Μνήμη ενός εκλεκτού Ιεράρχη:
Πρ. Αττικής & Μεγαρίδος Νικόδημος (Γκατζιρούλης)
Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου
Πριν από δεκαπέντε ημέρες (το απόγευμα της Δευτέρας 01/04) απεδήμησε εις Κύριον ένας εκλεκτός Ιεράρχης. Πρόκειται για τον μακαριστό Μητροπολίτη πρ. Αττικής & Μεγαρίδος Νικόδημο (Γκατζιρούλη).
Ο μακαριστός πρ. Αττικής Νικόδημος φέρνει στη σκέψη μας τους Ιεράρχες εκείνους οι οποίοι υπέστησαν τα πάνδεινα είτε από την σχιζοφρενική διοίκηση και αντιμετώπιση της κρατικής μηχανής έναντι των ανθρώπων της Εκκλησίας μας, είτε την εσφαλμένη διοίκηση εκκλησιαστικών ανδρών που κάθε άλλο παρά εφάρμοζαν το Ευαγγέλιο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αποστερώντας από τον χώρο της Εκκλησίας την ενεργό δράση Ιεραρχών που Την λάπρυναν με το σωτήριο έργο και τον θείο λόγο τους.
|
|---|
Η περίπτωση του, ήδη μακαριστού, πρ. Αττικής, κυρού Νικοδήμου, αποτελεί το λαμπρό παράδειγμα της απαξίωσης ενός εξ αυτών, από τον, υπό του μετρίου πνευματικού και διοικητικού αναστήματος, Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ ο οποίος, ΄΄γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του΄΄ ιερούς θεσμούς, άγια πρόσωπα και το ιερό σέβας, έθεσε στο περιθώριο δώδεκα εκλεκτούς Ιεράρχες (με εναπομείναντα μέχρι πρότινος εξ αυτών τον μακαριστό Νικόδημο) και εκλέγοντας αντ΄ αυτών τυχάρπαστους επί το πλείστον, με την δήθεν δικαιολογία της εξ αριστείνδην συνόδου εκλογή των δώδεκα (ενώ αποσιωπήθηκε για εκείνον το γεγονός ότι ήταν ο εκλεκτός της δικτατορίας των συνταγματαρχών και κατόρθωσε να εκλεγεί, να ορκίσει τον Ανδρουτσόπουλο και στη συνέχεια να ξεγλιστρήσει και να μείνει στα πράγματα, ενεργώντας διπλωματικά, όπως ο Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης που από χουντικός μας βγήκε δημοκράτης, από τον προ δικτατορίας δικτάτορα Καραμανλή που ήλθε σαν σωτήρας …!). Έκτοτε, ο μακαριστός Νικόδημος παρέμεινε εκτός της Μητροπόλεως που δικαιωματικά του ανήκε και πήγαν σ΄ αυτήν είτε Ιεράρχες εκ μεταθέσεως (Καστορίας Δωρόθεος), κάτι που οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν (άσχετα με το τι πράττουν οι Σύνοδοι σήμερα, κλπ), είτε ανάξιοι κληρικοί που εξέπεσαν της ιεροσύνης τους και καθαιρέθηκαν (Παντελεήμων Μπεζενίτης). Ο μακαριστός Νικόδημος (Γκατζιρούλης) ανήκε στους Ιεράρχες που ο λόγος τους έπεφτε σαν πύρινη ρομφαία στα κεφάλια των αρνητών της πίστης και των μη διοικούντων συνετά. Δεινός ρήτορας, άριστος γνώστης της Θεολογικής και Φιλολογικής επιστήμης, πνευματικός με πλούσιο έργο, εκλεκτός συγγραφέας, Κληρικός που, με καρτερική υπομονή, αντιμετώπισε όσα άδικα και άνομα υπέστη από τους κρατούντες. Δυστυχώς, ούτε ο μακαριστός Χριστόδουλος, ούτε ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ κατόρθωσαν να τον αποκαταστήσουν όπως του άξιζε. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Α΄ (Κοτσώνη) και συνέβαλε τα μέγιστα για την κάθαρση και την προαγωγή της Ελλαδικής Εκκλησίας την περίοδο της Αρχιεπισκοπίας του. Από τότε και μέχρις εσχάτων διήγε βίο ασκητικό, εντός της Ιεράς Μονής που δημιούργησε (στον Αυλώνα Αττικής) και που εγκαταβιούσε μέχρι την κοίμησή του. Όσοι έχουν μελετήσει τα δεκάδες βιβλία του και έχουν εντρυφήσει στη ζωή και το έργο του, μπορούν να αντιληφθούν τούτα τα λόγια. Κι αν ακόμη δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία του, ας διαβάσουν το συναξάρι, όπου θα δουν πόσοι Άγιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας υπέστησαν διωγμούς από αδελφούς που κινούνταν από τα πάθη του φθόνου, της ζήλιας, της συκοφαντίας. Τελευταίο λαμπρό παράδειγμα ο Άγιος Νεκτάριος που εδίωξαν κακόβουλοι και ζηλόφθονες άλλοι Ιεράρχες.
Ας είναι η μνήμη του αιωνία και η ευχή του να μας συνοδεύει.
Στο επισυναπτόμενο έγγραφο, παραθέτω αυτούσιο το κείμενο που δημοσίευσε για τον εκλιπόντα, η εφημερίδα <<Ορθόδοξος Τύπος>> (Αριθμ. Φύλλου 1970/5-4-2013).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου