Τα λύτρα µιας απαγωγής - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

  Από τoν αµπελώνα της Μεγάλης Εκκλησίας

Τα λύτρα µιας απαγωγής

(Κυριακή Ε΄Νηστειών)

Λίγο πριν από το Θείο Πάθος ο Ιησούς διηγείται στους Μαθητές όσα πρόκειται να συµβούν σχετικά µε την εκούσια παράδοσί του στα χέρια των κριτών Του, µε το µαρτύριό του, µε τον Θάνατο και την Ανάστασί Του. Οι δύο, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, προτρέχουν και Του ζητούν στη δόξα Του και στον Θρόνο Του να µην τους λησµονήσει αλλά νακαθήσουν ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά.

Είναι µέχρι και σήµερα συνηθισµένο φαινόµενο να κρατά κανείς από κάθε συζήτησι ο,τι νοµίζει ότι τον ωφελεί. Μάλιστα δε όχι ο,τι τον ωφελεί και τον βελτιώνει µακροπρόθεσµα αλλά ο,τι νοµίζει εκείνος για συµφέρον του. Αυτό το συµφέρον η ανθρώπινη σκέψι συχνά το περιορίζει σε εξουσία, σε δόξα, σε θέσεις, σε χρήµατα, σε αγαθά που έχουν ηµεροµηνία λήξης. Βέβαια η Βασιλεία του Θεούδεν έχει τέλος όµως τα κίνητρα των δύο σίγουρα δεν βρήκαν ευχαριστηµένο τον Διδάσκαλο.

Τους εξηγεί για τη µορφή που θα είχε η ύπαρξί τους στον κόσµο αυτό. Σύγκρινε το εξουσιαστικό φρόνηµα των "Μεγάλων" αυτής της γης µε τον τρόπο σκέψης που θα έπρεπε να διακρίνει όσους θα βαπτίζονταν στο βάπτισµά Του και θα κοινωνούσαν από το ποτήρι του Μαρτυρίου και της θυσίας Του. Ήρθε για να διακονήσει και όχι για να διακονηθεί. Ήρθε για να γίνει τα πάντα σε κάθε άνθρωπο. Ήρθε για να δώσει την ψυχή Του λύτρο για την απαγωγή των Πρωτοπλάστων και των απογόνων τους από τον διάβολο.

 Πλησιάζει ο καιρός για να δούµε µε τα µάτια µας όλα εκείνα για τα οποία µας έκανε λόγο ο Κύριος. Σε µια εβδοµάδα τελειώνει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και αρχίζει η Μεγάλη Εβδοµάδα. Πόσο µας επηρέασε η κουβέντα Του ότι έδωσε λύτρο τον Εαυτό του για χάρι µας; Τί κάναµε εµείς γι’ αυτό;

Ένα στοιχείο της ζωής του Χριστιανού που κινδυνεύουµε να διαγράψουµε, αν δεν το κάναµε ήδη, από τον αγώνα της ζωής µας είναι η εξοµολόγησι των αµαρτηµάτων µας. Ζητούµε  από  την  Πρόνοια  του  Θεού  πολλά,  αφήνουµε, όµως, στην άκρη τη φροντίδα της ψυχής µας. Παρεξηγήσαµε την εξοµολόγησι από κάθε άποψι. Το Μυστήριο αυτό δεν είναι αποκοµµένο από τη ζωή της Εκκλησίας αλλά τελειώνει  µε  τη  Θεία  Ευχαριστία  δηλαδή  µε  το  να  µεταλαµβάνουµε Σώµα και Αίµα Χριστού «εις άφεσιν αµαρτιών». Είναι ανάγκη της ψυχής µας η εξοµολόγησι. Η σωστή εξοµολόγησι δεν είναι έκφρασι ευσεβισµού αλλά διάθεσι για απαλλαγή από τις αµαρτίες µας αλλά και δείγµα φιλότιµου καθώς προσπαθούµε να µη φανούµε αγνώµονες στον Ιησού Χριστό που θυσιάστηκε µε τη Θέλησί Του για εµάς.

Ας κλείσουµε τα αυτιά σε όσους µας πουν δήθεν φιλικά: «Τί τα θες τώρα αυτά; Άρρωστος είσαι; Τί τόσο αµάρτησες; Και καλά έργα κάνεις και αγαπητός είσαι και εκκλησιάζεσαι και προσεύχεσαι και όλα!» ή «Αµάρτησε τώρα που µπορείς και αύριο µετανιώνεις. Αυτά είναι για τους ηλικιωµένους». Τί πλάνη! Η κάθε στιγµή µπορεί να γίνει η στιγµή του Θεού.

Ο Ιησούς πλήρωσε τα λύτρα για να µας απαγάγει από την αµαρτία. Εµείς θα µένουµε στα ανούσια; Γιατί να συνεχίζουµε να αδιαφορούµε τόσο προκλητικά για τη λύτρωσί µας;

(συνεχίζεται...)

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως