στα µάτια τους το θείο δικαστήριο ενώ τώρα αυτοί που ούτε καν το σκέφτονται ... Και γιατί να λέγω πολλά; Το αξίωµα ξέπεσε από Ιερωσύνη σε τυραννία, από ταπεινοφροσύνη σε υπερηφάνεια, από νηστεία σε απόλαυση, από διαχείριση σε δεσποτεία ...Αυτά βέβαια δεν ειπώθηκαν εναντίον όλων, αλλά εναντίον των ενόχων. Διότι υπάρχουν και Εκείνοι που ζουν µε αποστολικό τρόπο, αλλά δεν τολµούν να ανοίξουν το στόµα τους”.
Όσιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης,
Επιστολές 5, 21 (Στον επίσκοπο Λεόντιο), PG 78, 137 ABC
2 σχόλια:
Ψυχογράφημα διαχρονικό για ποιμένες. Η ελπίδα η προσευχή και η προσδοκία των πιστών είναι πάντα σε εκείνους που ζουν με αποστολικό τρόπο.
Υπέροχο κείμενο με δυνατά μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες.
Δημοσίευση σχολίου