Η επιστήμη ημπορεί να παρατείνη την ζωήν μας, δεν δύναται όμως να απαντήση εις την αναζήτησιν νοήματος πέραν από τον θάνατον. Θέλγει η τέχνη, η οποία μεγαλώνει το μυστήριον του κόσμου και αναδεικνύει το ωραίον, γοητεύει η ποίησις, η οποία, όπως έλεγεν ο Οδυσσεύς Ελύτης, είναι ο μόνος χώρος “όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση”.Η επιστήμη είναι μεγάλη δύναμις, παντοδύναμος όμως δεν είναι. Δια τον λόγον αυτόν ο Freud ηστόχησεν όταν υπεστήριξεν ότι πέραν της επιστήμης υπάρχει μόνον αυταπάτη. Δεν είναι διόλου αυταπάτη να αναμένωμεν από αλλού τας λύσεις που αδυνατεί να μας δώση η επιστήμη.
Ο άνθρωπος δεν δύναται να εύρη την αληθινήν ζωήν όπου θέλει και όπως εκείνος θέλει. Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την αλήθειαν η έξω από την αλήθειαν. “Η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωάν. 8, 32).
Η αλήθεια που ελευθερώνει είναι ο Χριστός και η ελευθερία, η σχέσις με τον Χριστόν, η οποία βιώνεται ως πίστις και αγάπη, πίστις εις τον Τριαδικόν Θεόν και αγάπη προς τον πλησίον.
Εις το κέντρον της θεολογικής ανθρωπολογίας ευρίσκεται η πεποίθησις ότι η κόλασις δεν είναι ο άλλος, αλλά η απόρριψις του άλλου, η σχάσις και η αυτάρκεια, ο φόβος να αγαπώμεν. Ο παράδεισος είναι η ουδέποτε εκπίπτουσα αγάπη.
“Η αγάπη εκ του Θεού εστι… ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν… Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ” (Α’ Ιωάν. 4, 7 – 8· 16 – 17).
Οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου