ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ - ΝΙΚΟΥ ΜΑΤΣΟΥΚΑ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι συγκεντρωτική. Η χαρισματική της ζωή δημιουργεί μια ποικιλία στις μορφές της διακονίας και της προσφοράς της προς τον κόσμο. Αυτή ακριβώς είναι η ελευθερία του πνεύματος που παίρνει ο  πιστός ζώντας στην Εκκλησία. Εκτός όμως από την ποικιλία των χαρισμάτων και την ελευθερία, υπάρχει και ένας δυναμισμός που στην ιστορική πορεία δεν φτάνει ποτέ στην τελειότητα και συνάμα ποτέ δεν "τυποποιείται"  ούτε απολιθώνεται σε μια συγκεκριμένη μορφή.  Υπάρχει λοιπόν ένα γίγνεσθαι, όπου, μέσα σ' αυτό τα χαρίσματα και η ελευθερία παλεύουν και συγκρούονται με μια φθοροποιό ή δαιμονισμένη κατάσταση. Εξού και η διαρκής τελείωση χωρίς τέρμα και η έλλειψη οριστικών "τύπων" και μορφών στη ζωή και δράση. Γι' αυτό είναι πολύ φυσικό  και μέσα στον ορθόδοξο χώρο-ίσως κατ' εξοχήν σ' αυτόν- να μην υπάρχει ανάμεσα στους εργάτες του ευαγγελίου και τους πιστούς μια απολιθωμένη και άκαμπτη ομοιομορφία στις πράξεις, στον τρόπο δράσης και στην κάθε ενέργεια της διακονίας. Πέρα από τους εγωισμούς και τις κυριαρχικές βλέψεις-που διαδραματίζουν επίσης ένα ρόλο στη ζωή της Εκκλησίας- είναι και αυτή η ίδια η ζωή του πνεύματος που δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να μπεί σε περιορισμένα "καλούπια" μιας ομοιομορφίας. Δυό μεγάλοι και κορυφαίοι απόστολοι, ο Πέτρος και ο Παύλος, σε  μια κρίσιμη καμπή του ιεραποστολικού έργου είχαν διαφορετικές απόψεις που έπρεπε να τις εξομαλύνει ή να τις εντάξει άθικτες μέσα στην ίδια την ενότητα η αγάπη της χριστιανικής ζωής και όχι να τις παραμερίσει ή να τις εξαφανίσει.

 Κατά συνέπεια η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως διάδοχος και συνεχιστής της Αποστολικής Εκκλησίας, χαρακτηρίζεται από την χαρισματική ζωή στα πλαίσια της ελευθερίας του πνεύματος. Έτσι σήμερα καθώς έρχεται σε σχέση με την οικουμενική κίνηση δε θα μπορούσε με κανένα τρόπο να αρνηθεί δυο βασικά χαρακτηριστικά της ζωής της:1) το χαρισματικό της στοιχείο και 2) τις ιστορικές διασπαστικές τάσεις που είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό της ζωής του κόσμου. Καλείται λοιπόν να δράσει και να εκδηλωθεί μέσα απ' αυτά τα χαρακτηριστικά. Έτσι είναι πολύ φυσικό- το αντίθετο θα ήταν παράδοξο- να παρουσιάζονται διαφωνίες, διαφορετικοί τρόποι στρατηγικής και μεθόδου συνεργασίας και της διεξαγωγής του διαλόγου. Η ποικιλία αυτή, που είναι κατ' αρχήν καρπός της χαρισματικής ζωής, αποβαίνει αρνητικό σημείο, φθορά και αμαρτία, όταν οδηγεί στην αλλοίωση της ενότητας και στην νόθευση της χριστιανικής ζωής και μαρτυρίας. Πρέπει το ορθόδοξο κριτήριο να είναι καλά γυμνασμένο, με πλούσια πνευματική εμπειρία, για να μπορεί να διακρίνει τι είναι ποικιλία, προερχόμενη από τη χαρισματική κοινωνία, και τι είναι φθορά και αμαρτία. Η δοκιμασία είναι ένας από τους σκοπούς και τους καρπούς της οικουμενικής κίνησης. Μέσα σε τούτη την πορεία κάθε εκκλησία και κάθε χριστιανός δοκιμάζεται  και τελικά δείχνει αν στέκει ή πέφτει.    

ΝΙΚΟΥ ΜΑΤΣΟΥΚΑ