"Παρατηρώντας κάποιους από τους ιερείς μας να περιφέρονται στο Σεμινάριο κατά την Ημέρα της Ορθόδοξης Εκπαίδευσης, μπορεί κανείς να αισθανθεί, ακόμα και σωματικά, τη λατρεία που έχουν για τα ράσα, τα καλυμαύχια, και οτιδήποτε άλλο συνιστά αυτή την ορατή ευσέβεια. Και κατόπιν μαθαίνεις πως σχεδόν καθένας απ' αυτούς κατηγορεί τους άλλους για έλλειψη πνευματικότητας και ευσέβειας.......Η τραγωδία της θεολογικής εκπαίδευσης βρίσκεται στο γεγονός πως οι νέοι άνθρωποι που επιζητούν την ιεροσύνη, επιζητούν- συνειδητά ή ασυνείδητα- αυτό τον διαχωρισμό, την εξουσία, την εξύψωσή τους πάνω από την τάξη των λαϊκών. Η δίψα τους αυτή ενισχύεται και εκπηγάζει από ολόκληρο το σύστημα της θεολογικής εκπαίδευσης και τον κληρικαλισμό. Πώς θα μπορούσε άραγε να τους γίνει σαφές, όχι μόνο διανοητικά αλλά και ολότελα υπαρξιακά, πως είναι απαραίτητο να διαχωρίσει κανείς τη θέση του από την εξουσία -από την κάθε εξουσία- που ανέκαθεν υπήρξε ένας πειρασμός του διαβόλου; Ο Χριστός μας απελευθέρωσε απ΄ αυτή την εξουσία-" εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.." (Ματθ.28,18) - αποκαλύπτοντας το ΦΩΣ της εξουσίας ως εξουσία αγάπης και θυσιαστικής αυτοπροσφοράς. Ο Χριστός δεν έδωσε στην Εκκλησία "εξουσία" αλλά το Άγιο Πνεύμα: "Λάβετε Πνεύμα Άγιον...". Εν Χριστώ, η εξουσία επέστρεψε στον Θεό και ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από το «διοικείν» και «διατάζειν»..."Ακόμα κι ένας πρωτοετής σπουδαστής μας έχει την τάση να νομίζει πως πρόκειται να αποκτήσει γνώσεις "αποκλειστικά παπαδίστικες" (:έναν τρόπο να μιλά και να βαδίζει, έναν τρόπο να συμπεριφέρεται), που θα τον κάνουν σύντομα "οιονεί παπά" και αυτή η αίσθηση του ανήκειν σε μια διαφορετική και ανώτερη "κάστα" μπορεί να συσκοτίσει μέσα του την πολύ απλή αλήθεια, πως το να είσαι ιερέας σημαίνει πρώτα απ' όλα να είσαι χριστιανός με την πλήρη έννοια αυτής της λέξης. Και το να είσαι χριστιανός σημαίνει, πάνω από οτιδήποτε άλλο, να υιοθετείς με σοβαρότητα και αμεσότητα τις εντολές του Χριστού, να τις παίρνεις κατά γράμμα και να ζεις σύμφωνα με αυτές".
Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν
Υάκινθος
7 σχόλια:
Εξαιρετικό κείμενο!!!!!
Υάκινθε μάς βάζεις στα πολύ βαθιά.
Ευχαριστούμε από καρδιάς.
γδμ
Πραγματικά τα της εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως είναι μια τραγωδία. Το μεγάλο κακό είναι ότι δεν υπάρχει ελπίς σωτηρίας. Δυστυχώς τα πράγματα οδηγούνται προς το χειρότερο. Η ανωριμότητα κυριαρχεί εις μαθητάς και εκπαιδευτάς.
Η κατάσταση είναι τραγική. Φτάνουν όμως μόνο οι επισημάνσεις από τον π. Αλέξανδρο; Με ποιο τρόπο προσπαθούν κάποιοι αρμόδιοι να βελτιώσουν την τραγικότητα της καταστάσεως ώστε να προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού.
Την τραγωδία δεν την ζουν αυτοί αλλά όλοι εμείς που από σεβασμό όταν ενδυθούν το ράσο θα πρέπει να τους ανεχόμαστε. Καλύτερα θα ήταν να σταματήσει η μεγάλη παραγωγή παπάδων. Κάλιο λίγοι και σωστοί παρά πολλοί και κακοί επαγγελματίες.
Πολύ καλό το κείμενο του πατρός Αλεξάνδρου Σμέμαν.Σας ευχαριστούμε πολύ.Καλή συνέχεια!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ..
Κείμενο για προβληματισμό και αναθεώρηση πολλών επιβλαβών πρακτικών «οικονομίας»
Δημοσίευση σχολίου