Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Η θυσία του Χριστού – Χρήστος Γιανναράς

[...] Η Ευχαριστία είναι η διαρκής επανάληψη της θυσίας του Χριστού. Ο Χριστός παραδίνεται στον σταυρό και στον θάνατο, όχι για  να «εξαγοράσει» με αυτό το αντίτιμο κάποια νομική «ενοχή» του ανθρώπινου γένους, κατευνάζοντας την «οργή» ενός σαδιστή Θεού που απαιτεί «ικανοποίηση» της δικαιοσύνης του. Αλλά παραδίνεται στον θάνατο «κενούμενος» από κάθε απαίτηση αυθυπαρξίας, προσλαμβάνοντας και κάνοντας δικό του το γεγονός της υπαρκτικής αποτυχίας του ανθρώπου: τον θάνατο – με μανικό έρωτα που δεν μπορεί να εγκαταλείψει στην ανυπαρξία τον ερώμενο. Και αυτή η πρόσληψη του θανάτου είναι αναφορά και υπακοή και ευχαριστία στον Πατέρα, που το δικό του ζωοποιό θέλημα πραγματοποιεί με τη θυσία του ο Υιός. Έτσι η σταυρωμένη σάρκα του Χριστού γίνεται ζωή και ανάσταση «πάσης σαρκός», αφού με αυτή ενεργείται ο Τριαδικός έρως που ζωοποιεί το κτιστό. 
Χρήστος Γιανναράς

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με υπέροχες λέξης απεικονίζει την μεγάλη λυτρωτική θυσία.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς ο Χρήστος Γιανναράς κάπου έχει μπερδέψει τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας με τις ιδεοληψίες του. Δηλαδή η ικανοποίηση της Θείας Δικαιοσύνης προυποθέτει Θεό-σαδιστή; Λέγει χαρακτηριστικά ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας στο βιβλίο του ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ: πόσον υπερβολικά μεγάλο ήταν το βάρος της ιδικής μας αμαρτίας αφού εχρειάσθη τοιούτος θάνατος διά την ικανοποίησιν της Θείας Δικαιοσύνης! Διά να καταλυθεί το κράτος της αμαρτίας έπρεπε να τιμωρηθεί κάποιος. Ήτο ανάγκη να υπομείνωμεν ημείς τιμωρίαν ανάλογον προς το βάρος της αμαρτίας που διεπράξαμεν διά να απαλλαγώμεν από την ευθύνην και την ενοχήν. Από τους ανθρώπους κανείς δεν υπήρχεν καθαρός από την αμαρτίαν ο οποίος θα μπορούσε να πάθει υπέρ των άλλων. Όχι μόνον ένας αλλ ολόκληρον το γένος των ανθρώπων εάν ήτο δυνατόν να αποθάνη μυρίους θανάτους και πάλιν δεν θα ήτο ικανόν να προσφέρη την οφειλομένην ικανοποίησιν εις την Θείαν Δικαιοσύνην.
Και άλλοι άγιοι ομιλούν για ικανοποίηση της Θείας Δικαιοσύνης όπως π.χ. ο άγιος Νεκτάριος στο βιβλίο του ΠΕΡΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΨΥΧΗΣ χωρίς να θεωρούν το Θεό σαδιστή. Και πώς άλλωστε θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο.

Ανώνυμος είπε...

Ο Γιανναρας ειναι πρωτος και με διαφορα μεγαλη στην θεολογικη γραμματεια.

Ανώνυμος είπε...

http://www.impantokratoros.gr/0108812A.el.aspx
Ο Γιανναράς δεν εφείσθη ούτε του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη στο βιβλίο του Ορθοδοξία και Δύση στη Νεότερη Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Να τον χαίρονται οι συναξιακοί και οι νεοορθόδοξοι!

Ανώνυμος είπε...

Σας ευχαριστώ τον χαίρομαι και τον θαυμάζω. Εσύ μάλλον ζηλεύεις που δεν μπορούν αυτοί που θαυμάζεις να τον φτάσουν.
χιχιχι

Ανώνυμος είπε...

ΑΠ'ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ 5:06. ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΤΣΙΠΑ ΔΕ ΒΛΑΦΤΕΙ.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω,δεν μπορεί να κρίνει κάποιος το έργο κάποιου ,εάν δεν γνωρίζει μιά πλήρη εικόνα του πως ζει αυτός και ποιά είναι τα ειληκρινή φρονήματά του.Το πρόβλημα με τους νεοφανείς θεολόγους είναι ο τρόπος έκφρασης της πίστης τους,για την οποία έχω τη γνώμη πως θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και έκφραση της Αλήθειας και να συμφωνεί με το Ευαγγέλιο.Διότι μέσω Του Ευαγγελίου θα κριθούμε εμείς οι Χριστιανοί.Συχνά ακούμε δυσνόητες εκφράσεις που όταν κανείς διαβάζει το Ευαγγέλιο έρχονται σε αντίθεση. Ακούμε π.χ συχνά τη λέξη ''ανασύσταση '' ανακαίνιση''κολλάνε και τη λέξη ''Μεταπατερική''.Αναρωτιέται κανείς Ο Χριστός είναι ο Ίδιος εδώ και αιώνες.Ανακαινίζεται η Αλήθεια ποτέ?Παίζουμε με τις λέξεις δηλαδή και Ο Θεός έστειλε τον Ιησού Χριστό γιά να μας ελευθερώσει από την αμαρτία.Ρωμ 3-24]..Με αυτό φανερώνει την αγάπη του και την Δικαιοσύνη Του.Απλά λόγια θέλουμε και κατανοητά και αυτό επειδή οι αιρέσεις έχουν γίνει το καθημερινό μας φαγητό,υπάρχει ανοχή αλλά και έλλειψη εμπιστοσύνης.Πάρτε και διαβάστε άγιο Νικόδημο Αγιορείτη.Στην αρχαίζουσα γραμμένα τα κείμενά του.Μάλιστα!Και όμως ακόμη και σήμερα που πολλόί δεν τελείωσαν Λύκεια Γενικά αλλά επαγγελματικά τον κατανοούν.Και αυτό γιατί πρέπει να έχεις και τη Χάρη της Προφητείας ώστε να εξηγείς αυτά που λες και να τα καταλαβαίνει ο άλλος πλήρως ,ώστε διά της ακοής να κατεβαίνουν στην καρδιά και αργότερα να αποδώσουν καρπούς.Γιαυτό λοιπόν για μιά ακόμη φορά προτιμούμε αυτούς που μιλούν με απλά λόγια και κυρίως αυτούς που Ζουν το μήνυμα.Όχι ότι και αυτοί δεν προσφέρουν κάτι.Αλλά την τέχνη θα την μάθεις καλά από τον καλό τεχνίτη ,από αυτόν που θα σου δώσει να καταλάβεις ,να μπεις στο νόημα.Και όσον αφορά τα πνευματικά ακόμα ένας λόγος παραπάνω που είναι τέχνη τεχνών και επιστημη Επιστημών.π

Ανώνυμος είπε...

Έχει χάρισμα να γράφει.

Νησιώτης είπε...

Εξαιρετικό το κείμενο!