«Δυστυχώς και με τας μεγαλυτέρας θυσίας, η Ελλάς
δεν κατώρθωσε από την περιπέτειαν εκείνην (Μικρασιατική καταστροφή) ν’
αποκομίση ούτε τον πικρόν καρπόν. Και πώς να κατορθώση, αφού δεν έμαθε ποτέ την
αιτίαν των παθημάτων της, αφού -ακόμη χειρότερα – παρεπλανήθη τόσον ως προς
αυτήν; Τι δε υπό τους όρους αυτούς το περίεργον αν τα δεινά της, αντί να γίνουν
εκ των υστέρων τουλάχιστον αφορμή εθνικής ενώσεως, έδωσαν επί έτη ακόμη πολλά
εις το διχασμόν, έντασιν παραφροσύνης;
Αλλά δεν είναι και τώρα πολύ αργά δια να
αντλήσωμεν μαθήματα από τα παλαιά εκείνα παθήματα. Νέοι κίνδυνοι απειλούν και
σήμερα την Ελλάδα και είναι σκληρόταται αι δυσκολίαι κατά των οποίων και πάλιν
παλαίει. Ας αντιμετωπίση και ταύτας και εκείνους το έθνος ηνωμένον. Μόνον εις την
ένωσιν θα εύρη την δύναμιν ν’ αποφύγη τα
οδυνηρά λάθη του παρελθόντος και να κινηθεί έξω, όχι βέβαια από τα φώτα, αλλ’
από την σκιάν της Δύσεως - και από κάθε σκιάν».
Κωνσταντίνος Μ. Σακελλαρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου