''Ὁ χρόνος συνυφαίνεται μὲ τὴ ζωὴ
καὶ τὴν κατευθύνει στὸν θάνατο. Ὅπως οἱ ἐπιβάτες τοῦ πλοίου ὁδηγοῦνται στὸ
λιμάνι, ἔστω καὶ ἂν κοιμοῦνται καὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται τίποτε, ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι
μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ὁδηγοῦνται φυσιολογικὰ στὸ τέλος τῆς ζωῆς τους. «Κοιμᾶσαι
καὶ ὁ χρόνος σὲ παρατρέχει. Εἶσαι ξυπνητὸς καὶ ἔχεις φροντίδες, ἀλλὰ ἡ ζωὴ
δαπανᾶται, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ δὲν γίνεται ἀντιληπτό. Ὅλοι τρέχουμε κάποιον δρόμο,
σπεύδοντας ὁ καθένας πρὸς τὸ τέλος…Ὅλα περνοῦν καὶ μένουν πίσω σου…Τέτοια εἶναι
ἡ ζωή. Οὔτε οἱ χαρὲς της εἶναι μόνιμες οὔτε οἱ λύπες της διαρκεῖς. Καὶ ὁ δρόμος
δὲν εἶναι δικός σου, οὔτε τὰ παρόντα δικά σου.''
Μέγας Βασίλειος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου