ΟΜΙΛΙΑ Σ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΕΝ Τῼ ΙΕΡῼ ΝΑῼ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΕΝ Τῼ ΙΕΡῼ ΝΑῼ

ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗΣ

(10 Μαΐου 2014)

Ἱερώτατε καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ

Μητροπολῖτα Γερμανίας κύριε Αὐγουστῖνε, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,

Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μὲ μεγίστην χαρὰν καὶ συγκίνησιν ἀρχίζομεν τὴν ἐπίσημον πατριαρχικὴν ἐπίσκεψίν μας εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Γερμανίας ἐντεῦθεν, ἐκ τῆς ἐνορίας τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος Στουτγκάρδης καὶ τοῦ ὁμωνύμου ἱστορικοῦ τούτου ἱεροῦ ναοῦ.

Ἤλθομεν ἐνταῦθα ἐκ τῆς ἱερᾶς ἡμῶν καθέδρας καὶ τῆς πόλεως τοῦ Κωνσταντίνου μετὰ πολλῆς πατρικῆς ἀγάπης πρὸς ὑμᾶς, τέκνα προσφιλέστατα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ σᾶς ἀπευθύνωμεν τὸν ἀναστάσιμον χαιρετισμὸν Χριστὸς Ἀνέστη καὶ νὰ ἀνταλλάξωμεν μετὰ πάντων ὑμῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, τὸν πασχάλιον ἀσπασμόν. Ἤλθομεν διὰ νὰ κομίσωμεν πρὸς ἐσᾶς διὰ μίαν εἰσέτι φορὰν τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως μήνυμα καὶ νὰ βεβαιώσωμεν ὅλους σας ὅτι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου δὲν ἀποτελεῖ ἓν μόνον ἱστορικὸν γεγονὸς ἐπισυμβὰν ἅπαξ πρὸ εἴκοσιν αἰώνων ἀλλὰ τὴν διαρκῆ καὶ ζῶσαν ἐμπειρίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἰδίᾳ δὲ τῆς Μητρὸς Ἐκκλη-σίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία, παρότι καθ᾽ ἡμέραν φέρει τὸν σταυρὸν τοῦ μαρτυρίου καὶ βαστάζει ἐν τῷ σώματι αὐτῆς τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου, ζῇ συγχρόνως καὶ τὴν χαρὰν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἀρχηγοῦ αὐτῆς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν καὶ διακηρύσσει εἰς τὰ πέρατα τοῦ κόσμου.

Μὲ αὐτὴν τὴν ἀναστάσιμον χαρὰν ἤλθομεν πρὸς ἐσᾶς διὰ νὰ ἴδωμεν τὰ προσφιλῆ πρόσωπά σας καὶ νὰ εὐλογήσωμεν τοὺς τιμίους κόπους καὶ τὰς εὐσεβεῖς προσπαθείας σας, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ λάβωμεν χαρὰν ἐκ τῶν ἐπιτυχιῶν καὶ τῶν ἐπιτευγμάτων σας τόσον εἰς ἐκκλησιαστικὸν καὶ συλλογικὸν ὅσον καὶ εἰς προσωπικὸν ἐπίπεδον.

Γνωρίζομεν, βεβαίως, ὅτι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Γερμανίας διὰ τῆς συνετῆς οἰακοστροφίας τοῦ Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Γερμανίας κυρίου Αὐγουστίνου καὶ τῶν ἀξίων συνεργατῶν αὐτοῦ, ἐπισκόπων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ἔχει παραγάγει ἀξιέπαινον καὶ ἀξιοθαύμαστον ἔργον εἰς πλείστους ὅσους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας καὶ ποιμαντικῆς μερίμνης τῶν Ὀρθοδόξων ἐδῶ εἰς τὴν Γερμανίαν, ταὐτοχρόνως δὲ καὶ εἰς τὸν τομέα τῆς διορθοδόξου καὶ διαχριστιανικῆς συνεργασίας, «ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται, καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς» (Β΄ Θεσ. γ΄, 1-2).

Ἀπόδειξιν τῆς ἀρίστης αὐτῆς συνεργασίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπό-λεως Γερμανίας μετὰ τῶν ἄλλων ἐνταῦθα χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν ἀποτελεῖ, ὡς πληροφορούμεθα, καὶ ἡ κατὰ τὸ ἔτος 1996 παραχώρησις εἰς αὐτὴν ὑπὸ τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας τοῦ ναοῦ τούτου, τοῦ ἀνεγερθέντος μετὰ τὸ τέλος τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου μὲ ὑλικὰ προερχόμενα ἐκ τῶν ἐρειπίων τῶν βομβαρδι-σθέντων κτηρίων τῆς περιοχῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἔχοντος μεγάλην συναισθηματικὴν ἀξίαν διὰ τοὺς κατοικοῦντας ἐνταῦθα, πρὸς χρῆσιν τῆς παλαιοτέρας ἐνορίας τῆς Στουτγκάρδης, τῆς ἐνορίας τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος.

Ἡ ἑορτὴ εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι ἀφιερωμένος ὁ παρὼν ἱερὸς ναὸς δίδει εἰς ἡμᾶς τὴν εὐκαιρίαν νὰ διατυπώσωμεν ὀλίγας σκέψεις, σχετικὰς μὲν πρὸς τὸν συμβολισμὸν καὶ τὴν σημασίαν τὴν ὁποίαν δύναται νὰ ἔχῃ ἡ τοιαύτη ἀφιέρωσις δι᾽ ἐσᾶς, ἐπικαίρους δὲ ἐφ᾽ ὅσον διανύομεν τὴν ἀναστάσιμον περίοδον καὶ ὁδεύομεν πρὸς  τὴν ἑορτὴν τῆς Θείας Ἀναλήψεως.

Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου συνιστᾷ τὸ τελευταῖον γεγονὸς τῆς ἐπιγείου Αὐτοῦ παρουσίας. Ὁ Χριστός, μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του, ἐμφανίζεται εἰς τοὺς μαθητὰς Αὐτοῦ διὰ νὰ τοὺς διαβεβαιώσῃ περὶ τῆς ἀληθείας τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ δίδει εἰς αὐτοὺς τὰς τελευταίας ὑποθήκας Του διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ἀποστολὴν αὐτῶν. Αἱ ἐμφανίσεις αὗται ὁλοκληροῦνται διὰ τῆς Ἀναλήψεως αὐτοῦ, ὅτε ὁ Ἰησοῦς δὲν ἐξαφανίζεται πρὸς ἄγνωστον κατεύθυνσιν μετὰ τὸ τέλος τῆς συναντήσεως μετὰ τῶν μαθητῶν Του, ἀλλὰ ἀναλαμβάνεται εἰς τοὺς οὐρανούς. Πρὸ τῆς Ἀναλήψεώς Του ὅμως δίδει εἰς τοὺς μαθητάς Του μίαν ἐντολὴν καὶ μίαν ὑπόσχεσιν, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ἡ ἐντολὴ εἶναι «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη», καὶ ἡ ὑπόσχεσις τὸ «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾽ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη΄, 20). Ἀμφότεραι, ὡς καὶ ὅλα τὰ λεχθέντα ὑπὸ τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητάς Του, δὲν ἀφοροῦν μόνον εἰς τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν· ἀφοροῦν, μὲ ἄλλας λέξεις, καὶ εἰς ὅλους ἐσᾶς.

Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ὡδήγησε τὰ διαβήματά σας πρό τινων δεκαετιῶν εἰς τὴν φιλόξενον αὐτὴν χώραν, ὄχι βεβαίως διὰ νὰ κηρύξετε ἐνταῦθα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ διὰ νὰ δώσετε καὶ σεῖς, ὁ καθεὶς ἀναλόγως πρὸς τὸ μέτρον τῶν δυνάμεων καὶ τῶν δυνατοτήτων του, τὴν μαρτυρίαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας εἰς μίαν χριστιανικὴν μὲν κοινωνίαν, ἀποστασιοποιηθεῖσαν δὲ ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποστερηθεῖσαν κάπως διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ τοῦ πλούτου τῆς λειτουργικῆς παραδόσεως καὶ τῶν ἁγίων της, τῆς ἀσκητικῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν τέκνων αὐτῆς. Γνωρίζομεν δὲ καλῶς, ὡς καὶ σεῖς, ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἐνδιαφέρονται διὰ τὸ Ὀρθόδοξον βίωμα καὶ τὸν Ὀρθόδοξον τρόπον ζωῆς, διὰ τὴν Ὀρθόδοξον θείαν Λειτουργίαν, διὰ τὸν ἑορτασμὸν τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς Χριστιανοσύνης, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς ἑλληνικὰς παραδόσεις, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας, καὶ διὰ τοῦτο προστρέχουν εἰς τοὺς ἱερούς μας ναούς, συμμετέχουν εἰς τὰς πανηγύρεις μας καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ γνωρίσουν τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία διετήρησε καὶ διατηρεῖ τὴν πίστιν καὶ τὴν παράδοσιν τῶν πατέρων ἀναλλοίωτον ἀνὰ τοὺς αἰῶνας.

Τὸ τοιοῦτον ἐνδιαφέρον τῶν ἀνθρώπων διαπιστοῦμεν καὶ ἡμεῖς, τόσον κατὰ τὰς ἀνὰ τὸν κόσμον Πατριαρχικὰς ἐπισκέψεις μας, ὅσον καὶ ἐκ τῶν ἐπισκέψεων πολλῶν ἐξ αὐτῶν ἀπὸ διαφόρους χώρας εἰς τὸ ἱερόν μας Κέντρον ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐπιδεικνυόντων εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον, τὸ ὁποῖον ἤρξατο ἐκ τῆς ἐπαφῆς αὐτῶν μετὰ τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας εἰς τὴν χώραν εἰς τὴν ὁποίαν οὗτοι κατοικοῦν. Διὰ τοῦτο καὶ προτρεπόμεθα ὑμᾶς πατρικῶς νὰ φροντίζετε νὰ δίδετε καλὴν μαρτυρίαν περὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ Ἐκκλησίας μας, συγχρόνως δὲ καὶ περὶ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, ὥστε νὰ γίνεσθε ἀφορμὴ τιμῆς καὶ ἐπαίνου τόσον τῆς Ἐκκλησίας ὅσον καὶ τῆς πατρίδος, ἀλλὰ καὶ ὠφελείας τῶν συνανθρώπων σας.

Εἰς τὴν προσπάθειαν αὐτήν, ὡς καὶ εἰς τὸν καθημερινόν σας ἀγῶνα μακρὰν τῆς πατρίδος διὰ τὴν πρόοδον καὶ τὴν ἐπιτυχίαν τήν τε προσωπικὴν καὶ τὴν οἰκογενειακήν, δὲν εἶσθε μόνοι. Μαζί σας εὑρίσκεται πάντοτε, κατὰ τὴν ὑπόσχεσιν Αὐτοῦ ὅτι «μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν», ὁ Χριστός. Εὑρίσκεται ὄντως πλησίον σας καὶ ἐντὸς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ οἴκου ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ὑμῶν διὰ νὰ σᾶς στηρίζῃ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύῃ εἰς τὴν ἐργασίαν σας, διὰ νὰ προστατεύῃ τὰ τέκνα σας, διὰ νὰ κατευθύνῃ τὰ διαβήματά σας, διὰ νὰ φωτίζῃ τὸν νοῦν σας εἰς ὀρθὰς ἐπιλογάς, διὰ νὰ σᾶς παρηγορῇ καὶ νὰ σᾶς ἐνθαρρύνῃ εἰς δυσκόλους, ἐνίοτε δὲ καὶ ὀδυνηράς, στιγμάς. Ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται πλησίον σας, ἡ δὲ παρουσία Του γίνεται περισσότερον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ σῶμα Του καὶ τοῦ ὁποίου μέλη εἶσθε ὅλοι ἐσεῖς. Μείνατε ἡνωμένοι μετὰ τῆς Ἐκκλησίας. Μείνατε ἡνωμένοι μετὰ τοῦ Μητροπολίτου σας, ὁ ὁποῖος ἵσταται εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ, μετὰ τῶν ἐπισκόπων, τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν διακόνων, τοὺς ὁποίους ἔθετο ἡ Ἐκκλησία εἰς τὴν διακονίαν τῶν πιστῶν, καὶ μὴ παρεκκλίνετε εἰς «μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔριδας καὶ μάχας νομικάς»  διότι εἶναι «ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι» (Τίτ. γ΄, 9), καὶ τὸ μόνον τὸ ὁποῖον ἐπιτυγχάνουν εἶναι νὰ σᾶς στεροῦν τὴν χαρὰν τῆς μετ᾽ ἀλλήλων ἐπικοινωνίας, τὴν χαρὰν τῆς μεταξύ σας ἑνότητος ἡ ὁποία φέρει τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Μείνατε ἡνωμένοι καὶ μετὰ τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ τῶν ἱερῶν μυστηρίων καὶ τῶν εὐσεβῶν παραδόσεων, διότι οὕτω θὰ δυνηθῆτε νὰ παραμείνετε ἡνωμένοι μετὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἔχετε τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν Αὐτοῦ εἰς τὴν ζωήν σας, ὥστε νὰ προοδεύετε καὶ νὰ αὐξάνεσθε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ πρὸς χαρὰν καὶ δόξαν καὶ τιμὴν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία σᾶς σκέπτεται καὶ σᾶς ἀγαπᾷ καὶ προσεύχεται πάντοτε διὰ σᾶς, ἀναμένουσα ὑμᾶς καὶ εἰς τὰς αὐλάς της μετὰ πολλῆς στοργῆς. Εὐχόμεθα δὲ ὅπως ὁ Ἀναστὰς Κύριος διαφυλάττῃ ἐσᾶς καὶ τὰς οἰκογενείας σας πάντοτε σώας ἀπὸ παντὸς κακοῦ καὶ εὐλογῇ τὰ ἔργα καὶ τὰς προσπαθείας σας ἐπ᾽ ἀγαθῷ, καὶ ἀπονέμομεν πρὸς ἅπαντας ὑμᾶς τὴν Πατριαρχικήν μας εὐχὴν καὶ εὐλογίαν.

Ἡ Χάρις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος Αὐτοῦ εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν.